سرویس ورزشی-
فوتبال ایران، میراث خانوادگی و ارث پدری کسی یا جریانی نیست که با آن هر طور دلش می‌خواهد و یا منافع دوستان و رفقایش اقتضا کند، بازی و رفتار کند، هر وقت دلش بخواهد بیاید و هر وقت عرصه را تنگ و هوا را پس دید، متواری شود و خود را در مناطق خوش و آب وهوای خارج از کشور پنهان کند و... بعد باز وقتی که آب‌ها از آسیاب افتاد و شرایط به کمک پادوهای رسانه‌ای و تبلیغاتی مهیا شد، و بعضی از کسانی که باید مردم و منافع ملی و مصالح ورزش را « نمایندگی» و از آن دفاع کنند، به بلندگوی تبلیغاتی آنها تبدیل شوند و یادشان بیاورند که « جزو افتخارات فوتبال ایران»!! هستند و در کنفدراسیون، جایگاه دارند و دوباره میل مبارکشان بکشد و هوس کنند که دوباره چند وقتی برای تنوع هم که شده « ریاستی» در فوتبال فلک زده بی‌صاحب بنمایند!
عرض کردیم فوتبال ایران برای اینکه در مسیر رو به جلو حرکت کند، استعدادهایش به فعلیت درآید و جایگاه برحق خود را پیدا کند، نیاز به خون تازه و حال وهوای دیگری دارد و برای این کار حتما و حتما کسانی که امتحان پس داده و رفوزه شده‌اند و به جای اینکه به دنبال اصلاح و ایجاد تحول و قرار دادن فوتبال در خدمت مردم و ارتقای شور و نشاط اجتماعی باشند، جریان مخرب و فاسد و باجگیر دلالی را نمایندگی می‌کنند و... دیگر نباید مجال و فرصت حضور، حتی در صحنه انتخاباتی را داشته باشند.
در این باره همه کسانی که مسئولیت دارند و کاری از آنها ساخته است باید « کاری» بکنند و از انجام وظیفه خود دریغ نورزند. جامعه بزرگ فوتبال با همه اختلاف سلیقه‌ها و دلخوری‌ها و درگیری‌هایی که احیانا میان خودشان دارند- که بی‌گمان بسیاری از آنها در فعالیت موذیانه و سمپاشی‌های جریانات فرصت‌طلب، ریشه دارد- لازم است در شرایط فعلی دست به دست هم بدهند و برای نجات فوتبال از منجلابی که گرفتارش کرده‌اند به وظیفه خود عمل کنند.