برای جبران کسری بودجه از مردم استقراض کردیم
سرویس سیاسی-
حجت‌الاسلام حسن روحانی دوشنبه شب گذشته در آخرین گفتوگوی زنده تلویزیونی با مردم در کسوت رئیس‌جمهور اظهار کرد: آن زمانی که در فضای رقابت‌های انتخاباتی سال ۹۲ بودیم، به مردم گفتم ما از طریق مذاکره و دیپلماسی می‌توانیم تحریم‌ها را برداریم، علت اینکه من در سال ۹۲ کاندیدا شدم برای این بود که اعتقاد داشتم گرهی که ایجاد شده بود، از طریق مذاکره و دیپلماسی قابل حل است، زیرا این گره به جایی رسیده بود که یا با دیپلماسی حل و یا به جنگ منتهی می‌شد.
این اظهارات رئیس‌جمهور در حالی است که وی در سال 92 با بیان عبارتی نظیر «هم چرخ اقتصاد باید بچرخد و هم چرخ سانتریفیوژ» به مردم وعده داده بود «آنچنان رونق اقتصادی ایجاد خواهد کرد که مردم به یارانه 45 هزار تومانی هم نیاز نداشته باشند» ، اما آنچه در پایان دوران مسئولیت او اتفاق افتاده این بوده که در این دولت به بهانه چرخیدن چرخ زندگی مردم چرخ سانتریفیوژها کند شده و از طرف دیگر، همان چرخ زندگی مردم هم نه تنها بهتر نچرخیده بلکه چرخش آن کندتر هم شده است؛ به عبارت دیگر، نه تنها وعده رئیس‌جمهور محقق نشده، بلکه به صورت برعکس نتیجه داده است.
همچنین متاثر سیاستهای اقتصادی نادرست روحانی کمر مردم زیر بار فشار اقتصادی ناشی از سیاستهای غلط اقتصادی دولت خم شده و براساس گزارش مرکز آمار، در پایان خردادماه نرخ تورم سالانه به
۴۳ درصد و نرخ تورم سالانه اقلام خوراکی به 51/6 درصد رسیده.
توافق هسته‌ای احتمال جنگ را
کاهش داد یا افزایش؟
روحانی در ادامه گفت: آن حرفی که رئیس‌جمهور فرانسه در سفر من به پاریس مطرح کرد و در سال ۲۰۱۳ گفت، این بود که ما، یعنی پنج به علاوه یک، برای جنگ با ایران تصمیم قطعی گرفتیم.
وی ادامه داد: در ذهن من یک طرحی بود که یا ما وارد مذاکره می‌شویم یا وارد جنگ خواهیم شد، اینکه شما می‌گوئید ما از طریق مذاکرات و دیپلماسی رفتیم و به جایی نرسیدیم را قبول ندارم.
این ادعای روحانی درحالی است که برخلاف تصوری که سالها روحانی و مقامات ارشد دولتش تلاش کرده‌اند در جامعه ایجاد کنند، نه تنها ایران قبل از برجام، بخاطر قطعنامه‌های شورای امنیت در سایه جنگ قرار نگرفته بود بلکه برجام موجب تشدید احتمال وقوع جنگ علیه کشورمان شد.
وقتی دولت روحانی نتوانست دستاورد ایجابی مهمی برای برجام دست و پا کند، به سراغ ایجاد دستاوردهای سلبی رفت که یکی از مهم‌ترین آنها، «رفع سایه جنگ» بود، دستاوردی که جریان رسانه‌ای حامی دولت تلاش کرد به یکی از محورهای اصلی تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری سال 96 تبدیل شود.
از وعده سرازیر شدن سرمایه خارجی
تا رکوردشکنی فرار سرمایه از کشور
رئیس‌جمهور اضافه کرد: در ۹۰ روز اول دولت یازدهم یعنی در آذرماه به توافق موقت رسیدیم، توافق موقت این بود که کاهش ماهانه ۲۰ درصد فروش نفت ما متوقف شد، توافق دوم این بود که ایران اصل فناوری هسته‌ای را داشته باشد، در حالی که قطعنامه‌ها می‌گفت این فناوری باید جمع شود و توافق سوم این بود که اموال ما به تدریج آزاد شود، یعنی هر ماه ۷۰۰ میلیون دلار که مسدود شده بود، آزاد شود.
روحانی تصریح کرد: این مسئله فضایی را از لحاظ اقتصادی و روانی ایجاد کرد و بعد از آن توافق، انتظارات مردم به‌گونه‌ای بود که آینده را آینده مناسبی می‌دیدند و تمام نظرسنجی‌هایی که بانک مرکزی برای آینده‌نگری انجام می‌داد، مردم نسبت به آینده نظر مثبت داشته‌اند، سپس در فروردین ۹۴ توافق لوزان را و سپس در تیرماه ۹۴ توافق هسته‌ای را داشتیم و اجرای آن نیز در دی ۹۴ صورت گرفت.
وی گفت: آنچه به مردم قول داده بودم که به جای جنگ با دیپلماسی این گره را باز می‌کنم، آن گره باز و شرایط طوری شد که سرمایه‌گذاران سرمایه خود را به ایران سرازیر کردند و بانک‌های دنیا قبول کردند که به ایران بیایند و اعتبارات لازم را بیاورند.
این ادعای روحانی در حالی است که در جریان مذاکرات هسته‌ای، اعضای دولت روحانی وعده می‌دادند که انبوه سرمایه خارجی و بازگشت به شرایط پیش از تحریم در راه است. تا جایی که محمد باقر نوبخت، نهم خرداد ۱۳۹۴ مدعی شد که در صورت توافق هسته‌ای ۱۰۰ میلیارد دلار به اقتصاد ایران تزریق می‌شود. اما بر خلاف ادعای دولت روحانی، توافق هسته‌ای و لغو بخشی از تحریم‌ها در وضعیت اقتصادی ایران که با بحران عمیق سوء‌مدیریت دست به‌گریبان بود، تغییری ایجاد نکرد. حقیقت این بود که شرکت‌ها و بانک‌های بزرگ بین‌المللی پس از اطلاع از اینکه تیم مذاکره کننده ایرانی از مذاکره برای مهم‌ترین بخش تحریم‌ها یعنی لغو قانون تحریمی ایسا و همچنین قانون چرخه دلار غافل بوده و هیچ مذاکره‌ای با تحریم کنندگان در این باره نداشته اند، یکی یکی آهنگ خروج از کشور کرده و بدون حتی یک دلار سرمایه‌گذاری ایران را ترک کردند.
از سوی دیگر روحانی طی این سالها نه تنها با برجام مشکل ورود سرمایه به کشور را حل نکرد بلکه با تصمیمات و سیاستهای غلط اقتصادی زمینه فرار ماهانه ده‌ها میلیون دلار سرمایه از کشور را فراهم کرد و تاسف‌آور‌تر اینکه طی یکی دو سال اخیر ابتدا با تشویق مردم به سرمایه‌گذاری در بورس، سرمایه‌های خرد و کلان مردم را به بورس جذب کرد و به فاصله کوتاهی با هدف تامین کسری بودجه ده‌ها هزار میلیارد تومان در قالب کدهای بورسی حقوقی شرکت‌های دولتی از بورس خارج و باقی مانده پس‌انداز مردم برای تامین حداقل‌های معیشتی را نیز نابود کرد.
بهانه جویی برای توجیه شکست برجام
با حمله به مجلس
روحانی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: امروز توافق ما خیلی دور از دسترس نیست، اما می‌توانیم به توافق برسیم، از نظر من برای توافق چشم‌انداز وجود دارد، اگر معیار ما فرمایشات مقام معظم رهبری باشد یعنی اینکه تحریم‌ها باید برداشته شود، باید راستی‌آزمایی کنیم و به کل تعهدات‌مان عمل کنیم؛ این قابل دسترسی است.
وی خاطرنشان کرد: مصوبه مجلس مانع مذاکرات است، البته نه در این دولت، اگر دولت آینده هم بخواهد به مصوبه مجلس مقید باشد، توافق قابل دسترس نیست، اگر مصوبه را معیار قرار دهیم، به این زودی‌ها توافقی در کار نیست.
روحانی در حالی بارها با بهانه جویی برای توجیه شکست برجام مجلس را متهم به سنگ‌اندازی برای رفع تحریم‌ها کرد که نگاهی به حوادث جاری نشان می‌دهد طرح مجلس برای ارتقای توانمندی‌های هسته‌ای کشور نه تنها توانست دست مذاکره‌کنندگان هسته‌ای کشورمان را پر کند بلکه برنامه‌های آمریکا و کشورهای غربی برای اعطای امتیازات قطره چکانی به ایران و گرفتن تعهدات هسته‌ای را با بن‌بست رو به رو کند.
ادعای چندباره روحانی
در عدم استقراض از بانک مرکزی
روحانی همچنین در بخش دیگری از این گفت‌و‌گو گفت: پرونده‌های دیگر مربوط به مسائل اقتصادی است، مسائلی که باعث شود مردم آینده را روشن‌تر ببینند تا حاضر شوند، سرمایه‌گذاری کنند.
وی در مورد کسری بودجه بیان داشت: اگر اینجا رئیس‌سازمان برنامه و بودجه بود می‌گفت ما اصلا کسری بودجه نداریم. ما و مجلس در کسری بودجه سهیم هستیم، ما از پایه پولی و استقراض از بانک مرکزی استفاده نکردیم ما از مردم استقراض کردیم.
رئیس‌جمهور در شرایطی برای چندمین بار مدعی عدم استقراض دولت از بانک مرکزی شد که مستندات نشان می‌دهد، حداقل معادل ۸۰ هزار میلیارد تومان فقط در سال ۹۸ از محل ارزهای غیرقابل دسترس صندوق توسعه ملی توسط بانک مرکزی در اختیار دولت قرار داده شد.
رئیس‌جمهور ادامه داد: من از ابتدای مبارزات سال ۴۱ به عنوان یک سرباز در کنار انقلاب بودم و مراحل مختلفی را گذراندم، کار اصلی من کار فرهنگی بوده است، البته درست است که از نظر کاری سابقه امنیتی من به سابقه فرهنگی می‌چربد، اما من بیشتر دنبال کار علمی و فرهنگی هستم، ان‌شاءالله از فردا کار علمی و فرهنگی می‌کنم و دیگر سمت خاصی نخواهم داشت.