این روزنامه نوشت: با ورود ایران به معرکه سوریه؛ ماشین جنگی اسد قوی‌تر شد و پای روسیه را هم به این کشور باز کرد. این جنگ پای انواع قدرت‌های بیگانه را به سوریه باز کرد و از همه مهم‌تر اینکه؛ منطقه خاورمیانه «دوقطبی» شد. اما؛ چند هفته‌ای است که روند طرد اسد در جهان عرب دارد عوض می‌شود. یکی دو ماهی است که کشورهای کلیدی عرب علاقمند شده‌اند اسد را از انزوا درآورند و به جهان عرب باز گردانند. هفته گذشته «عبدالله بن زاید آل نهیان» وزیر امور خارجه امارات با «اسد» در دمشق دیدار کرد. ماه گذشته؛ «ملک عبدالله» پادشاه اردن یک تماس تلفنی با «اسد» برقرار کرد. این، بالاترین سطح تماس میان رهبران سوریه و یک کشور عربی متحد آمریکا ظرف ده سال گذشته تا به امروز بود. دمشق می‌بیند که کم کم دارد از طرد شدگی در میان همسایگانش بیرون می‌آید. امیدوار شده است که سرمایه‌گذاریها به کشور بازمی گردد. زیرساختهای ویران از نو ساخته می‌شود. اقتصاد زمین خورده بلند می‌شود و روی پا می‌ایستد. این تماسها گویای آن است که جهان عرب بعد از ده سال راندن اسد از میان خود و اخراج سوریه از «اتحادیه عرب»‌،‌ امروز به این نتیجه رسیده است که بهتر است اسد را در میان خودش داشته باشد.
عبدالخالق عبدالله تحلیلگر اماراتی می‌گوید: «پس از قریب به 11 سال تحریم و قطع ارتباط، وقت آن است که ورق را برگردانیم و فصل جدیدی را آغاز کنیم و سوریه را به میان اعراب باز گردانیم». البته قطر می‌گوید تا زمانی که اصلاحاتی در سوریه صورت نگرفته و رژیم اسد پاسخگو نشده است، امکان ندارد به کار کردن مجدد با سوریه فکر بکند.
عربستان هم تقریبا موضعی مشابه دارد. البته؛ مقامات اطلاعاتی عربستان و سوریه در چند ماه اخیر بارها با هم دیدار کرده‌اند.
عربستان و قطر؛ هر دو در جنگ داخلی سوریه بزرگ‌ترین حامیان معارضین بودند. مصر؛ که قاعدتاً نقشش در بازگرداندن مجدد اسد به آغوش جهان عرب مهم و کلیدی و غیرقابل انکار می‌تواند باشد، هیچوقت روابط دیپلماتیکش را با دمشق بطور کامل قطع نکرد و در تمام این مدت بطور منظم و مرتب با مقامات دولت سوریه تماس داشت. اما قاهره؛ در عین حال کاملا حواسش جمع است و در تمام این مدت هرگز اجازه نداده است تعامل مجدد جهان عرب با اسد بطور کامل برقرار بشود. مصر؛ تمام اصرارش بر این است تا زمانی که مذاکرات هفت ساله زیر نظر سازمان ملل برای برقراری یک روند اصلاحات سیاسی در سوریه به نتیجه نرسیده؛ مطلقا نباید هیچ کشوری در جهان عرب مثل گذشته و بطور کامل با رژیم اسد کار کند.
بعضی از کشورهای عرب اصلا راضی نیستند با رژیم سوریه کار کنند. امارات؛ اما دیدگاهش در این زمینه کمی با بقیه فرق دارد. امارات می‌گوید؛ جهان عرب اسد را رها کرد و او به دامن رژیم جمهوری اسلامی افتاد. ایران هم نهایت بهره را از این فرصت برد. در آنجا پایگاه برای خودش ساخت. شبکه‌ای عظیم از شبه ‌نظامیان را ساخت. و کمربند «هلال شیعی»‌اش که از بغداد تا مدیترانه امتداد دارد را تقویت کرد و تبدیل شد به بزرگ‌ترین تهدید امنیتی علیه منطقه (اسرائیل). براین مبنا؛ می‌بینیم که خطر نفوذ مخرب ایران علیه ثبات و امنیت کشورهای منطقه، به مراتب جدی‌تر از خطر رابطه داشتن با اسد است. بزودی سایر کشورهای عربی هم از امارات پیروی خواهند کرد و دوباره با اسد کار خواهند کرد و بطور نمادین عضویت سوریه در اتحادیه عرب را مجددا برقرار خواهند کرد. به هرحال؛ خطر دورکردن اسد از جهان عرب، مضراتش به مراتب بیش‌تر از منافعش است. اگر طرح تعامل مجدد با اسد طبق برنامه پیش برود، این یعنی کم شدن ردپای آیت‌الله‌های ایران و سرداران شان در سوریه و برعکس حضور پررنگ‌تر اعراب در این کشور. اما آمریکا؛ کاملا مخالف عادی‌سازی اعراب با رژیم سوریه است. وزارت امور خارجه آمریکا به صراحت مخالفت خودش را با سفر وزیر خارجه امارات به دمشق اعلام کرده است. ایالت متحده البته به صراحت اعلام می‌کند که از رویکرد امارات در قبال اسد حمایت نمی‌کند، اما به هرحال تلاشی هم برای جلوگیری از این اقدام امارات نمی‌کند. این یعنی یک «چراغ راهنمای زرد» نشان دادن به اعراب به این معنا که هرطور دلشان می‌خواهد رفتار کنند، اما مراقب رژیم اسد باشند و در قبال او احتیاط کنند.یک مقام آمریکایی که نخواست نامش مطرح بشود‌اشاره می‌کند: «متأسفانه، روند موجود در منطقه به سمت عادی‌سازی پیش می‌رود... اما ما کار خودمان را می‌کنیم و موضعمان در مورد تحریم‌ها عوض نشده است و سیاست‌هایمان هم در این زمینه تغییر نکرده است».