انسان هنگام مرگ و پس از آن با حقایق مواجه می‌شود و چهره ملکوتی و باطنی هر چیزی و هر عملی به او نشان داده می‌شود؛ زیرا پرده‌ای که دارد، کنار می‌رود و «کشف الغطاء» حاصل می‌شود تا جایی‌که قلب به‌عنوان حقیقت نفس، حقایق را ادراک می‌کند، بصیرت و بینایی کاملی به او داده می‌شود و دیگر غفلتی نمی‌ماند؛ زیرا حقیقت ظهور می‌کند و باطل می‌رود و بی‌اهمیت‌ها و کم‌اهمیت‌ها دیگر مانع غفلت قلب نمی‌شوند. قرآن می‌فرماید: (به انسان خطاب می‌شود) تو از این صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودی و ما پرده را از چشم تو کنار زدیم و امروز چشمت کاملاًً تیزبین است!(ق، آیه 22)
هرچند که این بینایی با توجه به افراد یکسان نیست و تفاوت‌های فاحشی دارد؛ ولی همه انسان‌ها آن درجه مورد نیاز از شناخت حقایق و بصیرت به آن را خواهند داشت و دیگر غفلت نسبت به آن حقایق باقی نخواهد ماند.
اما از نظر قرآن، با آنکه همگی نسبت به حقایق مورد نیاز برای آخرت، بصیرت و نگاه تیزبین دارند، اما باز هم برخی در حجاب خواهند بود؛ زیرا پروردگار هستی برای گروهی از انسان‌هایی که از درجه انسانیت ساقط و مصداق «کالانعام بل هم اضل»(اعراف، آیه 179) شده و قلب‌هایشان را زنگار گرفته است؛ همچنان «محجوب» است: کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ؛ کَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ؛ چنین نیست که آنها می‌پندارند، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دل‌هایشان نشسته است! چنین نیست که می‌پندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند! (مطففین، آیات 14 و 15)
اینان چنان بندگان طاغی بودند که حتی در آتش دوزخ نیز پروردگار را به پروردگاری قبول نمی‌کنند و خطاب به مالک دوزخ می‌گویند: اى مالک! بگو پروردگارت جان ما را بستاند. مالک پاسخ دهد: شما ماندگارید.(زخرف، آیه 77)
اینان حتی در دوزخ نمی‌گویند: ربنا! بلکه می‌گویند: ربک؛ زیرا خدا را به ربوبیت و پروردگاری نمی‌پذیرند. اینان همان کسانی هستند که در مدت عمرشان در دنیا طغیان و گناه کردند و به‌جای عبودیت و عبادت به فسق و فجور پرداختند. اینان می‌بایست جاودانه در دوزخ بمانند؛ زیرا درهمان مدت کوتاه عمرشان نشان دادند که اگر تا ابد در زمین زندگی می‌کردند، همین طغیانگری را ادامه می‌دادند؛ بنابراین، اگر هم بخواهند برگردند و از خدا بخواهند که آنان را به دنیا برگرداند تا کار نیک بکنند، گفته می‌شود: نه چنین است! این سخنى است که او گوینده آن است؛ زیرا تنها لقلقه زبان اوست.(مومنون، آیات 99 و 100)
خدا درباره آنها به علم خویش می‌گوید: و اگر هم بازگردانده شوند قطعا به آنچه از آن منع شده بودند برمى‌گردند و آنان دروغگویند.(انعام، آیه 28)