شخصی که اهل خراسان بود از راه دور با رنج فراوان آمد خدمت امام باقر(ع) و در حالی که با عشق به اهل بیت(ع) و پای پیاده آمده بود،‌کفش‌هایش از بین رفته و پایش ترک خورده و پاشنه آن شکاف زیادی برداشته بود، اما با یک عشق و ولعی خدا را شکر کرد که بالاخره به مقصود خودش رسید. بعد پایش را نشان داد با آن شکاف‌ها که خون هم آمده بود و عرض کرد: یا ابن رسول‌الله! چیزی مرا به اینجا نیاورد جز محبت شما اهل بیت(ع) که از خراسان تا اینجا پیاده آمده‌ام. امام باقر(ع) فرمود: به خدا سوگند، اگر سنگی هم ما را دوست بدارد خداوند آن را با ما محشور خواهد کرد. و بعد فرمود: آیا دین چیزی جز محبت است؟(1)

____________

1- تفسیر عیاشی، ج 1، ص 167