(بدان ای سالک راه حق!)

اگر بر محور لذات مادی بود، آن را انجام می‌دهند وگرنه آن را ترک می‌کنند. معیار ارزشی آن‌ها فقط لذائذ دنیویه است و به تعبیری دیگر، محدوده تصمیم‌گیری آنان، همین دامی است که درآن گرفتار شده و درآن سرگردانند. لذا اگر دیدند که یک کار، با شهواتشان همسو است، نسبت به آن تصمیم می‌گیرند و آن را هدف خود قرار می‌دهند و پس به سراغش می‌روند، اما اگر با شهواتشان همسو نباشد، آن را کنار می‌گذارند.
علی(ع) در روایتی می‌فرماید: «ان الدنیا کالشبکه» دنیا مثل یک دام است.«تلتف علی من رغب فیها» که این دام به دور آن کسی که به او رغبت دارد، می‌پیچد. (غررالحکم، ص 128) بندهای این دام، لذات و شهوات است و با کثرت التذاذات از مادیات به هم تنیده‌تر و محکم‌تر می‌شود.
علی(ع) در مورد تصمیم‌گیری می‌فرماید: من احب الدنیا والدرهم فهو عبدالدنیا «کسانی که پول دوست هستند (1) عبد دنیا هستند. (بحارالانوار، ج 70، ص 140). همچنین درنهج‌البلاغه خطبه 110 می‌فرماید: تعبدو الدنیا ای تعبد و اثروها ای ایثار» اینها دنیا را پرستیدند، آن هم چه پرستشی و آنان دنیا را مقدم داشتند چه مقدم داشتنی.
__________________
1-رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره) ص 97