(بدان ای سالک الهی!) ذکر با غفلت جمع نمی‌شود، و با هم سازگاری ندارند.
ذکر کامل آن است که عقل و روح و قلب و قالبت به تمامه در ذکر و یاد خدای جل‌جلاله باشد و برای هر یک از آنها ذکر خاصی است.
اینکه خداوند به تو اذن و اجازه ذکر خودش را داده است، غنیمت شمار و در عقل خودت این را از نعمتهای عظیمه‌ای بدان که اگر در تمام طول عمرت در شکر باشی، قادر بر ادای شکر آن نیستی، و روح خود را در مقام حضور، آنچنان حاضر کن که گویا در «مقعد صدق عند ملیک مقتدر» در قرارگاه صدق، نزد پادشاهی توانایید(قمر- 55) حضور داری و با قلب خود به عبودیت و بندگی و شکر نعمت‌های بی‌شمار و بی‌منتهای او اقبال کن و روآور و با تمام اعضاء و جوارحت به عبادات و قربات مشغول شو»‌ 1
________________________
1- المراقبات، مرحوم میرزاجواد ملکی‌تبریزی، ج 2، ص 261