سرویس خارجی-
پس از اعلام وزارت خارجه رژیم صهیونیستی درباره پیوستن این رژیم به اتحادیه آفریقا! به عنوان عضو ناظر، تحلیلگران سیاسی پیامدهای ناشی از این گام پنهانی برداشته شده را برای آرمان فلسطین «خطرناک» ارزیابی کردند.
برخی تحلیلگران، عضویت رژیم صهیونیستی در اتحادیه آفریقا را که قطره چکانی، آرام و بی‌سرو صدا انجام شد را نشانه «کم‌رنگ شدن موضع ضدصهیونیستی در کشورهای آفریقایی» و «خطری برای پاک شدن آرمان فلسطین از اذهان مردم آفریقا» می‌دانند. وبگاه شبکه «المیادین»، دوشنبه، گزارش خود در این خصوص را این گونه
آغاز کرد که، برای اولین بار از سال ۲۰۰۲ تاکنون «آدماسو آلالی» سفیر تل‌آویو در اتیوپی استوارنامه خود را به عنوان عضو ناظر اتحادیه آفریقا ارائه کرد و «یائیر لاپید» وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی در این خصوص گفت «امروز، روز جشن روابط اسرائیل و آفریقاست و به ما کمک خواهد کرد فعالیت‌های خودمان را در قاره آفریقا با کشورهای عضو این اتحادیه توسعه دهیم. تل‌آویو رسما با این عبارات کسب عضویت در اتحادیه آفریقا را اعلام و بیان کرد که این گام نتیجه تلاش دیپلمات‌های سیاستمداران این رژیم از حدود دو دهه پیش است.
المیادین در ادامه گزارش خود نوشته، از نظر تاریخی، کشورهای آفریقایی واقع در جنوب صحرای بزرگ آفریقا روابطشان را با تل‌آویو در جریان جنگی که میان سال‌های ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ رخ داد، قطع کردند؛ اما این روابط در سال ۲۰۰۲ میلادی به حالت عادی بازگشت. تل‌آویو نبردی را از طریق حیاط پشتی و از راه چند کشور قاره سیاه به ویژه در منطقه شاخ آفریقا که این کشورها اریتره و اتیوپی باشند، آغاز کرد و این اقدام را از یک سو از راه سیاست قطره‌چکانی و از سوی دیگر، از راه ارائه کمک و حمایت از ساخت سد «النهضه» پیش برد. این وبگاه لبنانی در ادامه می‌نویسد: «نکته عجیب و شوکه‌کننده این تصمیم آن است که کشورهای قاره آفریقا جزء نخستین کشورهایی بودند که با نژادپرستی، آپارتاید و جدایی نژادی مبارزه می‌کردند و همواره در کنار مردم فلسطین می‌ایستادند و از اسرائیل می‌خواستند که به اشغال سرزمین فلسطین پایان دهند؛ اما اسرائیل چگونه به این تحول دست یافت؟».
تل‌آویو چگونه به آفریقا رسید؟
المیادین می‌افزاید، تل‌آویو در حالی به آفریقا رسید که کشورهای عربی در وضعیتی سست قرار داشتند، فلسطین بحران‌زده بود و جنگ میان کشورهای آفریقایی رو به شدیدتر شدن بود. به رغم انزوا و موانعی که تل‌آویو در این مسیر با آن مواجه بود؛ اما این رژیم در سال‌های گذشته تلاش کرد و توانست به تدریج در قاره آفریقا ورود پیدا کند و نفوذ امنیتی، نظامی و اقتصادی خود را در آن افزایش دهد تا اینکه امروز به این مرحله رسید. نکته‌ای که در بیانیه وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی نیز به آن اشاره و آشکارا اعلام شد: «اسرائیل با ۴۶ کشور آفریقا روابط دارد و در چند زمینه متنوع از جمله بازرگانی و کمک‌رسانی، با این کشورها از شراکتی گسترده و همکاری مشترک برخوردار است. پس از کسب عنوان ناظر در اتحادیه آفریقا، اعضاء قادر خواهند بود در امور دیگر همکاری داشته باشند».
در ادامه این گزارش می‌خوانیم: پیوستن رژیم صهیونیستی به اتحادیه آفریقا مرحله‌ای متفاوت است؛ مرحله‌ای که در آن، زیاده‌خواهی‌های این رژیم تنها به اشغالگری سرزمین فلسطین محدود نشده و این رژیم برای حفظ منافع در آفریقا به صورت مستقیم و بدون تکیه بر نقش آمریکا در منطقه اقدام کرده است؛ آن هم با سوءاستفاده از ضعف و سستی کشورهای عربی و با هدف توسعه طرح نژادی و توسعه‌طلبی و سرقت داشته‌های کشورهای آفریقایی. در این گزارش همچنین اشاره شده است که «عادی‌‌سازی روابط بر موضع کشورهای آفریقایی در قبال آرمان فلسطین تأثیری منفی خواهد داشت و شاید با تحت تأثیر قرار‌دادن تصمیم‌های اتخاذ شده علیه اشغالگران و سیاست‌های آنها، به عدم حمایت آفریقا از مردم فلسطین و آرمان آنها بینجامد». المیادین در این خصوص اشاره می‌کند که اتحادیه آفریقا از سال ۱۹۹۰ در ۱۴۰۰ رأی‌گیری موضعی منفی علیه سیاست‌های نژادپراستانه رژیم صهیونیستی داشته و اکنون، تل‌آویو پس از ورود به اتحادیه آفریقا امیددارد که در این مواضع به نفع خویش تغییر ایجاد کند و از شکافی در روابط کشورهای آفریقایی به وجود آمده به سود خود بهره ببرد.
خطر بزرگ
المیادین تاکید کرده که آرمان فلسطین تنها مسئله‌ای نیست که از عضویت رژیم صهیونیستی در اتحادیه آفریقا متضرر می‌شود بلکه این گام به ضرر برخی از کشورهای عربی منطقه نیز خواهد بود و امنیت ملی کشورهای عربی را به خطر خواهد‌انداخت به‌ویژه در کشورهایی همچون مصر و سودان و... المیادین اشاره می‌کند خطر بزرگ‌تر احداث پایگاه‌های دستگاه جاسوسی رژیم صهیونیستی (موساد) است که این رژیم یکی از آنها را در اریتره احداث کرده است؛ پایگاهی که مشرف بر تنگه باب‌المندب است و با ایجاد آن، تل‌آویو آنچه در دریای سرخ روی می‌دهد و همچنین خطوط انتقال سلاح محور مقاومت را زیر نظر دارد. المیادین در پایان گزارش خود توصیه می‌کند که در فلسطین باید رفتار سازمان آزادی‌بخش فلسطین بازنگری شود و از نظر سیاسی و دیپلماتیک این رفتار مورد ارزیابی قرار گیرد، گزینه انتفاضه فراگیر و درگیری با اشغالگران فعال شود و تلاش‌های دیپلماتیک فلسطین برای زنده نگاه داشتن آرمان فلسطین در ذهن کشورهای اسلامی و آفریقایی تقویت شود.