سرویس سیاسی-
روزنامه اعتماد روز گذشته در گزارشی با عنوان «تناقض تورمی» نوشت: «مهم‌ترین شعار ابراهیم رئیسی که به خط‌مشی سیاسی کابینه‌اش نیز بدل شد، بهبود معیشت و رفاه مردم بود. در مرداد 1400 و زمانی که رئیسی در ساختمان پاستور مستقر شده بود، نرخ تورم حدود 45.2 درصد بود؛ در آن ماه یک بسته ماکارونی 500 گرمی بین 6 تا 7 هزار و 600 تومان بود. این در حالی است که در فروردین 1401 که نرخ تورم به 39.2 درصد رسیده، بیشینه قیمت هر بسته ماکارونی تا 23 هزار تومان نیز افزایش داشته و حداقل قیمت نیز در بازه 10 تا 11 هزار تومان قرار گرفته است. اگرچه که ترکش حذف ارز ترجیحی بیشتر کالاهای ماکارونی و انواع شیرینی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما عدم‌تغییر قیمت نان به دلیل نبود تأثیر این اقدام بر قیمت این کالا نیست، بلکه آن‌گونه که به گوش می‌رسد دولت تاکنون از افزایش قیمت آرد نانوایی جلوگیری کرده و مانند سایر «اقدامات دستوری» خود درصدد است از افزایش ناگهانی قیمت نان جلوگیری کند.»
گفتنی است این روزها نمای تازه‌ای از روزنامه‌ها و جراید اصلاح‌طلب دیده می‌شود. گویی بعد از چند سال تازه این روزنامه‌ها رنگ گرانی را دیده‌اند و متوجه تورم موجود در کشور شده‌اند. جریانی که پیش‌ازاین نه‌تنها در برابر این تورم‌ها مداوم سکوت می‌کرد بلکه به حمایت از آن می‌پرداخت و هر روز با نوعی بازی رسانه‌ای قصد داشت دولت گذشته را موفق نشان دهد حالا منتقد فضای اقتصادی کشور شده است.
اصلاح‌طلبان در دولت روحانی سال‌های اول را دوره آواربرداری می‌نامیدند. بعد از مدتی در مقابل مطالبات مردم برجام را به‌عنوان فتح‌الفتوح و گشاینده اقتصاد کشور به مردم عرضه کردند و چند سالی افکار عمومی را به امید گشایش‌ها با تیترهای جذاب منتظر گذاشتند و سپس حرف درمانی را پیشه کردند و در آخر بدون دستاورد اقتصادی و با کوهی از مشکلات اقتصادی پاستور را ترک گفتند.
بااین‌حال اصلاح‌طلبان که خود بانی وضع موجود هستند وانمود می‌کنند که به‌تازگی تورم در کشور به وجود آمده است و در این راستا سعی می‌کنند که به‌نوعی با همدردی با افکار عمومی خود را به آنان نزدیک کنند اما با توجه به اینکه تنها 7 ماه از فعالیت دولت سیزدهم می‌گذرد و حل مشکلات اقتصادی در این مدت‌ اندک چندان حاصل نمی‌شود این گزینه اصلاح‌طلبان بیشتر آب در‌هاون کوبیدن است.
اگرچه دولت سیزدهم نیز اهتمام بیشتری برای تورم‌زدایی از اقتصاد کشور باید انجام دهد اما برخی از کارشناسان معتقدند که دولت در حال جراحی اقتصادی توده‌های سرطانی به‌جامانده از دولت قبل است که به‌نوعی عارضه‌هایی دربردارد که باید به‌دقت مراحل آن انجام گیرد تا مردم کمتر در این حوزه دچار آسیب شوند. بااین‌حال افکار عمومی بعد از این هفت ماه هم اقدامات دولت سیزدهم و خصوصاً در صحنه بودن رئیس‌جمهور برای حل معضلات اقتصادی و عمرانی کشور را مشاهده می‌کنند و هم مشکلاتی که از دولت گذشته‌گریبانگیر اقتصاد کشور شده است را فراموش نمی‌کنند.
اگر برجام هم به نتیجه نرسد
به خاطر سیاست‌های دولت، وضعیت مسکن بهتر می‌شود
روزنامه ابتکار در گزارش تیتر یک خود با عنوان «مسکن در دوراهی ثبات یا افزایش قیمت» به نقل از یک کارشناس نوشت: من گمان می‌کنم با توجه به شروع برنامه‌های تحویل مسکن در طرح نهضت ملی بازار نباید در سال جاری همچون سال‌های قبل دچار آشفتگی باشد. برداشت من از وضعیت بازار این است که حتی اگر برجام به نتیجه نرسد بازار مسکن امسال یک بازار پایدار خواهد بود. البته این مسئله به شرطی محقق خواهد شد که دولت از ظرفیت‌های درونی کشور به‌خوبی استفاده کند.
در ادامه این مطلب آمده است: «این کارشناس بازار مسکن در ادامه به ضرورت استفاده از ظرفیت دولت در حوزه نهضت ملی مسکن اشاره کرد و دراین‌باره گفت: نهضت ملی مسکن و همچنین مسکن مهر فرصتی است که دولت می‌تواند از آن طریق حجم قابل‌توجهی از واحدهای مسکونی را تحویل متقاضیان بدهد. این مسئله تأثیر بسیاری در وضعیت بازار مسکن خواهد داشت. با توجه به سیاست‌های دولت درمجموع من خوش‌بین به وضعیت بازار مسکن هستم چراکه برنامه نهضت ملی مسکن آغاز شده است و این مسئله می‌تواند بازار را تا حدودی کنترل کند.
ابتکار به نقل از این کارشناس نوشت: «تهران یک شهر مهم بوده و شهرداری تهران مصمم است برنامه‌های مسکن را سرعت بدهد. لذا من گمان می‌کنم با سرعت گرفتن برنامه‌های شهرداری درزمینهٔ مسکن بازار وضعیت مناسبی پیدا خواهد کرد و ما نباید همانند سال‌های قبل شاهد افزایش قیمت سرسام‌آور در این حوزه باشیم.»
بانیان وضع موجود
مسئولان و مدیران دولت روحانی هستند نه پرتقال فروش!
روزنامه دنیای اقتصاد در مطلبی با عنوان «بانیان وضع موجود» به قلم یک اقتصاددان نوشت: «و اما در باب بانیان وضع موجود:... ساده‌ترین راه برای پاسخ به این پرسش که بانیان وضع موجود چه کسانی هستند این است که مسیر جریان پول و ثروت در جامعه را پیگیری و رصد کنیم. چه کسانی در ابتدای انقلاب آه نداشتند با ناله سودا کنند و اکنون سرمایه و دارایی آنان سر به صدها و هزاران میلیارد تومان می‌زند و نه نوآور، نه کارآفرین و نه تاجر رقابتی بوده‌اند؟ کدام قوانین، مقررات، دستورالعمل‌ها و سهمیه‌های رانت‌ساز، کدام امضاهای طلایی، کدام سفارش‌های پشت پرده و روی پرده، کدام واگذاری‌های زمین، جنگل، معدن، شرکت، حق انحصاری واردات و صادرات، اعتبارات کلان بانکی و سهمیه ارزی موجب این انباشت‌ها شده است؟ ثروت‌های جامعه چگونه و با چه سازوکارهایی در تملک یا زیر کلید چه افرادی قرار گرفته است؟ چه کسانی حامی این سیاست‌ها و روش‌ها بوده‌اند؟ چه نیروهایی، کارشناسان مستقل را که با این شیوه‌ها سر سازش نداشته‌اند، چنان از صحنه رانده‌اند که دیگر نیروی انسانی چندانی در صحنه باقی نمانده است؟ چه مدیرانی کارساز و مجری این شیوه و روش‌هایی بوده‌اند که چنین زمینه‌هایی را مهیا کرده است؟ چه گروه‌هایی ازنظر فکری، در ایجاد گردوخاک و جنجال و شعار در حیطه‌اندیشه، فرآیند برخورد منطقی با مسائل را منحرف کرده‌اند؟»
در ادامه این مطلب آمده است: «این گروه‌ها منطقاً و عقلا بانی وضع موجود بوده‌اند. حال پیدا کنید پرتقال‌فروش را! لطفاً اثرگذاران بر انتخاب این مسیرها و جریانات را که برشمرده شد، مشخص کنید تا به‌عنوان بانیان وضع موجود شناخته
شوند.» پیرو یادداشت فوق باید اشاره کرد که بانیان وضع موجود همان کسانی‌اند که در دولت موردحمایت مدعیان اصلاحات با دور زدن قوانین به نان و نوا رسیدند! شاهد مدعا آنکه خصوصی‌‌سازی و واگذاری‌های بی‌ضابطه در دولت موردحمایت اصلاح‌طلبان، پرونده‌های فساد نزدیکان رئیس‌جمهور و معاون اول دولت و برخی وزرا در دولت سابق و اساساً اقدامات و سیاست‌گذاری‌های لیبرالی دولت موردحمایت اصلاح‌طلبان باعث به تاراج رفتن بخش اعظمی از بیت‌المال شد و این بانیان وضع موجود را در افکار عمومی ملموس‌تر و پررنگ‌تر کرد.
برنتابیدن احترام به زنان از سوی مدعیان اصلاحات
روزنامه شرق در گزارشی آورده است: «دیوارکشی، حصارکشی، تفکیک جنسیتی پارک‌های تهران، مناسب‌‌سازی بوستان‌ها برای زنان و...؛ همه این‌ها ازجمله عباراتی هستند که مخالفان و موافقان اقدام چند روز اخیر شهرداری تهران از آنها استفاده می‌کنند؛ اقدامی که شهرداری از آن به‌عنوان اختصاص بخشی از پارک‌های هر محله در تهران به مادران، کودکان و دختران یاد می‌کند.»
در ادامه این گزارش آمده: «دراین‌بین، تعمیم اقدام مشابه زاکانی به دیگر شهرها هم حساسیت‌ها را از پایتخت به کل کشور گسترش داده است. بنابراین «شرق» سراغ دو نفر از فعالان و چهره‌های سیاسی رفته تا واکاوی جامع‌تر و دقیق‌تری از ابعاد مثبت و منفی این اقدام داشته باشد. در یک‌سو محمد توسلی، اولین شهردار تهران پس از انقلاب، با یک رویکرد انتقادی به آسیب‌شناسی موضوع از زوایای تاریخی، اجتماعی، فرهنگی، دینی و سیاسی می‌پردازد و در آن‌سو، محمدصادق کوشکی به حمایت همه‌جانبه از این اقدام شهرداری تهران و حتی تسری آن به کل کشور برخاسته است. این چهره سیاسی درباره تبیین موضع مثبت خود دلایلی را ذکر می‌کند که در ادامه ازنظر می‌گذرانید.»
در این مورد باید گفت که اگر این اتفاق در کشورهای غربی رخ داده بود الان اصلاح‌طلبان درباره آن می‌نوشتند «احترام به زنان» اما اکنون به سبب آنکه آنها می‌بینند از این موضوع می‌توانند سوءاستفاده جناحی و حزبی کنند به این مورد این‌گونه وارد شده‌اند.
وگرنه چه اشکالی دارد که محیطی باشد که در آن مادران و فرزندان کودک و خردسال آنها در آنجا راحت باشند و بتوانند محیطی بدون دغدغه داشته باشند؟!