در قرآن آمده که انبیا در یک سطح نیستند؛ بلکه برخی از آنها بر برخی دیگر برتری و تفضیل داده شده‌اند؛ چنانکه خدا می‌فرماید: وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلَى بَعْضٍ؛ ما بعضی از پیامبران را بر بعضی دیگر برتری دادیم (اسراء، آیه 55) همچنین رسولان الهی نیز در یک سطح نیستند: تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ مِنْهُمْ؛ بعضی از آن رسولان را بر بعضی دیگر برتری دادیم (بقره، آیه 253)
از میان رسولان که دارای شریعت هستند؛ پنج نفر از ایشان به عنوان اولوا العزم معرفی شده‌اند(احقاف، آیه 35) که شامل پیامبر(ص) و حضرات نوح، ابراهیم، موسی و عیسی(ع) است: شَرَعَ لَکُمْ مِنَ الدِّینِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ وَمَا وَصَّیْنَا بِهِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى.(شوری، آیه 13)
همین پیامبران دارای شریعت نیز چنانکه گفته شد یکسان نیستند؛ چرا که برخی بر برخی دیگر برتری داده شده‌اند.
از آیات قرآن بر می‌آید که همان طوری که حضرت ابراهیم(ع) به عنوان صاحب شریعت بر لوط(ع) تفضیل داده شده و لوط به آن حضرت ایمان آورده است(عنکبوت، آیه 26)، در میان رسولان نیز پیامبر(ص) بر همگان تفضیل داده شده است؛ زیرا هیمنه قرآن بر دیگر کتب آسمانی به معنای هیمنه رسول‌الله(ص) بر دیگران و تفضیل کامل آن حضرت است: ما این کتاب [=قرآن] را به حق به سوى تو فرو فرستادیم در حالى که تصدیق‏‌کننده کتابهاى پیشین و حاکم بر آنهاست، پس میان آنان بر وفق آنچه خدا نازل کرده حکم کن.(مائده، آیه 48)