خاطراتی از مرحوم آیتالله العظمی صافی گلپایگانی
عالم ربانی آیتالله العظمی لطفالله صافی گلپایگانی از مراجع بصیری بود که دقتهای علمی، فقهی انقلابی، اجتماعی ایشان را باید بینظیر دانست و بیان گوشههای از آن خالی از لطف نیست.
1- وقتی توفیق زیارت ایشان حاصل میشد و در خانه و اتاقی که سالها پیش از انقلاب ساخته شده بود و در محضر ایشان زانو میزدیم، پس از سلام و علیک رو به سمت کوچک و بزرگ با همه حال و احوال میکردند. حتی اگر در این دیدار وزیر یا وکیلی حضور داشت، ایشان از احوال پرسی دیگر همراهان غافل نبود و این جمله معروف ایشان بود: حال آقایان خوبه انشاءالله؟
2- روضههایی که در پنجشنبه شبهای هر هفته در خانه برگزار میشد، روضه بیریا، ساده، صمیمی، بیتکلف و بدون هر تشریفات بود. همسایهها، مردم کوچه و بازار در آن حضور داشتند و ایشان در ساعتی در حلقه آنان مینشستند و مثل همین مردم چنان به سخن واعظ جلسه گوش میدادند گویا با آن مقام علمی و جایگاه مرجعیتی که داشتند احساس میشد این سخنان را برای اولینبار میشنوند!
3- در هر دیداری که مسئولان با ایشان داشتند بعید بود از رسیدگی به وضع معیشتی مردم سخنی به میان نیاورند. همیشه دغدغه زندگی مردم را داشتند و به مسئولین راجع به این مسئله گوشزد میکردند.
4- توجه به ارزشها، دغدغه ایشان بود. مسئولان نظام که به دیدار ایشان شرفیاب میشدند به این موضوع اشاره میکردند و بارها شنیدم میفرمود: ما انقلاب کردیم تا ارزشهای دینی در جامعه حاکم شود و از این موضوع مهم نباید غفلت کرد...
5- ایشان آشنای به مسائل روز بودند. اخبار را گوش میدادند. با همه اشتغال علمی که داشتند روزنامهها را میخواند اما اگر در روزنامه اهانت به کسی را میدیدند، آن را کنار میگذاشتند.
6- ارادت عجیب ایشان به وجود نازنین امامعصر(ع) مثال زدنی بود. کتاب منتخبالاثر ایشان سند گویای منتظران ظهور به یادگار خواهد ماند که جایگزینی برای آن نخواهد بود. عاشقان امام عصر(ع) حضور دایمی بعدازظهر جمعه ایشان را در سالهای متمادی در مسجد مقدس جمکران فراموش نخواهند کرد.
7- ایشان مدافع راستین انقلاب بود. در انتخابات و صندوقهای رای خدمت ایشان میرسیدیم همیشه برای سربلندی نظام و رهبری دست به دعا برمیداشتند.
8- به یاد دارم وقتی برای مراسم کلنگزنی ساخت مسجد محله از ایشان دعوت کردیم، زود پذیرفتند و در این آیین حضور یافتند و فرمودند این مسجد زود ساخته خواهد شد و این طور هم شد.
9- ایشان در اخلاق سرآمد بودند و همیشه نسبت به اطرافیان خود توجه داشتند. برخورد با مردم و توجه به آنان قابل تقدیر بود.
محمد خامهیار