خرابی‌های فوتبال زیر سر ناظران و کاسبان!
سرویس ورزشی-
دوشنبه شب هفته گذشته، درست یک روز پس از حذف پرسپولیس از جام حذفی، با شکایت دروازهبان کروات سابق سرخپوشان، این باشگاه به پرداخت غرامتی سنگین محکوم شد. بوژیدار رادوشویچ در آذر ماه سال گذشته و پس از اختلاف با مدیران پرسپولیس، ایران را ترک و سپس از این باشگاه به دلیل پرداخت نشدن مطالباتش به فیفا شکایت کرد و خواستار دریافت تمام مبلغ قرارداد سه ساله خود شد.
فدراسیون بین‌المللی فوتبال نیز طی ماه‌های گذشته از باشگاه پرسپولیس خواسته بود تا دفاعیات خود درباره این پرونده را ارائه کند، اما با حکم کمیته انضباطی فیفا که دوشنبه به دست باشگاه پرسپولیس رسیده، این باشگاه به پرداخت 866هزار یورو (به علاوه پنج درصد سود سالیانه) به دروازهبان سابق خود محکوم شده است. در حکم فیفا آمده است باشگاه پرسپولیس باید این مبلغ را حداکثر تا 45 روز آینده به رادوشویچ پرداخت کند و در غیر این صورت با جرایم دیگری از سوی فدراسیون بین‌المللی فوتبال مواجه خواهد شد.
قرارداد رادوشویچ با پرسپولیس یکی از آن قراردادهای عجیب فوتبال ما بود. درست در روزهایی که او یک فصل دیگر با پرسپولیس قرارداد داشت، مدیرعامل وقت پرسپولیس (انصاری‌فرد) در اقدامی عجیب قرارداد این سنگربان کروات را- که نقش دروازهبان ذخیره را داشت- سه فصل دیگر با مبالغ 250، 270و 280 هزار یورو تمدید کرد. این تمدید در شرایطی رخ داد که با توجه به افزایش نرخ ارز، عملا عقلانی نبود پرسپولیس دروازه‌بانی خارجی به خدمت بگیرد چه برسد به اینکه قرارداد «رادو» برای سه فصل تمدید شود.
اشتباه انصاری‌فرد – اگر نامش را اشتباه بگذاریم- فقط در تنظیم قرارداد رادوشویچ نبود، در قرارداد کالدرون نیز میلیاردها تومان زیان به باشگاه پرسپولیس وارد شد.
بر اساس اعلام خبرگزاری ایسنا زمانی که انصاری‌فرد به پرسپولیس آمد، قرارداد یک ساله 850 هزار دلاری کالدرون با پرسپولیس منعقد شده بود و این مربی از قسط اول خود هیچ دریافتی نداشت. با این حال انصاری‌فرد 175هزار دلار از قسط اول 300هزار دلاری او را پرداخت اما عملا تدبیری برای پرداخت 125 هزار دلار باقیمانده نداشت. در شرایطی که در قرارداد مربی آرژانتینی پرسپولیس ذکر شده بود اگر وی تا آخر نیم فصل
(پایان دسامبر 2019) قسط 300 هزار دلاری اول خود را دریافت کند، پرسپولیس می‌تواند یک طرفه قرارداد او را فسخ کند و باقیمانده را ندهد و اگر این‌چنین نشود باید کل مبلغ قرارداد پرداخت شود، انصاری‌فرد 125 هزار دلار باقیمانده قسط اول را با تاخیر چند روزه پرداخت کرد که همین امر موجب شد کالدرون بتواند قراردادش را یک طرفه فسخ کرده و با حکم فیفا 580 هزار دلار دیگر از پرسپولیس بگیرد. البته این پایان ماجرا نبود چراکه با هزینه دادرسی، دستیاران کالدرون و 5درصد سود سالانه، عملا سرخ‌ها بعد از دو سال نزدیک به 800 هزار دلار پرداخت کردند.
بعد از کالدرون نوبت به قرارداد گل محمدی و انتقال او از شهرخودرو به پرسپولیس رسید. در آن زمان مدیران شهرخودرو برای جدایی گل‌محمدی، طلب 6 میلیارد تومان کردند و در ادامه، انصاری‌فرد با پرداخت یک میلیارد و 500 میلیون تومان، قراردادی را امضا کرد که پرسپولیس را متعهد به پرداخت 4میلیارد و 500 میلیون تومان دیگر در فاصله سه ماه می‌کرد. نکته عجیب ماجرا اینجاست که در قرارداد ذکر شده بود که اگر پرسپولیس در موعد مقرر 4میلیارد و 500 میلیون تومان را پرداخت نکند، بابت هر روز دیرکرد، باید
10 میلیون تومان جریمه بپردازد.
از ماجرای استوکس که بعد از چند حضور 10 دقیقه‌ای در بازی‌ها 150هزار دلار را نقدا دریافت کرد و رفت و کریستین اوساگونای نیجریه‌ای و پرونده 96 هزار دلاری اش هم چیزی نگوییم بهتر است زیرا اهالی فوتبال در جریان کم و کیف آن هستند.
بیان نمونه‌های فوق که در تمام این سالها همچون آوار بر سر پرسپولیس خراب شده، تنها نقد انصاری فرد و برخی از مدیران فوتبال نیست، بلکه بیشتر نقد افراد و گروه‌های دیگر است؛ گروه‌هایی همچون مدیران پیشین وزارت ورزش که سالها برای استقلال و پرسپولیس نسخه‌های اشتباه می‌پیچیدند و نهادهایی که وظیفه ذاتی‌شان نظارت است.
نزدیک به یک سال است که سلطانی‌فر به عنوان وزیر از وزارت ورزش رفته ولی تا امروز حتی یک خبر منتشر نشده در مورد اینکه ایشان در فلان مرکز حاضر شده تا توضیحاتی درباره استفاده از مدیرانی چون انصاری فرد، سعادتمند،خلیل‌زاده، رسول‌پناه و... در استقلال و پرسپولیس ارائه کند.
واقعا برای تصمیم گیرندگان، صندلی مدیرعاملی استقلال و پرسپولیس با میلیون‌ها هوادارش، فرقی با «نیمکتِ پارک» ندارد که این‌قدر نسبت به اتفاقات و سرنوشت این باشگاه‌ها بی‌تفاوت هستند؟!
همه جای دنیا برای داشتن سرمایه‌هایی چون استقلال و پرسپولیس سر و دست می‌شکنند اما اینجا «ناظران» آنها را به حال خود رها کرده‌اند و «کاسبان» از این تیم‌ها به عنوان طعمه‌ای برای رسیدن به مقاصد و منافع شخصی خود استفاده می‌کنند.
اصلا کاری به هیچ کدام از انتصابات وزیر سابق ورزش نداریم، ایشان فقط بگوید در موضوع پرسولیس میان فوتبال و دندانپزشکی چه سنخیتی وجود داشت؟! سلطانی‌فر اگر فقط همین یک مورد را توضیح دهد ما سایر انتصابات او را روی چشم می‌گذاریم.
ناظران بپذیرند اگر امروز داد هوادار از دلالی روی سکوهای ورزشگاه بلند شده، ریشه‌اش در بی‌تفاوتی آنها نسبت به سرنوشت فوتبال است. ریشه‌اش آنجاست که می‌دانند در قرارداد برخی از مربیان و بازیکنان میلیاردها تومان پول از بیت‌المال خارج می‌شود اما کَک شان نمی‌گزد.
برخی از اوقات انسان احساس می‌کند ترس دلالان به کلی ریخته و متوجه شده‌اند که حساب و کتابی وجود ندارد و آنها هرگلی به سر فوتبال بزنند کسی کاری به کارشان ندارد. متاسفانه تمام این اتفاقات موجب شده که برخی از افراد فقط نام مدیر و مربی را یدک بکشند وگرنه همان
«دلالانِ اتوکشیده» فوتبال ایران هستند که به ریش همه می‌خندند!