گفت: مدعیان اصلاحات بعد از حمایت آشکار موسوی از داعش و اسرائیل، حالت کسانی را پیدا کرده‌اند که روی ارّه نشسته‌اند و راه پس و پیش ندارند!
گفتم:‌ خُب اگر دفاع کنند ماهیت خودشان را لو داده‌اند و اگر دفاع نکنند هم نشانه همزبانی آنها با فراماسون‌ها‌ست.
گفت: آقای کرباسچی سکوت را شکسته و با زبانی که نشان می‌دهد حسابی گیج شده و نمی‌داند چه باید بگوید، یکی به نعل زده و یکی به میخ و نهایتاً می‌گوید اولاً تاریخ این نوشته معلوم نیست! و ثانیاً؛ برای یک کتاب به زبان عربی نوشته شده بود!!
گفتم:‌ عذر بدتر از گناه آورده، حمایت از داعش و اسرائیل اولاً؛ تاریخ مصرف ندارد و ثانیاً به هر زبانی نوشته شده باشد نشانه اوج خباثت و خیانت است.
گفت: خود کرباسچی هم سال ۹۶ در جریان افتتاح ستاد انتخاباتی حامیان دولت در اصفهان شدیداً به اعزام مدافعان حرم به سوریه اعتراض کرده بود. یعنی کاری نظیر حرکت خباثت‌آمیز موسوی.
گفتم: بی‌حساب نبود که نتانیاهو می‌گفت اصلاح‌طلبان بزرگ‌ترین سرمایه اسرائیل در ایران هستند و شیمون پرز می‌گفت آنها به نمایندگی از اسرائیل با جمهوری اسلامی مقابله می‌کنند!
گفت:‌ مگر همین قماش نبودند که شعار «نه غزه نه لبنان‌» سر داده بودند و می‌گفتند «انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است». حالا که دستشان بیشتر رو شده به تِتِه پِتِه افتاده‌اند!
گفتم:‌ یارو توی باک ماشینش ماست ریخته بود، به جای اینکه
بگه بووووق، بوق، می‌گفت دووووغ، دوغ!