تا چند سال قبل وقتی نام محمد بنا می‌آمد، اسامی نفراتی همچون حمید سوریان، قاسم رضایی، امید نوروزی و سعید عبدولی به عنوان شاگردان خلف و حامیان همیشگی او مطرح می‌شد. 

دو سال قبل هم در جریان جام تختی به میزبانی شیراز، آقای خاص کشتی ایران در کنار شاگردان طلایی‌اش در المپیک لندن حضور پیدا کرد. قاسم رضایی، امید نوروزی و حمید سوریان در یک قاب با سرمربی سابق خود قرار گرفتند تا این اتفاق نوید روزهای خوب و آرامی را برای کشتی فرنگی ایران دهد. البته باید حسن رنگرز که در آن دوره مدیر تیم‌های ملی کشتی فرنگی بود را هم به این جمع اضافه کرد. 

هر سال تنهاتر از گذشته

اما در دو سال اخیر هر چه جلوتر رفتیم، محمد بنا تنها و تنهاتر شد. استعفای حسن رنگرز و رفتن به وزارت ورزش، اختلاف با امید نوروزی و استعفای او از سمتش در فدراسیون، خط خوردن سعید عبدولی از تیم ملی و مصاحبه او علیه بنا اتفاقاتی بود که به صورت پراکنده تا همین اواخر رخ می‌داد. 

 با وجود حرف و حدیث‌هایی که مثل همیشه در سیستم انتخابی محمد بنا برای المپیک و جهانی 2021 وجود داشت، اما نتایج قابل قبول فرنگی کاران باعث شد تا انتقادها کمتر مورد توجه قرار بگیرد. با این حال در روزهای اخیر قاسم رضایی که در دو دوره المپیک شاگرد محمد بنا بوده و یک طلا و یک برنز المپیک را در کارنامه دارد، در مصاحبه‌ای به شدت علیه سرمربی تیم ملی موضع گرفت: «بنا گفته امید نوروزی باشد من نیستم، با ناصر نوربخش، جمشید خیرآبادی، حسن بابک و بقیه مربیان هم که خوب نیست. همه یک طرف و محمد بنا در طرف دیگر قرار گرفته‌اند. تا چه زمانی باید این جاده یک طرفه باشد و یک نفر همه تصمیمات را بگیرد؟ اینها همه به ضرر کشتی فرنگی ایران تمام می‌شود.»

در حمایت از قاسم رضایی، شاهد صحبت‌های سعید عبدولی و امید نوروزی در رسانه‌ها و البته فضای مجازی بودیم که محمد بنا، سرمربی سابق خود را به تصمیم تک نفره و عدم توجه به انتخابی متهم کردند. 

واکنش بنا به تغییر ملیت علی ارسلان

از سوی دیگر مهاجرت علی ارسلان بعد از شکست دادن ملی‌پوش کشتی فرنگی در مسابقات جهانی 2021 در جریان لیگ، موج انتقادات را افزایش داد. این فرنگی‌کار که ملیت صربستانی دریافت کرده تا برای این کشور روی تشک برود، در سال‌های اخیر نتوانسته بود به تیم ملی راه پیدا کند. 

محمد بنا دیروز در واکنش به تغییر ملیت علی ارسلان و ضایع شدن حقش توسط وی گفت:ارسلان کجا اول شد که من حقش را ندادم؟ برای جهانی 2018 در انتخابی اول شده اما اعزام نشده، خب به من چه ربطی دارد؟ مگر من سرمربی بودم؟ بعد از آن‌ هم رفته امیدهای جهان عنوانی نیاورده. سال بعد در جام تختی هم عنوان نیاورد اما با توجه به اینکه در لیگ برتر مقابل محمدرضا گرایی برنده شد برای مسابقات قهرمانی جهان در صربستان که البته لغو شد؛ به اردو دعوتش کردم و در انتخابی به کاویانی‌نژاد باخت. همین امسال هم در انتخابی به مختاری 8 بر صفر باخت. کجا اول شده که من انتخابش نکردم؟ او خیلی نوسان داشت. یک روز گرایی را 10 بر صفر می‌کرد و یک روز به کاویانی‌نژاد 10 بر صفر می‌باخت. اگر به این دوستان باشد که الان مشکلات و حق‌خوری‌های ترکیب تیم ملی در سال 1992 و 93 هم به پای من نوشته می‌شود.

البته که محمد بنا در مصاحبه اخیرش بازهم سعی کرده از خودش دفاع کند، اما گویا هیچ وقت این موضوع که آقای خاص کشتی ایران اعتقادی به انتخابی ندارد، پاک نخواهد شد. حالا فقط حمید سوریان که در فدراسیون از نزدیک با بنا کار می‌کند، به عنوان حامی در کنار سرمربی سابق خود مانده و باید دید پایان این ماجرا چه خواهد بود؛ ایجاد دوقطبی در کشتی فرنگی یا برگزاری یک جلسه صلح‌آمیز! و البته شاید هم مثل خیلی از مقاطع دیگر محمد بنا به شکلی ناگهانی تصمیم به استعفا بگیرد!

تیم فرنگی 2 سال قبل کجا بود و الان کجاست؟

بنا در بخش دیگری از صحبت‌های خود درخصوص اینکه چرا این همه حرف‌های تند بر علیه او مطرح می‌شود؟ گفت:بعد از بازی‌های المپیک 2012 وقتی تیم سه تا طلا گرفت، احساس کردند که عقب مانده‌اند. سفره‌ای با نان و بوقلمون آماده شده و به همین خاطر شروع کردند به مشکل ایجاد کردن؛ به همین خاطر هم از سال 2012 تا 2016 که تیم باید هر سال قهرمان جهان می‌شد فقط یک بار 2014 به آن رسید که البته آن‌هم تا دو ماه قبلش خودم در تیم حضور داشتم. همیشه این‌جور بوده که بیرون نشستن و حرف زدن راحت بوده. الان هم تیم سر و سامان گرفته و فکر می‌کنند که نان و بوقلمونی هست و شروع کرد‌ه‌اند به این حرف‌ها. یادشان هست که تیم سال 2018 چه بلایی سرش آمده بود؟ می‌دانند که این تیم 2 سال و نیم پیش کجا بود و الان کجاست؟ البته من متوجه همه موارد هستم و خوب می‌دانم که بچه‌های دوره من را به بازی گرفتند که هر روز این حرف‌ها مطرح می‌شود.

سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی صحبت‌های خود را این چنین به پایان رساند: من هیچ‌وقت آویزان کشتی نبودم. زوری اینجا نیست؛ البته که همیشه از کار کردن در کشتی لذت بردم و دوست داشتم اما هیچ‌وقت هم آویزان نبودم. هر موقع علیرضا دبیر بگوید نیا از فردا می‌نشینم خانه در کنار فرزندم اما آویزان کسی نمی‌شوم.