روزی حضرت رسول‌اکرم(ص) با جمعی از مسلمانان در جایی نماز می‌خواندند، وقتی که آن حضرت به سجده می‌رفت، حسین(ع) که کودک خردسالی بود به پشت پیغمبر سوار می‌شد و پاهای خود را حرکت می‌داد و هی‌هی می‌کرد، وقتی پیغمبر می‌خواست سر از سجده بردارد او را می‌گرفت و بر پهلوی خود بر زمین می‌گذاشت، باز دو سجده دیگر و تا پایان نماز، طفل مکرر به پشت پیغمبر سوار می‌شد. یک نفر یهودی که ناظر این جریان بود، پس از نماز خدمت پیامبر(ص) رسید و عرض کرد: شما با کودکان خود طوری رفتار می‌کنید که ما هرگز چنین نمی‌کنیم.  پیامبر اکرم(ص) در جواب فرمود: اگر شماها به خدا و رسول خدا ایمان می‌داشتید به کودکان خود عطوف و مهربان بودید. مهر و محبت پیغمبر(ص) نسبت به کودک آنچنان فرد یهودی را تحت تاثیر قرار داد که او گفت: من ایمان به خدا و رسول او آوردم و صمیمانه اسلام آورد. 1
______________________________________________
1- بحارالانوار، ج 43، ص 296