سرویس ورزشی-
یکی از لوازم پیشرفت و شرایطی که هموارکننده مسیر برای تحقق اهداف فردی و خاصه اجتماعی است، فراهم بودن زمینه مناسب و برقراری فضای سالم است. تا فضای سالم و زمینه مناسب و شرایط‌، فراهم نشود، حرف زدن از پیشرفت و حرکت رو به سمت اهداف‌، یا از سر جهل و خود فریبی و یا به قصد عوامفریبی و گمراه کردن افکار و اذهان عمومی است.
فوتبال ایران، به گواه بسیاری از کارشناسان وطنی و حتی بیگانه و خارجی، از توانایی‌های بالقوه مناسب و ظرفیت‌های غنی‌، به ویژه در ابعاد انسانی برخوردار است که اگر درست هدایت و مدیریت شود- به شکلی که این توانایی‌ها به فعلیت درآید و این ظرفیت‌های غنی از حالت نهفتگی خارج شود و عینی و آشکار شود- قادر خواهد بود جایگاه فوتبال ایران را‌، چه در سطح قاره بزرگ و چه حتی در سطح جهانی‌، ارتقاء بخشد.
اما آنچنان که همه می‌دانیم‌، این زمینه‌، فراهم نیست و این فضا‌، حاکم نیست و فوتبال ایران به شدت درگیر مسائل مخرب و آلودگی‌های فلج‌کننده‌ای است که همان‌طور که بارها و به کرات نوشته‌ایم این وضعیت اصلا طبیعی و اتفاقی نیست و دست برقضا خیلی هم حساب شده و براساس یک طرح و برنامه مشخص حاصل شده است. قبلا هم نوشته‌ایم حداقل ۲۵ سال است که فوتبال‌، گرفتار جریان خزنده‌ای شده که مثل میکروب در بدن آن‌، نفوذ و رفته رفته، پیشروی کرده و حالا به امروز رسیده‌ایم که مثل سرطان‌، پیکر این فوتبال را فرا گرفته و آن را سخت بیمار و ناکار ساخته است.
البته، تا یادمان نرفته این را همین‌جا بگوییم که اصلا نباید نومید شد و احساس عجز و ناتوانی در درمان این بیماری کرد، چرا که به ضرس قاطع می‌گوییم که این بیماری‌، قابل درمان است و این بیمار به شفا و سلامت کامل می‌رسد، به شرط آنکه کسانی که در قبال آن وظیفه دارند و به مردم احترام می‌گذارند و معنی « حق» را می‌فهمند، به وظیفه خود به درستی و با قاطعیت عمل کنند.
با توجه به این وضعیت مضر به حال فوتبال- که مانع پیشرفت بایسته این رشته مستعد ورزشی شده- خیلی بدیهی و عقلایی است که بگوییم باید به این وضعیت‌، هرچه زودتر خاتمه بخشید و فضای سالم و محترمانه‌ای را بر آن حاکم کرد. خیلی طبیعی است که امروز سرتاپای جامعه فوتبال- از پیشکسوت و استخوان خرد کرده گرفته تا تماشاگران و علاقه‌مندان- انتظار داشته باشند که کسانی بر مسند امور بنشینند و سکان هدایت را در دست بگیرند که به قصد برهم زدن وضع موجود و ریشه‌کنی عوامل و علل اصلی آن باشند، نه اینکه بخواهند طریق سلامت وعافیت در پیش بگیرند و چند صباحی بر صندلی مدیریتی ورزش تکیه بزنند و از مواهب آن استفاده کنند و کم کاری‌ها‌، غلط کاری‌ها و سازشکاری‌های خود را پشت همت و هنر وغیرت ملی‌پوشان و صعود به جام جهانی- که به تنها چیزی که ربط ندارد لیاقت و توان و برنامه‌ریزی ناداشته مدیریتی آنهاست- پنهان کنند و این طرف و آن طرف‌، از طریق بلندگوها و سایت‌های اجیر شده و برنامه‌های fake ورزشی شبکه ۳ و شبکه در خدمت دلالی « ورزش» تلویزیون و...« سریع‌ترین صعود» را به نام خود ثبت کنند و بر سر عالم و آدم‌، منت بگذارند و یکسره‌، آن را توی سر بینندگان عزیز و ارجمند بکوبند و... که خلاصه « من آنم که رستم بود پهلوان»...
فوتبال ایران دیگر بیش از این‌، تحمل این همه دوشیده شدن و کولی دادن و سوءاستفاده و... را ندارد. باید این بازی هرچه زودتر تمام شود و فوتبال را نجات داد و آن را به اهلش سپرد تا آنها نیز طوری عمل کنند که فوتبال‌، نه در خدمت منافع دلالی افسارگسیخته و مافیای روسیاه و رسوای سوار بر سرنوشت فعلی آن‌، بلکه در خدمت مردم و جوانان و ارتقای روحیه همبستگی و نشاط و در خدمت فرهنگ و اخلاق عمومی جامعه باشد.