پوشاندن كعبه سابقه‌اي ديرينه در تاريخ بيت‌الله الحرام دارد. اين امر در دوره‌هاي مختلف سبب مي‌شد كه براي نگهداري و تعويض اين پوشش منصبي با عنوان پرده‌داري در كنار ساير مناصب خانه خدا ايجاد شود. اينكه اولين شخص چه كسي بود كه روي خانه كعبه را پوشاند؟در اخبار و روايات اسلامي به افراد مختلف اشاره شده است. چنان‌که در منابع تاريخي اين امر را به دوره حضرت ابراهيم و اسماعيل منسوب مي‌کنند و گفته مي‌شود نخستين فردي كه نسبت به پوشش كعبه اقدام كرد:
۱- ابراهيم يا اسماعيل عليهما السلام اولين كساني بودند كه خانه كعبه را پوشانده‌اند. (۱)
۲- در روايات متعدّدي از اهل سنّت هم آمده است كه تُبّع (اسعد حميري) اولين كسي است كه كعبه را با پوشش كامل پوشانيده و براي آن دري قرار داد تا خانه كعبه بسته شود، اين سخن برخي از اهل‌سنت مي‌باشد. (۲)
۳- ابن حجر در اين زمينه روايات مختلفي را آورده و سپس اين‌گونه بين روايات جمع مي‌كند: الف: اسماعيل اولين كسي است كه كعبه را پوشانده است. ب: عدنان احتمالاً اولين شخصي است كه بعد از اسماعيل، كعبه را پوشانده است. ج: تبع اولين كسي است كه كعبه را با انطاع (چرم) و وصايل (پارچه‌اي زينتي از يمن) پوشانده است. (۳)
نتيجه اينكه: مطابق رواياتي كه از اهل‌بيت عليهم السلام بويژه از حضرت امام صادق (ع)رسيده، بايد اولين پوشش كعبه را از سوي ابراهيم يا اسماعيل عليهما السّلام دانست. (۴)
سير تاريخي جنس و رنگ جامه كعبه
كعبه در جاهليّت با انطاع (چرم) پوشانده مي‌شد، رسول خدا (ص) خانه كعبه را با پارچه يمني پوشانيد، بعد از پيامبر(ص)عمر و عثمان كعبه را با قَباطي كه پارچه‌اي از مصر و سفيد و نازك است پوشش دادند. (۵) بعضي هم گفته‌اند: كعبه قبل از اسلام هم با قَباطي پوشيده مي‌شد. (۶)
هارون الرشيد در دوران خود فرمان داد كه جامه كعبه از قباطي مصر بافته شود كه در سال ۱۹۰ هجري آماده و بر كعبه انداخته شد. (۷) در سال ۲۰۰ هجري، حسين بن حسين أفطس طالبي علوي، رو به سوي مكه نهاد و در شورشي كه ايجاد کرد مكه را به تصّرف خويش درآورد و به درون كعبه قدم گذارد و سپس تمامي جامه‌هاي آن را برداشت و از آن خود نمود. آنگاه به وسيله دو جامه از ابريشم سبك كه يكي زرد و ديگري سفيد بود كعبه را پوشانيد. (۸)
در دوران خلافت مأمون به وي اطلاع دادند كه جامه ديباي قرمز كعبه پيش از رسيدن زمان قرار دادن جامه دوم نمناك و فرسوده مي‌شود. مأمون در اين‌باره از «مبارك طبري» كه در آن هنگام فرستاده ويژه او به مكه بود پرسيد: كعبه در چه جامه‌اي بهتر و زيباتر خواهد بود؟ او در جواب گفت: در جامه سپيد، پس مأمون فرمان داد جامه‌اي از ديباي سفيد بافتند و در سال ۲۰۶ هجري بر كعبه معظمه آويختند. (۹)
در بعضي از نوشته‌‌ها همچنين آمده است: در دوران جاهليّت، قريش در پوشش كعبه به صورت اشتراكي عمل مي‌كردند، پوشش كعبه تا زمان ابو ربيعهًْ بن مغيره به اين كيفّيت ادامه يافت و هم او بود كه گفت: اين مسئوليت را يك سال من به تنهائي به عهده مي‌گيرم و يك سال به عهده قريش باشد و تا آخر عمر اين كار را ادامه داد. سپس رسول خدا (ص) كعبه را با پارچه يماني پوشاند. علي (ع) و خلفاي سه گانه و مأمون و متوّكل عباسي هم (اين گونه) به كعبه جامه پوشاندند. (۱۰)
فاكهي گفته است: مأمون خليفه عباسي كعبه را با ديباي سفيد پوشانيد، بعد از او هم‌ ،چنين بود تا در دوران فاطميون بين سالهاي ۵۶۷ - ۲۹۷ ه (فاطميون دولتي را در تونس تأسيس كرده و حكمراني آنان به مصر و سوريه و لبنان و فلسطين گسترش يافت) (۱۱) كعبه با ديباي سفيد پوشيده شد و محمد بن سبكتكين جامه كعبه را از ديباي زرد تهيّه كرد. (۱۲)
آغاز پوشش كعبه با رنگ سياه
الناصر لدين الله، خليفه عباسي، (حكومت ۵۷۵-۶۲۲ه. ق) نخستين كسي است كه كعبه را با ديباي (ابريشم) سياه رنگ پوشاند و از آن زمان به بعد تا كنون كعبه سالي يك بار با جامه سياه پوشيده مي‌شود. (۱۳)
فارسي مي‌گويد: از آن هنگام ديباي سياه همچنان به عنوان جامه براي كعبه معمول گرديد. (۱۴)
علّت سياه بودن پوشش خانه كعبه
 به نظر مي‌رسد با توّجه به حرارت فوق العاده خورشيد در مكه و استقامت بيشتر رنگ سياه در برابر آفتاب ،جامه كعبه از بهترين پارچه‌‌ها با رنگ سياه تهيّه مي‌شود.
از: پايگاه اطلاع رساني حج
_________________________
پاورقي:
۱. كليني، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران: دارالكتب الاسلاميّه، چاپ سوم، ۱۳۶۷ ش، ج۴، ص۲۱۵ ج۱. الحرالعاملي، محمد بن الحسن، وسائل الشيعه، بيروت: دارالاحياء التراث العربي، چاپ پنجم، ۱۴۰۳ه‍، ج۹، ص ۳۲۴. و ابن حجر عسقلاني، احمد بن علي، فتح الباري في شرح صحيح البخاري، بيروت: دارالكتب العلميه، چاپ اول، ۱۴۱۰ه‍، ج ۳، ص ۵۸۵.
۲. ازرقي، محمدبن عبدالله، اخبار مكه، بيروت: دارالاندلس، ص۲۵۰ -۲۴۹. ابن حجر عسقلاني، همان، ج۳، ص ۵۸۵.
۳. ابن حجر عسقلاني، همان، ج۳، ص۵۸۶.
۴. صدوق، محمد بن علي بن الحسين، من لايحضره الفقيه، قم: مؤسسة النشر الاسلامي، ۱۴۰۴ه، ج۲، ص۲۳۲ و ص۲۳۵، ج ۲۲۸۶.
۵. الازرقي، پيشين، ص ۲۵۳. ابن حجر عسقلاني، پيشين، ج۳، ص۵۸۵.
۶. ابن هشام، السيرهًْ النبوّيهًْ، بيروت: داراحياء التراث العربي، (بي‌تا) ج۲، ص۲۱۱.
7و8. فصلنامه ميقات حج، شماره ۲۶، زمستان ۱۳۷۷، ص۱۱۶.
۹. همان، ص۱۱۷ و ۱۱۶.
۱۰. ابن هشام، پيشين، ج۱، ص۲۵، پاورقي شماره ۴.
۱۱. المنجد في الاعلام، مادّه فطم.
۱۲. ابن حجر عسقلاني، پيشين، ج۳، ص۵۸۷.
۱۳. همان، ص۵۸۷. ابن هشام، پيشين، پاورقي.
۱۴. فصلنامه ميقات حج، پيشين، ص۱۲۲.