روزی امام صادق(ع) جامه کارگری بر تن و بیل در دست داشت و در بوستان خویش سرگرم کار کردن و بیل زدن بود. در همین حال مردی به نام «ابوعمرو شیبانی» وارد شد و امام را در آن رنج و تعب و عرق‌ریزان مشاهده کرد و جلو آمد و عرض کرد: این بیل را به من بدهید تا من این کار را انجام دهم. امام حاضر نشد و فرمود: نمی‌دهم. بعد برای اینکه به طرف بفهماند بیل دست گرفتن من روی اجبار و ناچاری نبوده فرمود: من به طور کلی دوست می‌دارم که مرد در راه تحصیل روزی رنج بکشد و آفتاب بخورد! (1)
‍____________
1- بحارالانوار، ج 11، ص 120