درحالی که اینگونه تصمیم‌های حیاتی در حوزه انرژی جهانی، در مواقع جنگی و یا اتفاقات و بلایای طبیعی سهمگین رخ می‌دهد، اما این رویکرد ایالات متحده آمریکا، زوایای مختلفی دارد که نیاز به بررسی آن ضروری است.
براساس تبادلات نفتی در جهان که بر مبنای
خرید و فروش نفت خام برنت صورت می‌گیرد، در ماه اخیر متوسط قیمت جهانی نفت به نزدیک 70 دلار نزدیک شده و این افزایش قیمت کشورهای صنعتی را دچار بحران‌های اقتصادی زیادی کرده و آنگونه که منابع مطلع در بازارهای نفت گزارش می‌دهند موجب افزایش تورم و گرانی محصولات در این دسته از کشورها بوده است.
این افزایش قیمت نفت خام، به دلیل عرضه و تقاضا و نیز قیمت‌های متفاوتی که در بازار نفت وجود دارد موجب شده تا کشورهای صنعتی به دنبال کاهش قیمت نفت و در نتیجه تحمیل شرایط تازه‌ای در زمینه تولید و فروش نفت به کشورهای صادر‌کننده نفت یعنی اوپک باشند.
از سوی دیگر کشورهای صاحب نفت برای حفظ تعادل قیمت در جهان و استفاده از ابزار انرژی برای تاثیرگذاری بر اقتصاد بین‌الملل، همواره میزان ذخایر خود را بالا برده تا در مواقع اضطرار بتوانند تولید و عرضه نفت در جهان را مدیریت نمایند.
در این میان ایران به همراه عربستان و ونزوئلا از بالاترین ذخایر نفتی در جهان برخوردار بوده و این موضوع سبب شده تا ایالات متحده همواره به دنبال راهکاری برای مقابله با این قدرت بالقوه اقتصادی باشد و با ضربه زدن به منافع اوپک، از افزایش قیمت نفت در جهان بکاهد.
باید پذیرفت که تحریم‌های نفتی آمریکا علیه ایران سبب شده تا میزان صادرات نفت ایران کاهش یابد و ذخایر نفتی ما بیش از گذشته افزایش یابد و همین موضوع سبب نگرانی دولت جو بایدن و همپیمانان او شده است. در همین رابطه آغاز مذاکرات برجام و احتمال بازگشت ایران به فروش نفت در بازارهای جهانی نیز مزید بر علت است تا کمبود تولید در جهان جبران شده و ایران باردیگر نقش خود را در تنظیم سیاست‌های نفتی جهان به نمایش بگذارد.
به این ترتیب به نظر می‌رسد تصمیم آزادسازی 50 میلیون بشکه نفت خام که ازسوی دولت بایدن اعلام شده، تنها نمایشی مضحک در جهت کاهش صوری قیمت نفت خواهد بود و در صورت اصرار بر این تصمیم، شاهد افزایش قیمت نفت به بالای 80 دلار و ضرر و زیان شرکت‌های اقتصادی و صنعتی از این افزایش قیمت باشیم.
شیدا آریایی‌پور