فیلمسازهای ایرانی حاضر در جشنواره کن، باز هم با طرح مسائل فراسینمایی و سیاسی مطابق میل برخی دولت‌های سرکوبگر در جهان در پی کسب جایزه از این فستیوال هستند!
در حالی که هفتاد و چهارمین جشنواره فیلم کن همچنان ادامه دارد، چند فیلم از آنچه سینمای ایران خوانده شده، در این جشنواره به نمایش درآمد. فیلم‌هایی که با مجوزهای رسمی و در شرایط کاملا آزادانه ساخته و به جشنواره کن فرستاده شدند.
اولین فیلم از پناه پناهی (فرزند جعفر پناهی) به نام «جاده خاکی»، ماجرای تلاش یک خانواده برای خروج قاچاقی و غیرقانونی فرزندشان از ایران که به نمایش فضایی سیاه و نامطلوب از ایران انجامیده است. استفاده از ترانه‌های مبتذل خوانندگان لس‌آنجلسی از جمله یکی از خوانندگان گروهک تروریستی منافقین از لحظات فیلم یاد شده بود که برای مخاطبین سؤال‌برانگیز شد!
اما پناه پناهی در اظهاراتی ضدایرانی در مصاحبه‌های مطبوعاتی گفت:
«ما همیشه با این‌ احساس که تحت نظر هستیم، زندگی کرده‌ایم... برای خانواده من این چنین بوده است، اما مطمئنم که برای خانواده‌های بسیاری از هنرمندان و روشنفکران که تحت فشار دائم حکومت هستند نیز همین گونه است...»
به نظر برخی کارشناسان، این سخنان حقارت‌آمیز بیشتر برای به‌دست آوردن دل مدیران جشنواره و کسب جایزه دوربین طلایی (جایزه اول بخش نوعی نگاه) بود تا نقاط ضعف اساسی فیلم را بپوشاند.
فیلم دیگر سینمای منتسب به ایران در جشنواره کن امسال، از جعفر پناهی بود که گویا بایستی ممنوع‌الفعالیت باشد ولی در طی این مدت، در واقع بیش از دوران قبل از آن فیلم ساخته و به جشنواره‌های خارج کشور فرستاده است!
در حاشیه کن اما مطالبی از قول اصغر فرهادی منتشر شد که بخشی از آن با تکذیب وی روبه‌رو شد.