طبیعی است که آمریکا تضمین ندهد زیاده‌خواهی نکنیم!
سرویس سیاسی ـ
روزنامه زنجیره‌ای آرمان ملی دیروز در گزارشی رویه سخنگویی کاخ سفید را ادامه داد. این روزنامه مدعی اصلاحات نوشت: «برخی رسانه‌ها بر این باور هستند که نقل‌قول‌ها درباره درخواست ایران از آمریکا برای ارائه تضمین دائمی مبنی بر عدم خروج مجدد آمریکا از توافق هسته‌ای صحت دارد و این خواسته به عاملی برای ایجاد بن‌‌بست در مذاکرات تبدیل شده است. آمریکا تضمین دادن در این خصوص را مغایر برجام می‌داند، چراکه معتقد است در توافق ٢٠١٥ چنین تضمینی وجود نداشته و برجام یک توافق سیاسی بر مبنای تعهدات سیاسی است. واشنگتن می‌گوید که اگر ایران می‌خواهد توافق را تغییر دهد، آمریکا هم خواسته‌های خود را دارد. این رسانه‌ها عنوان کردند که تیم ایران به سرپرستی عراقچی در دوران ریاست‌جمهوری روحانی در مراحل پایانی مذاکرات وین درخواستش را از دریافت ضمانت دائمی درباره عدم خروج دوباره آمریکا از برجام تقلیل داده و خواستار اخذ ضمانتی مبنی بر عدم خروج دولت بایدن از توافق هسته‌ای شده بود. در واقع، به‌صورت علنی اعلام شد که ضمانت دائمی منتفی است. هیچ رئیس‌جمهور آمریکا اختیار ملزم کردن دولت بعدی به یک معاهده غیرالزام‌آور که از تأیید کامل سنا برخوردار نیست را ندارد.»
گفتنی است، اینطور که مدعیان اصلاحات دشمن را تبرئه می‌کنند و ایران را بازخواست، سزاوار بودجه و حقوق گرفتن از کاخ سفید هستند نه یارانه مطبوعات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
حامیان «فضای مجازی بی‌قانون» طرفدار «کنترل عرفی» آن شدند!
روزنامه اصلاح‌طلب شرق دیروز در سرمقاله خود نوشت: «حمله «هکری» به سامانه سوخت که هفته گذشته زندگی عمومی را با مشکل مواجه کرد، این پرسش را پیش می‌آورد که برای مقابله با انواع نفوذ چه سیاستی باید اتخاذ کرد؟»
سپس این نوشتار در پاسخ سؤال مطرح شده در ابتدای متن به ارائه پاسخ پرداخته است: «یک پاسخ این است: سیاست آزادی. باید انواع آزادی‌های سیاسی و اقتصادی را گسترش داد. باید تنوع ارائه‌دهندگان خدمات به‌ویژه در حوزه دیجیتال و تکثر ارائه‌دهندگان خدمات فضای مجازی حتی در حوزه زیرساخت را دامن زد. تصور سنتی از امنیت آن است که خدمات را به کنترل متمرکز حکومتی درآورند، دفتر و دستک امنیتی را گسترش دهند، مجوزها را سفت و سخت بگیرند، بخش خصوصی را در خدمات زیرساختی راه ندهند، شرکت‌های خصوصی را به گزینش‌های انتظامی و امنیتی و اداری بسپارند و انواع و اقسام سختگیری‌ها را روا دارند.»
این متن سپس افزوده است: «چنین سیاست‌هایی دیگر امکان تحقق ندارد؛ همچنان‌که محدودیت بر آزادی‌های سیاسی دیگر امکان ندارد. فضای مجازی آن‌چنان گسترده شده که برای کنترل آن بهتر است احزاب متعددی برای سلیقه‌های گوناگون پدید آید تا مگر آنان بتوانند «اقیانوسِ سیاسیِ زردِ مجازی» را‌اندکی به نظم و نسق درآورند. به‌طریقی متناقض‌نما، آزادی، راه «کنترل عرفی» را باز می‌کند. انفجار فناوری دیجیتال به حدی است که حکومت‌ها و نیروهای امنیتی امکان احاطه بر دانش دیجیتال را ندارند؛ هیچ‌کس این توان را ندارد.»
اینکه اصلاح‌طلبان که همواره حامی «فضای مجازی جنگل وار» یا به عبارتی فضای مجازی بدون قانون بوده‌اند دل نگران کنترل آن شده‌اند، شاید‌اندکی جای امیدواری به این طیف باشد اما برای اطلاع نویسندگان روزنامه‌های اصلاح‌طلب باید یادآور شویم که اساسا اینترنت زاییده نیاز نظامی یکی از 2 ابرقدرت جهان (آمریکا) در جریان جنگ سرد بوده است. نیاز آمریکا به کاهش زمان در موقعی که این کشور باید به یک کنش اتمی یا تهدید هسته‌ای فعال واکنش نشان دهد، موجب ایجاد اولین صور اینترنت شد.
هنوز هم در کشوری مانند آمریکا اینترنت در اختیار نیروهای نظامی این کشور است. قطعا در تمام کشورها و از جمله کشور خودمان شرکت‌های خصوصی وجود دارند که در کنار نهادهای نظام سیاسی در ارائه خدمات فعال هستند اما اینکه یادداشت فوق مدعی شده «زیرساخت‌ها به بخش خصوصی واگذار شود» و این کار می‌تواند جلوی نفوذ را بگیرد و سبب «کنترل عرفی» فضای مجازی می‌شود، ادعایی به غایت مضحک است و آنها که با فضای مجازی و تهدیدهایی که در بستر این فضا (اعم از سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، خرابکارانه، اقتصادی، پروژه‌های بلندمدت تغییر سبک زندگی، دمیدن در آتش آشوب و هدایت آن و...) می‌تواند شکل بگیرد‌اندکی آگاهی دارند، این ادعای روزنامه شرق را بیش‌تر به یک مطایبه شبیه خواهند دانست.
نکته قابل ذکر آن است که حتی در واگذاری برخی امور فضای مجازی که به نوعی با زیرساخت‌ها در ارتباط هستند نیز در برخی کشورها دستگاه‌های اطلاعاتی- امنیتی با تشکیل شرکت‌هایی که به ظاهر خصوصی هستند، داوطلب انجام پروژه می‌شوند.
سؤال اصلاح‌طلبان از رئیسی بعد از 8 سال
تحریم‌ها کی لغو می‌شود؟!
روزنامه آفتاب یزد دیروز در مطلبی نوشت: «آقای رئیسی و وزرای کابینه و تیم مذاکره و سیاستگذاران نظام به خوبی می‌دانند «تحریم‌ها کی لغو می‌شه؟!» یعنی کسی منکر زحمات و منکر تلاش‌ها نیست اما نه اوضاع بورس خوب است نه احوال بازار، همین امروز اگر سری به بازار خوراکی‌ها بزنیم قطعاً با قیمت‌هایی به مراتب بیش‌تر از تیرماه و مردادماه رو‌به‌رو خواهیم شد، در بازار ارز و سکه هم که اتفاقی نیافتاده، نقدینگی نیز کم نشده، تورم نیز پا پس نکشیده و حالا سؤال جدی‌تر نیز شده است: «تحریم‌ها کی لغو می‌شه؟!»
در ادامه این مطلب آمده است: «مَخلصِ کلام اینکه: بی‌انصافی است تلاش‌های شبانه‌روزی و مجدانه دولت را برای رفع گرفتاری‌ها نادیده انگاریم و قدرناشناسانه است حضورهای میدانی و گاه و بیگاه رئیس‌دولت و اعضای کابینه را به هیچ انگاریم اما از سوی دیگر ساده انگارانه است اگر انتظار داشته باشیم مردم با همین سفرهای استانی و حضورهای میدانی امیدوارانه به انتظاری طولانی برای پایان دوران سخت و سردی که با بی‌نهایت مهربانی تحمل کرده‌اند، تن در دهند! برای همین باید برای این سؤال که: «تحریم‌ها کی لغو می‌شه؟!» پاسخی یافت حتی اگر پاسخ: «هیچ وقت» باشد!»
هنوز سه ماه از دولت رئیسی نگذشته که مدتی است مدعیان اصلاحات با برجسته سازی مشکلات اقتصادی که ماحصل عملکرد دولت مورد حمایتشان بود، سؤال می‌کنند که «تحریم‌ها کی لغو می‌شود؟» این در حالی است که آنها اول باید به این سؤال پاسخ بدهند که چرا دولت روحانی و اصلاح‌طلبان که 8 سال همه چیز را به تحریم‌ها ربط دادند و اساساً با شعار رفع تحریم روی کار آمدند، نتوانستند تحریم‌ها را رفع کنند!
این تیم مذاکره‌کننده ایرانی است که مسیر مذاکرات را منحرف کرده!
روزنامه اعتماد روز گذشته در مطلبی با عنوان «پيام واحد 1+3 از رم براي تهران»، به طور تلویحی ایران را به تعلل و بی‌عملی در مذاکرات متهم کرد و نوشت: «وزارت خارجه دولت سيزدهم به رياست حسين اميرعبداللهيان سرانجام قطار رايزني‌هاي سياسي براي احياي برجام را پس از دو ماه توقف در ايستگاه تهران، به حركت درآورده اما مسئله اينجاست كه نخستين عزيمت به ايستگاه بروكسل همه را به اين ترديد واداشته كه شايد تيم جديد به دنبال حركت اين قطار از ريل متفاوتي است. هر چند كه ايران مي‌گويد آنچه در بروكسل و مسكو ظرف چند روز اخير انجام شده صرفا رايزني‌هاي دوجانبه با اعضاي برجام و گامي مقدماتي براي از سرگيري مذاكرات در وين است اما سابقه رييس جديد تيم مذاكره‌كننده در انتقادهاي تند از برجام و مخالفت با صفر تا صد اين توافق در گذشته بسياري از تحليلگران، كارشناسان و خبرنگاران را نسبت به اراده سياسي علي باقري براي به سرانجام رساندن مذاكرات احياي برجام بدبين كرده.»
گفتنی است، مدعیان اصلاحات با تخطئه مطالبه برجامی ایران مبنی بر لغو تمامی تحریم‌ها توسط آمریکا، جای بدهکار و طلبکار را عوض کرده و تاکید دارند که ایران باید با امتیازدهی یکطرفه، از هرگونه مطالبه‌گری و امتیازگیری در برجام پرهیز کرده و به مذاکراتی که باب میل طرف عهد شکن غربی است به فوریت بازگردد.
نکته قابل توجه اینجاست که اصلا لغو تحریم‌ها به هیچ عنوان در طرح برجامی جدید آمریکا و اروپا گنجانده نشده و مقصود آنها از احیای برجام صرفا گسترده کردن دامنه آن در مولفه‌های قدرت ایران است.
طرف عهد شکن غربی در پی تعمیم برجام به توان موشکی و قدرت منطقه‌ای ایران است و مدعیان اصلاح‌طلبی در داخل با این نقشه ضدایرانی همراه شده و در پی عادی انگاری آن هستند.
فرط بی‌مسئولیتی و بی‌مبالاتی مدعیان اصلاحات
رحمان قهرمانپور دیروز در روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «مشکل اصلی برجام در این یا آن بند نیست. برجام درپی تجربه‌های طرف ایرانی و غربی در طول تقریبا دوازده‌سال متولد و منعقد شد.»
مدعیان برجام زده اصلاحات از فرط بی‌مسئولیتی و بی‌مبالاتی، حاضرند این چنین آشکارا با مغلطه‌گری و فریبکاری به شعور مردم اهانت کنند و راه فرار از پاسخگویی بیابند.