انگلیس جام و اخلاق را با هم از دست داد/نژادپرستی، زخم کهنه‌ای که دوباره سر باز کرد!
سرویس ورزشی-
حملات هواداران افراطی و نژادپرست تیم ملی فوتبال انگلیس به مارکوس رشفورد به دلیل از دست دادن پنالتی‌اش در فینال یورو 2020 همچنان ادامه دارد. بعد از توهین‌‌های نژادپرستانه بسیار به مهاجم سیاه‌پوست منچستریونایتد در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، نوبت به آن رسید که تصویر هنری نقاشی شده از او روی یکی از دیوار‌های منطقه ویتینگتون هم تخریب شود.
طبق اعلام پلیس شهر منچستر این اتفاق پیش از ساعت 2:50 بامداد روز دوشنبه رخ داده و عده‌ای خرابکار با نوشتن شعارهای نژادپرستانه روی عکس آن را تخریب کرده‌اند. در واکنش به این حرکت هواداران افراطی و نژادپرست انگلیس، برچسب‌های مشکی رنگ بزرگی روی تصویر رشفورد چسبانده شده و گروهی از هواداران منچستریونایتد نیز برای حمایت از بازیکن تیم‌شان روی آن برچسب‌هایی به شکل قلب و نامه‌‌های محبت‌آمیز قرار‌داده‌اند.
این اتفاقات واکنش مارکوس رشفورد را در پی داشت و او در صفحه شخصی خود نوشت: «نمی‌دانم از کجا آغاز کنم و نمی‌دانم چطور احساسی که الان دارم را بروز دهم. من فصل سختی را پشت سر گذاشته‌ام و فکر می‌کنم که این موضوع برای همه کاملاً آشکار بود و دیدند که شاید من با اعتماد به نفسی پایین به فینال رفتم. من همیشه به خودم برای زدن پنالتی جرأت داده‌ام اما این بار انگار یک چیزی درست نبود. در حین دورخیز طولانی‌ام قبل از زدن ضربه، داشتم برای خودم کمی زمان می‌خریدم و متأسفانه نتیجه‌اش چیزی نشد که من می‌‌خواستم. احساس می‌کردم که هم‌تیمی‌هایم را سرافکنده کرده‌ام، احساس کردم که همه را سرافکنده کردم. از زمانی که به آن توپ ضربه زدم، بارها و بارها آن صحنه را در ذهنم مرور کردم. تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که متأسفم. ای کاش که همه چیز طور دیگری رخ می‌داد.
رشفورد درباره تخریب تصویرش هم گفت: من در رشته‌ای پرورش یافته‌ام که در آن آموخته‌ام انتظار خواندن و دیدن بعضی چیزها را درباره خودم داشته باشد، حالا می‌خواهد درباره رنگ پوستم باشد، درباره جایی که بزرگ شده‌ام و اخیراً هم درباره اینکه چطور می‌خواهم اوقات فراغتم دور از زمین فوتبال را سپری کنم. من در تمام طول روز آماده‌ام هر انتقادی را درباره عملکردم بپذیرم، بله پنالتی‌ام هم به‌اندازه کافی خوب نبود و باید آن را گل می‌کردم اما هرگز به خاطر کسی که هستم و رگ و ریشه‌ام از کسی عذر نمی‌خواهم.»
اقدام نژادپرستان علیه سه بازیکن انگلیس
در پایان فینال مسابقات فوتبال یورو که با قهرمانی ایتالیا همراه بود، نژادپرستان انگلیسی مطالبی علیه مارکوس رشفورد، جیدون سانچو و بوکایو ساکا بازیکنان رنگین پوست این تیم در فضای مجازی منتشر کردند. این اقدام زننده نژادپرستان انگلیسی واکنش فدراسیون فوتبال این کشور را به دنبال داشت تا جایی که با ارسال بیانیه‌ای یادآور شد: «دیگر واضح‌تر از این نمی‌توانیم بگوییم از هرکس که پشت این رفتارهای مشمئزکننده است به هیچ عنوان استقبال نمی‌شود. هر چه در توانمان است انجام می‌دهیم تا از بازیکنانی که مورد این حملات قرار گرفته‌اند حمایت کنیم و برای افرادی مسئول این اتفاق نیز سخت‌تر تنبیهات را در نظر خواهیم گرفت. به تلاشمان برای بیرون‌انداختن این رفتارها از این ورزش ادامه می‌دهیم اما از حاکمیت می‌خواهیم به سرعت دست به کار شود و قانونی بگذارد تا این رفتارها در زندگی واقعی افراد تبعاتی داشته باشد. شبکه‌های مجازی باید مسئولیت‌پذیر باشند و این افراد را در برنامه‌های خود مسدود و برنامه‌های خود را خالی از چنین رفتارهایی کنند.»
نشان دادن اعتراض با زانو زدن وسط زمین
نژادپرستی در فوتبال انگلیس زخم کهنه‌ای است که این روزها دوباره سرباز زده کرده؛ چند ماه قبل بازیکنان لیگ برتر انگلیس با زانو زدن روی زمین پیش از شروع مسابقه اعتراض خود را به نژادپرستی نشان دادند. در آن ماجرا ورزشکاران و فوتبالیست‌ها در پی مرگ جورج فلوید در پی خشونت پلیس با سیاهپوستان، قبل از هر بازی در پیامی متحد و سرسختانه علیه نژادپرستی در همه اشکال آن پیش از شروع بازی‌ها زانو زدند.
عجیب آنکه با بازگشت تماشاگران به ورزشگاه‌ها این پیام انسانی با مخالفت بسیاری از هواداران حاضر روی سکوها مواجه شد و هزاران نفر ستاره‌های انگلیس از جمله هری کین، جود بلینگام و تایرون مینگز را که به همراه دیگر اعضای تیم ملی انگلیس پیش از آغاز بازی تدارکاتی برابر اتریش زانو زده بودند را کردند.
این اقدام تماشاگران واکنش ساوت گیت سرمربی انگلیس را به همراه داشت و او گفت: بازیکنان تیم از برخورد هواداران آن هم در اولین بازی تیم ملی پس از نوامبر سال 2019 به شدت ناامید و ناراحت شده‌اند. او همچنین از هواداران خواست تا به موضع بازیکنان در مبارزه با نژادپرستی احترام بگذارند.
ساوت گیت همچنین پیش از شروع بازی گفت: «ما نمی‌توانیم واکنش مردم را کنترل کنیم اما موضع‌مان بسیار روشن و صریح است، ما همگی با بازیکنان هستیم و از آنها حمایت می‌کنیم. ما با کارکنان و بازیکنان متحد هستیم و امیدواریم که مردم را نیز از این طریق متحد کنیم.»
ساوت گیت همچنین تاکید کرده بود که این یک موضع‌گیری سیاسی نیست و حرکتی کاملا انسانی در اعتراض به نژادپرستی است.
نگاهی به اتفاقات رخ داده نشان می‌دهد که انگلیسی‌ها در یورو هم جام را از دست دادند، هم اخلاق را. آنها که امید داشتند پس از قهرمانی در جام جهانی 1966، قهرمانی دیگری را تجربه نکنند نه تنها دستشان به جام نرسید بلکه هواداران افراطی این کشور نیز به گونه‌ای رفتار کردند که تاسف جامعه جهانی را به دنبال داشت.