روزنامه همشهری از قول ایمانی جاجرمی نوشت: وقت آن رسیده که دولت برنامه‌های پساکرونای خود را شروع کند و بگوید که برای احیای اقتصاد و سلامت روان جامعه که 2 سال تمام در توفان کرونا گرفتار بوده و رنج‌های زیادی را متحمل شده و جان‌های بسیاری را از دست داده و داغ‌دیده، چه برنامه‌های اجرایی دارد؟ در واقع دولت حالا که برنامه واکسیناسیون تا حدودی حل شده و روی غلتک انداخته است، باید بخشی از انرژی خود را صرف ترمیم آسیب‌های روانی، اقتصادی و زیست‌محیطی وارد‌شده بر کشور کند؛ چراکه همین الان هم برخی از این آسیب‌ها تبدیل به معضل‌های اساسی شده و ضربات جدی را بر جامعه و طبیعت وارد کرده است.
در اپیدمی کرونا بسیاری از افراد جامعه نتوانسته‌اند موجودی سرمایه اجتماعی خود را افزایش دهند چه‌بسا که در موارد زیادی دچار کسری در این حوزه هم شده‌اند و به این واسطه چشم‌انداز فعالیت‌های فردی و اجتماعی آنها مخدوش شده است؛ مسئله‌ای که در دراز‌مدت به آنها آسیب‌های جدی خواهد زد. مثلا کودکان یا دانشجویانی که از حق حضور در مدرسه محروم شده‌اند، بخش زیادی از امتیازات خود را که از طریق حضور در اماکن آموزشی و پیوند با استادان، معلمان و همکلاسی‌های خود به‌دست می‌آوردند، از دست داده‌اند که جبران آن در موارد زیادی غیرقابل ممکن است یا سالمندانی که روحیه خود را از طریق تماس با همسالان خود، اقوام و دوستان بازیابی می‌کردند در این مدت ضربه‌های شدیدی خورده‌اند که باید برای آن چاره‌ای اندیشید.
انتظار درست این جامعه‌شناس از دولت جدید در حالی است که در دوره مدیریت دولت قبلی، با توجه به وضعیت نابسامان و بغرنج واکسیناسیون، دورنمایی برای حرف زدن از دوره پساکرونا و احیای اقتصاد در آن دیده نمی‌شد. اما اکنون با همت دولت سیزدهم که توانسته در سه هفته به اندازه 7 ماه واردات واکسن و واکسیناسیون انجام دهد، میتوان امیدوار بود اقتصاد تا حدود زیادی از وضعیت رکود حاصل از کرونا خارج شود.