ورع؛ مطلق پرهیز از گناهان
از جمله‌ وصایای نبی مکرم (صلّی ‌الله ‌علیه ‌و آله)به امیرالمؤمنین ورع است(1). ورع یعنی اجتناب و پرهیز. که مراد پرهیز از گناه است که اساس قضیه هم همین است. کسانی که اهل معنویت و سلوک و معرفتند توصیه‌شان به همه‌ ماها این است که در درجه‌ اول انسان از گناه پرهیز کند. والا به جا آوردن واجبات و مستحبات و این چیزها در حالی که با گناه همراه باشد اثر کمی دارد. آن چیزی که جلوی ضایع شدن و حبط شدن اعمال را می‌گیرد ترک گناهان است. لذا می‌فرمایند ورع. که در آن خطبه‌ معروف شعبانیه هم هست که حضرت علی‌(ع) بعد از خطبه، از پیغمبرسؤال کردند که بهترین کارها در این ماه (رمضان) چیست؟ فرمود: الورع عن محارم اللّه ولا تجترا علی خیانه ابدا.(2) دنباله‌ ورع را که ذکر می‌کنند می‌فرمایند هرگز گستاخی خیانت را به خودت نده. معلوم می‌شود که ورع یعنی پرهیز از خیانت. خیانت هم فقط خیانت در اموال مردم نیست. همه‌ آنچه که در اختیار ماست امانت الهی است. خیانت چشم هست، خیانت دست هست، خیانت زبان هست، خیانت نیت هست، اینها همه‌اش خیانت است. اگر ورع بر اعمال انسان و رفتار انسان حاکم باشد هیچ خیانتی از انسان سر نخواهد زد که همین خیانت‌های مربوط به جوارح و جوانح انسان است.
شرح حدیث در ابتدای درس خارج فقه، ۳۰/۴/۱۳۹۲
_______________
1) کافی، ج ۸، ص ۷۹.
2) امالی، شیخ صدوق‌، ص 93
*پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار رهبر معظم انقلاب