پروفسور ایال زیسر، استاد مطالعات تاریخ در دانشگاه تل‌آویو، طی تحلیلی در روزنامه اسرائیل‌هیوم با عنوان «سفر بایدن- پشت لبخند‌ها» خاطرنشان کرد: رؤسای جمهور آمریکا معمولاً در خاورمیانه محبوب نیستند. هر عرب، ایرانی یا ترکیه‌ای خودش را وقف نفرت از غرب، و در صدر آن، آمریکا می‌کند؛ آمریکایی که نماد بارز پیروزی غرب و سلطه‌جویی سیاسی، اقتصادی بر سراسر پهنه شرق است. حقیقت این است که شمار زیادی از رؤسای‌جمهور آمریکا، خشم و دشمنی ساکنان و حاکمان منطقه خاورمیانه را برانگیخته‌اند. ولی این هم حرفی است که اگر یک رئیس‌جمهور را دوست ندارید، کافی است که از او ترسید یا حداقل به او احترام گذاشت.
رؤسای‌جمهوری مانند بوشِ پدر و پسر یا ترامپ، ناامیدانه از تلاش برای برخوردار شدن از محبوبیت در خاورمیانه دست کشیدند ولی در مقابل، با قاطعیت برای پیشبرد منافع آمریکا اقدام کردند. بوشِ پسر با اشغال افغانستان و عراق و ترامپ با کشتن قاسم سلیمانی و خروج از برجام برای خود هیمنه ایجاد کردند و کسی از حاکمان منطقه نخواست با آنها درگیر شود. بوش و ترامپ با زور که «زبان مردم این منطقه است»، حرف زدند.
بایدن که در داخل کشورش یک رئیس‌جمهور ضعیف است و به چالش کشیده شده، در حالی به منطقه آمد که به حسن‌نیت حاکمان، به‌ویژه سعودی‌ها نیاز داشت. او بر خلاف شرق اروپا که مشتاق مقابله با روس‌ها در آنجاست، یا خاور دور که مایل به چالش کشیدن نفوذ چین است، اصلاً به خاورمیانه علاقه ندارد آن‌هم در شرایطی که در پی دستیابی به توافق با ایران است. آمریکایی‌ها به خیانت کردن به متحدان خود شهرت دارند؛ به پادشاه ایران، حسنی مبارک، عبدالفتاح سیسی، و امروز به محمد بن‌سلمان. همه این نکاتِ روشن باعث شد که منطقه در قبال دیدار بایدن بی‌تفاوت باشد.
فردی که از سفر بایدن نفع برد، ولادیمیر پوتین است که این هفته به تهران رفت. پوتین در منطقه مورد احترام است و هیمنه دارد. حتی ممکن است روشن شود که بایدن نتوانست در سفرش اتحاد دفاعی منطقه‌ای در برابر ایران ایجاد کند، اما توانست روسیه و ایران را به هم نزدیک‌تر کند؛ امری که ممکن است بهای آن را اسرائیل با محدود شدن آزادی عملش در سوریه بپردازد.