شهید مدافع حرم حسن غفاری، 21 شهریور سال 61 متولد شد. وی که خادم حرم حضرت عبدالعظیم حسنی‌(ع) بود، پس از چندین مرتبه اعزام به سوریه در تاریخ اول تیرماه ۱۳۹۴ به شهادت رسید. از وی خاطرات تکان‌دهنده‌ای ذکر شده است. از جمله این خاطره از همسرش شهید: همیشه می‌گفت دوست دارم با زبان روزه و تشنه‌لب مثل آقا اباعبدالله شهید شوم و اگر فرصتی باشد با خون خودم بنویسم «‌قائدنا خامنه‌ای‌» و از طرفی می‌گفت: دوست دارم چهره من را غیر از این که حالا هستم ببینید، و سفارش می‌کرد اگر من شهید شدم نگذار بچه‌ها صورت من را ببینند. همان شد که حسن می‌خواست، با زبان روزه، و بر اثر خمپاره شهید شدند که از صورتش چیزی باقی نمانده بود. شش روز بعد از اعزام شهید شد‌، پنجم رمضان سال 94. در این مدت دو مرتبه تماس گرفت، دفعه اول سلام و احوالپرسی کرد.دفعه دوم که تماس گرفت، خیلی خوشحال بود، فقط می‌گفت: «خانم برایم دعا کن، دعا کن به آرزویم برسم، و دو روز بعد به آرزوی چندین و چند ساله‌اش، به شهادت رسید.» همچنین یکی از همکاران شهید غفاری، روایت کرده که قبل از اعزام آخر، خودش عکس اعلامیه شهادتش را انتخاب کرده بود. پس از شهادتش، همان عکس را روی بنرها زدیم. شهید غفاری، در بخشی از وصیت‌نامه‌اش نوشته بود: ای معبود من! از تو خواهش و تمنا دارم به جای بهشت که آرزوی همه باشد، به من نوکری و غلامی آقا سیدالشهدا(ع) را بدهی.