اخیرا نامه محرمانه شورای نگهبان به آقای لاریجانی (درباره دلایل عدم احراز صلاحیت وی در انتخابات ریاست جمهوری) و پاسخ وی به این نامه، در فضای مجازی منتشر شد. گفته می‌شود منتشر‌کننده نامه محرمانه و پاسخ آن، همان فرد (سعید. آ/ از عناصر فراری مقیم فنلاند) و شبکه‌ای است که پیش از این، فایل صوتی و محرمانه مصاحبه آقای ظریف با مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری را درز داده و منتشر کرده بود. البته جای سؤال است که نامه محرمانه شورای نگهبان به یک نامزد، چرا و چگونه از رسانه‌های بیگانه سر در می‌آورد؟ اما پرسش مهم این است که افراطیون غربگرا و مدعیان دروغین اصلاحات و اعتدال، از پنهان شدن پشت سوژه آقای لاریجانی کدام مقاصد را دنبال می‌کنند؟ آنها همان طیفی هستند که پس از پخش برنامه‌های روشنگرانه‌ای مثل هویت و کنفرانس برلین و... در سیمای جمهوری اسلامی، در مجلس وقت و کف خیابان شعار می‌دادند «سیمای لاریجانی، تعطیل باید گردد». لاریجانی ضمنا همان کسی بود که در انتقاد به توافق نامتوازن روحانی با تروئیکای اروپایی در قالب توافقات سعدآباد و پاریس و بروکس (دولت اصلاحات) گفته بود «دُرّ غلطان دادیم و آب نبات گرفتیم». افراطیون مدعی اعتدال و اصلاحات به همین دلایل، کینه لاریجانی را در دل داشتند او اما به تدریج از میانه دهه 80 احساس کردند می‌توانند به لاریجانی نزدیک شده و از ظرفیت وی استفاده کنند که اوج آن در درگیری میان مجلس به ریاست لاریجانی و دولت احمدی‌نژاد، و سپس حمایت و همراهی با روحانی در ماجرای برجام و تایید‌های بعدی دولت وی بود. در چنین فرآیندی بود که غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران آذر 94 در مصاحبه با شرق، ضمن نام بردن از لاریجانی گفت» ما بعد از پیروزی در انتخابات 92 روش نامعقولی به کار نگرفتیم. دولت از طرف مقابل یارگیری کرده، مثلا در سیاست خارجی و برجام. در مجموع بازی طرفداران دولت در گروه‌های سیاسی به واسطه همین سربازگیری از جبهه مقابل بوده و در مجلس هم می‌تواند اتفاق بیفتد».
مشابه همین حرف را عباس«ع» (عضو مرکزیت حزب منحله مشارکت) درباره آقای ناطق نوری، به تاریخ 5 مهر 91 به «عصر ایران» گفته بود: «آقای ناطق اگر از جایگاه فعلی‌‌اش در جناح راست خارج شود و به اصلاح‌طلبان بپیوندد، چیزی به آنها اضافه نمی‌‌کند. اهمیت او در این است که در آن سو قرار دارد نه در این‌سو! ناطق اگر به این سو بیاید، جایگاهش را در آن سو از دست می‌ دهد. ناطق باید در آن‌سو خوب بازی کند»! هدف چه بود هم او 21 شهریور 96 در نشریه کارگزارانی «صدا» نوشت «مهم‌ترین هدف اصلاح‌طلبان، تعمیق شکاف در حاکمیت است. مهم‌ترین عاملی که در شرایط کنونی به عنوان پیشران فرآیند ما عمل خواهد کرد، جلوگیری از وحدت میان اصولگرایان تندرو با سایر اصولگرایان است. نهایی کردن شکاف میان جناح حاکم، بسیار جدی و به لحاظ تاریخی مهم است. اصلاح‌طلبان باید نقش گُوهِ را بازی و این شکاف را به مرز جدایی کامل برسانند. دولت به دلایل گوناگون، حتی بهتر از اصلاح‌طلبان می‌تواند بخشی از این اهداف را محقق کند».
اگر کرباسچی سال 94 مدعی یارگیری (سربازگیری از امثال لاریجانی) بود، چهار سال بعد، حسین مرعشی سخنگوی کارگزاران (دبیرکل فعلی حزب) درباره احتمال حمایت انتخاباتی از آقای لاریجانی به روزنامه اعتماد گفت «چه لزومی دارد به سمت اصولگرایان معتدل برویم؟ در دنیا مرسوم است که روی اسب برنده شرط می‌بندند. کارگزاران هم روی اسب بازنده شرط ‌بندی نمی‌کند. آنها بازارشان را از دست داده‌اند».
افراطیون مدعی اصلاحات، همان دوزیست‌هایی هستند که از روحانی و دولت او با ادبیات موهن «نامزد اجاره‌ای» و «رحم اجاره‌ای» یاد کرده‌اند،‌هاشمی را عالیجناب سرخپوش قتل‌های زنجیره‌ای نامیده‌اند، درباره ناطق نوری شعار داده‌اند «ناطق نوری نمی‌خایم، مجلس زوری نمیخایم»، و محمدرضا عارف را اصلاح‌طلب بدلی و قلابی خوانده‌اند. و البته به وقتش هم، ژست هوادارای سینه چاک همین چهره‌های سیاسی را گرفته‌اند.
اما چرایی پنهان شدن طیف مذکور پشت سوژه آقای لاریجانی را باید در ناکامی مطلق این طیف در انتخابات امسال جست و جو کرد. این طیف
(از خاتمی و کروبی و جهانگیری و... گرفته تا 16 گروه اصلاح‌طلب، در انتخابات اخیر از آقای همتی حمایت کردند، اما نتوانستند بیش از ۲.۴۴۳.۳۸۷ رأی (حدود 8 درصد کل آراء ماخوذه) را در مقابل ۱۸.۰۲۱.۹۴۵ رای آقای رئیسی، به خود جلب کنند. این یک آزمون جدی بر سر مقبولیت آنها نزد مردم بود. در عین حال باید توجه داشت که فارغ از تصمیم شورای نگهبان، بر اساس اغلب نظرسنجی‌ها، آقای لاریجانی هم فاقد رای چشمگیر بود. چنانکه طبق نظرسنجی مرکز افکارسنجی ایسپا (نزدیک به دولت و اصلاح‌طلبان) که 25 اردیبهشت انجام شد، 7 درصد گفته بودند قطعا و به احتمال زیاد، و 16 درصد تا حدودی احتمال دارد به آقای لاریجانی رای بدهند. آنها هم که اصلا به او رای نمی‌دادند (رای منفی)، بالای 41 درصد بود. همچنین اصلاح‌طلبان متعددی مثل آقای زیباکلام بارها گفته‌اند «مردم دیگر به اصلاح‌طلبان رای نمی‌دهند. لاریجانی تایید صلاحیت هم می‌شد، رای نداشت. دلم می‌خواست از لاریجانی بپرسیم به چه امیدی نامزد شده است؟».