ریشه همه آثار معنوی اخلاقی و اجتماعی که در عبادت است در یک چیز است: یاد حق و غیر او را از یاد بردن. قرآن کریم در یک جا به اثر تربیتی و جنبه تقویتی روحی عبادت اشاره می‌کند و می‌گوید: «نماز از کار بد و زشت بازمی‌دارد» و در جای دیگر می‌گوید: نماز را برای اینکه به یاد من باشی بپادار» اشاره به اینکه انسان که نماز می‌خواند و در یاد خداست همواره در یاد دارد که ذات دانا و بینایی مراقب او است، و فراموش نمی‌کند که خودش بنده است. ذکر خدا و یاد خدا را که هدف عبادت است دل را جلا می‌دهد و صفا می‌بخشد و آن را آماده تجلیات الهی قرار می‌دهد. (1)

____________

1- مجموعه آثار شهید مطهری، ج 16، ص 417