از نظر قرآن، مومنان دارای نوری الهی هستند که موجب حیات واقعی آنان است. این نور الهی موجب می‌شود تا شخص مومن در میان مردمان به‌گونه‌ای خودنمایی کند که بیانگر حیات معنوی اوست؛ چنانکه این نور موجب می‌شود تا شخص مومن، بتواند مردم‌شناس باشد و بداند با هرکسی چگونه رفتار کند و ضمن در امان ماندن از آسیب و شرور آنان، امکان رفتار مناسب و صحیح و مقبول را نیز برای مومن فراهم می‌آورد.
بر این اساس مومن با نور الهی که مایه حیات واقعی و حقیقی اوست، هرگز گرفتار ظلمات شبهات و فتنه‌ها نمی‌شود و به‌ سادگی توان تشخیص حق و باطل را داشته و به آسانی در مسیر حق می‌تواند حرکت کند و گرایش خویش را تحقق بخشد. بنابراین، اگر کافران در ظلمات هستند و امور ظاهری آنان را می‌فریبد و در عمل، به کارهای نادرست و بی‌فایده سوق می‌دهد، نور الهی به مومنان این اجازه را می‌دهد تا از دام فریب ظواهر زیبای دنیوی در امان مانند و کاری کنند که آخرت آنان تامین باشد در حالی که از حسنات دنیوی نیز بهره‌مند هستند.
خدا در قرآن از این نور حیات بخش و سازنده این‌گونه سخن به میان می‌آورد: آیا کسی که مرده بود، سپس او را زنده کردیم و نوری برایش قرار دادیم که با آن در میان مردم راه برود، همانند کسی است که در ظلمت‌ها باشد و از آن خارج نگردد؟! این‌گونه برای کافران، اعمال (زشتی) که انجام می‌دادند، تزیین شده (و زیبا جلوه کرده) است. (انعام، آیه 122)
این نور که در دنیا به مومنان داده می‌شود، در قیامت نیز جلوتر از ایشان تلاش و سعی می‌کند تا راهنمای آنان باشد؛ چنانکه خدا می‌فرماید: وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ یَسْعَى بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا؛ نورشان از پیشاپیش آنان و سمت راست‌شان روان است مى‏گویند پروردگارا نور ما را براى ما کامل گردان.(تحریم، آیه 8)
و نیز می‌فرماید: یوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ یَسْعَى نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ؛ آن روز که مردان و زنان مؤمن را مى‌‏بینى که نورشان پیشاپیش‌شان و به جانب راست‌شان دوان است.(حدید، آیه 12)