سرویس خارجی-

سازمان بین‌المللی نجات کودکان گزارش داده است که حدود 200 میلیون کودک در کشنده‌ترین مناطق جنگی جهان از جمله موزامبیک، افغانستان، نیجریه و کنگو زندگی می‌کنند.

«پس از جنگ جهاني اول و پيامدهاي فاجعه‌بارش براي كودكان، در سال 1923 ميلادي پيمان جهاني حقوق كودك با هدف پشتيباني از كودكان در برابر آسيب‌‌هاي برآمده از جنگ در ژنو تهيه شد و در سال 1925 به توافق همه كشورهاي جهان رسيد.» اما این پیمان بسته شد تا چیزی را تغییر ندهد! همچنان سوخت جنگ‌های جنگ‌افروزان مردم بی‌گناه هستند و میان مردم کودکان بی‌گناه‌ترین و بی‌دفاع‌ترین قربانیان جنگ‌اند. 

به نوشته فارس از خبرگزاری «آناتولی» بر اساس گزارشی که روز سه شنبه توسط «سازمان بین‌المللی نجات کودکان» منتشر شد، شمار کودکان در مناطق درگیر در ۱۳ کشور در سال ۲۰۲۰ از ۱۶۲ میلیون نفر در سال ۲۰۱۹، حدود ۲۰ درصد افزایش یافته است که این بالاترین رقم در بیش از یک دهه گذشته است.

این افزایش تا حدی ناشی از خشونت‌ها در موزامبیک و همچنین درگیری‌های جاری در افغانستان، جمهوری دموکراتیک کنگو، نیجریه و یمن است که هم اکنون در بدترین تاثیرات تغییرات اقلیمی و مقابله با بحران‌های گرسنگی تهدیدکننده زندگی هستند. افغانستان، سوریه، یمن، فیلیپین و عراق بالاترین درصد کودکانی را دارند که در نزدیکی گروه‌ها یا نیروهای مسلحی که کودکان را به خدمت گرفته‌اند، زندگی می‌کنند.

این افزایش شدید در سال ۲۰۲۰ نشان می‌دهد که بیماری همه‌گیر جهانی و درخواست سازمان ملل برای آتش‌بس برای توقف این جنگ‌ها کافی نبوده است. در این گزارش آمده است که ۳۳۷ میلیون کودک در نزدیکی گروه‌های مسلح و نیروهای دولتی که این کودکان را به خدمت می‌گیرند، زندگی می‌کنند که نسبت به سه دهه قبل سه برابر شده است.

«اینگر اشینگ»، رئیس‌این سازمان گفت، وحشتناک است که شاهدیم کودکان بیش از هر زمان دیگری در مرگبارترین مناطق جنگی گیر افتاده‌اند. او گفت: «حتی یک بیماری همه گیر جهانی برای متوقف کردن وحشیانه‌ترین جنگ‌ها و جنایات کافی نبود. میلیون‌ها کودک چیزی جز جنگ با پیامدهای وحشتناک برای سلامت روان، توانایی رفتن به مدرسه یا دسترسی به خدمات نجات‌بخش نمی‌دانند. این لکه‌ ننگی بر جامعه بین‌المللی است.»

گفتنی است، از پیامبر اسلام (ص) نقل می‌کنند که فرمود: «هر كس با كودك سروكار دارد، با او كودكانه رفتار كند.» اما کسی با این کودکان وامانده در مناطق جنگی کودکانه رفتار نمی‌کند و این کودکان مجبورند در شرایطی زنده‌ بمانند –البته اگر بتوانند زنده بمانند– که وحشت و خشونت بر سرشان می‌بارد. کارشناسان باور دارند که از 6 تا سن 

11 سالگي، بازه زماني آرامش كودك است و ذهن او بيشتر به هدايت نيروي خود به سوي فعاليت‌هاي جذاب مانند ورزش و سرگرمي و كارهاي فکری است، ولي چهره وحشی جنگ، همه اين هنجارها را خفه مي‌كند و ارزش‌هاي اخلاقي نزد كودك را فرو مي ‌ريزد.‏