دیروز خبرگزاری خبرگزاری تسنیم تصویر سندی را منتشر کرد که حسن روحانی مردادماه امسال در روزهای پایانی دولت دوازدهم، خطاب به نوبخت رئیس‌سازمان برنامه و بودجه نوشته «همه موجودی خزانه تخلیه شده است». محمود واعظی رئیس‌دفتر رئیس‌جمهور در تاریخ 9 مرداد 1400 طی نامه‌ای به نوبخت رئیس‌سازمان برنامه و بودجه می‌نویسد: نامه شماره 194653 مورخ 1400/4/28 جناب‌عالی با موضوع درخواست «پرداخت مبلغ مورد ‌اشاره نزد خزانه به‌منظور تکمیل و بهره‌برداری از پروژه آبرسانی به آبیک» که تصویر آن به‌پیوست ارسال می‌شود، به استحضار ریاست محترم جمهوری رسید، پی‌نوشت فرمودند: «همه موجودی خزانه بر اساس درخواست‌های جنابعالی تخلیه شده است، موجودی وجود ندارد».
در واکنش به انتشار این سند، آقای نوبخت به اقتصادنیوز گفت: خزانه در پایان دولت دوازدهم خالی نبوده، خزانه ورودی مستمر دارد و هر روز در آن مبالغی تجمیع می‌شود. این بدان معناست که خزانه هیچوقت خالی نمی‌شود. حتی اگر چنین ادعای محالی صحت داشت؛ پس چطور طی سه ماه گذشته حقوق‌ها از سوی دولت جدید پرداخت شده است؟؟ به این ترتیب هم ادعای خالی بودن خزانه تکذیب می‌شود و هم اینکه عیان می‌شود دولت دوازدهم تا آخرین روزهای عمر خود متعهد به انجام طرح‌های عمرانی بوده است.
این واکنش نوبخت مبنی بر اینکه «خزانه هیچ‌ وقت خالی نمی‌شود» در حالی است که به گزارش مشرق، وی در ابتدای دولت یازدهم (سال 92) هنگامی که روحانی مدعی شد دولت، را با خزانه خالی از احمدی‌نژاد تحویل گرفته، نوبخت هم در مصاحبه با خبرنگاران این ادعا را تایید کرده و گفته بود دولت به علت آنکه خزانه خالی از احمدی‌نژاد تحویل گرفته، مجبور به گران کردن حامل‌های انرژی هم خواهد بود(!) آقای نوبخت که متاسفانه خودش یک پای ثابت برخی سیاه‌نمایی‌ها بوده، سوم شهریور 99 هم در ادبیاتی رعب‌افکنانه که با استقبال رسانه‌های بیگانه مواجه شد، ادعا کرد: «در اثر تحریم‌ها حتی نمی‌توانیم یک قطره نفت بفروشیم»! و این در حالی بود که گزارش‌ها، از فروش یک تا یک و نیم میلیون بشکه‌ای نفت در همان ماه‌ها حکایت می‌کرد.
یادآور می‌شود اظهارات غیرواقعی روحانی در مهرماه 92 و در آستانه مذاکرات هسته‌ای، به مفهوم خالی کردن زیر پای تیم مذاکره‌‌کننده بود و حال آنکه اصل ادعا خلاف واقع بود و در همان سال فروش حدود یک میلیون بشکه‌ای نفت در جریان بود.
امروز هم خزانه خالی به مفهوم صفر شدن موجودی آن، واقعیت ندارد اما با این تفاوت که مضیقه‌های تحریمی و درآمدی ایجاد شده در روند پسابرجام (کلاهبرداری آمریکا برای دو برابر شدن تحریم‌ها و شناسایی و انسداد مسیر‌های تجاری ایران در اثر همکاری با FATF و...) به مراتب بسی بیشتر از پیشابرجام است.
همچنین عدم اصلاح ساختار بودجه و بودجه‌ریزی غلط سازمان برنامه و بودجه ظرف چند سال اخیر، عملا به چند برابر شدن هزینه‌های جاری (غیرتولیدی)، افزایش کسری بودجه، تقاضای برداشت چند باره از صندوق توسعه ملی، استقراض چند باره دولت از بانک مرکزی و... انجامیده است.
در واقع به نظر می‌رسد ادعای خزانه خالی است، یا درز تحلیل مسموم سازمان برنامه و بودجه دولت سابق مبنی بر اینکه دلار در صورت عدم لغو تحریم‌ها تا سال 1406 به 285 هزار تومان می‌رسد، و... نوعی عملیات روانی برای ناچار‌نمایی کشور در پای میز مذاکرات محسوب می‌شود؛ و حال آنکه به عنوان مثال، دولت در دوره دو ماهه جدید تلاش کرده روند استقراض چند ده هزار میلیارد تومانی در هر ماه از بانک مرکزی را متوقف یا محدود کند. گفته می‌شود روند کاهش فروش نفت هم که دو سال قبل، تا زیر پنجاه هزار بشکه در روز رسید، در هشت، نه ماه اخیر روند صعودی چشمگیر داشته است.