حضرت لقمان تنها نشستن را طول می‌داد، مولایش بر او گذر کرد و گفت: ای لقمان تو تنها نشستن را چرا این قدر ادامه می‌دهی، اگر با مردم بنشینی برایت بهتر و مانوس‌تر خواهد بود. لقمان فرمود: این حالت برای فکر کردن نتیجه‌بخش‌تر بوده و زیاد فکر کردن راهنمای راه بهشت است.(1)
همچنین از ابن عمر روایت شده که از حضرت رسول(ص) شنیدم که می‌فرمود، به حق می‌گویم: لقمان پیامبر نبود و لکن بنده‌ای بود که زیاد فکر می‌کرد و به خوبی از یقین برخوردار بود. خدا را دوست می‌داشت و خدا هم او را دوست می‌داشت و بر او منت گذاشت و به وی حکمت داد.(2)
ــــــــــــــــــ
1- مجموعه ورام، ج1، ص250
2- بحارالانوار، ج13، ص424