هادی ابوی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره رشته شغل‌هایی که با سرمایه ‌اندک می‌توان راه‌اندازی کرد، اظهار داشت: به عنوان مثال کسی که انگشتر‌سازی بلد است شاید به 100 میلیون تومان هم نیاز نداشته باشد و فقط برای تهیه لوازم و دستگاه‌های اولیه و برخی ابزار نیازمند
۶۰ تا ۷۰ میلیون تومان اعتبار باشد که بتواند با این رقم اشتغالزایی و برای آینده شغلی خود برنامه‌ریزی کند.
وی افزود: وقتی افراد می‌توانند با ارقام کوچک کارآفرینی و اشتغالزایی کنند باید آنها را مورد حمایت قرار بدهیم و مسیر پیش روی فعالیت آنها را هموار کنیم. دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران در پاسخ به این پرسش که چگونه می‌توان مشاغل کم سرمایه را توسعه داد؟ گفت: ارائه آموزش‌های ابتدایی و مهارت‌آموزی موجب گسترش مشاغل کم هزینه می‌شود. اگر کلاسهای مهارت آموزی و دوره‌های آموزش فنی و حرفه‌ای را برای کسانی که می‌خواهند وارد بازار کار شوند برگزار کنیم به گسترش مشاغل کم سرمایه کمک کرده‌ایم.
ابوی افزود: در قدیم طرح «کاد» در بسیاری از مدارس اجرا می‌شد و بر اساس آن افرادی که در هر رشته تحصیلی مثلا ریاضی فیزیک تحصیل می‌کردند در قالب طرح کاد یک دوره مهارتی هم می‌آموختند تا در رشته‌ای غیر از رشته تحصیلی خود مهارت کسب کنند و بتوانند وارد بازار کار شوند. وی ادامه داد: اگر آموزش و پرورش، مهارت‌آموزی را در کنار تحصیل دروس تئوری رواج بدهد، دانش‌ آموزان آشنایی با محیط و ابزار کار را تجربه می‌کنند و در آینده شغلی و راهیابی بهتر آنها به بازار کار اثرگذار است.
توجه به تفاوت کارآفرین و کارگر
دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری با بیان اینکه بین اشتغال کسی که می‌خواهد خودش کسب و کاری راه‌اندازی کند با اشتغال کسی که در یک کارگاه یا کارخانه کارگری می‌کند تفاوت وجود دارد، اظهار کرد: کسانی که با هزینه کم ایجاد شغل می‌کنند در واقع افرادی هستند که می‌خواهند روی پای خودشان بایستند و کارآفرینی کنند ولی امروز این مسئله با بحث اشتغال کارگری آمیخته شده است.
ابوی ادامه داد: در حال حاضر در مجلس طرحی پیشنهاد شده که بر اساس آن یک تبصره به ماده ۴۱ قانون کار اضافه شود تا در روستاها و مناطق محروم و کم‌برخوردار که کارگاه‌های زیر ۱۰ نفر دارند مزد توافقی بدهند.
او با بیان اینکه روح این طرح با قانون کار در تضاد است و بحث ارباب رعیتی را به وجود می‌آورد، افزود: در حال حاضر کمیته امداد مبلغ
۵۰ میلیون تومان وام اشتغال می‌دهد و طرحی را برای متقاضیان تعریف و اشتغالزایی می‌کند و فرد به واسطه آن کسب و کارش را گسترش می‌دهد ولی این طرح با اینکه کسی در یک کارخانه یا مجموعه، کارگری کند فرق دارد.