ورزش گرفتار«از مرحله پرت»ها!(نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
وقتی چندی قبل حرف‌های حسن روشن را در کیهان ورزشی خواندیم که گفته بود اخیرا روی زانوهایش عمل جراحی انجام داده است اما در مدت بستری شدن نه از طرف باشگاه استقلال و نه از طرف فدراسیون فوتبال، کسی سراغش را نگرفته و حالی از او نپرسیده نا خودآگاه در ذهنمان خبری که هفته گذشته در‌باره نصب تصاویر علی دایی و علی کریمی در موزه مشاهیر باشگاه بایرن به دستمان رسیده بود، تداعی شد و پیش خود گفتیم به راستی ما داریم کجا می‌رویم...؟
ورزش را چگونه فهمیده و ازآنچه می‌خواهیم و دنبال چه هستیم؟ در این ورزش همه چیز در برد و باخت‌های گذرا و نتیجه‌گرایی افراطی خلاصه شده و هیچ چیز دیگری مثل قدرشناسی، حفظ حریم وحرمت‌ها، اخلاق و معرفت، رعایت احترام و پرستیژ شخصی و تیمی و... در آن کوچک‌ترین اهمیت و ارزشی ندارد.
در عوض تا دلت بخواهد توهین و شبهه‌افکنی و حرمت‌شکنی و بداخلاقی و عربده‌کشی و... برای کسب نتیجه و پیروز شدن در آن و بعضی از رشته‌های پرطرفدار مثل فوتبال سخت رواج دارد. این است که کسی از این ورزش و بودن در فضای آن لذت نمی‌برد. در چنین وضعیتی کار فرهنگی کردن، نقد منصفانه گفتن و نوشتن، انتفاد از وضع موجود داشتن و به بعضی از پلشتی‌ها و خطاها و زشتی‌ها اشاره کردن اولا خریداری ندارد، ثانیا جرم است و انواع و اقسام انگ و تهمت‌ها حواله فردی می‌شود که مرتکب این جرم و خطا شده است.
مثلا اگر کسی بپرسد ماجرای ورود اقلام غیر قانونی و غیر مجاز توسط بعضی از اعضای تیم ملی بسکتبال در بازگشت از سفر تدارکاتی ژاپن چه بود و مسئولان در قبال این رفتار که از جانب کسانی که صاحب لباس تیم ملی جمهوری اسلامی ایران هستند، مستقیم و غیر مستقیم مورد حمله وتهاجم قلم‌ها و میکروفون‌های اجیر شده قرار می‌گیرند که حالا ودر آستانه المپیک چه وقت انتقاد است...؟
و اگر کسی در پاسخ بگوید که آن المپیک و حتی مدال المپیکی که به قیمت هنجارشکنی و رفتار و اخلاق غیر‌ورزشی به دست بیاید، پشیزی ارزش ندارد، و یا آن جام‌جهانی و صعود به آنکه با دست زدن به هر وسیله و کوتاه آمدن در برابر بداخلاقی‌ها و بی‌ادبی‌ها و بازیکن‌سالاری‌ها و خرج بی‌حساب کردن از جیب مردم ممکن شود، نبودش از بودش به مراتب بهتر و با ارزش‌تر است، از سوی مشتی از مرحله پرت به ضد‌ورزش بودن و ضد‌جام جهانی رفتن و ضد‌المپیکی شدن متهم می‌شود.
ورزشی که توسط نا اهلان و افکار سطح پایین به کجراهه کشیده شده و سخت راه خود را گم کرده است... همان طور که بارها هم نوشته‌ایم و کارشناسان واقعی نه دلال‌های کارشناس‌نما، فریاد کشیده و هشدار داده‌اند، متاسفانه ورزش ما خیلی جاها گرفتار همین «از مرحله پرت»هایی است که این‌جا و آن‌جا، حتی در بالاترین پست‌های تصمیم‌گیری و اداری و اجرایی ورزش تکیه زده و با افکار کوچک و سطح پایین خود که از مقوله ورزش جز بازی‌های زودگذر و برد و باخت‌های گذرا چیزی نمی‌فهمند، مثلا ورزش را اداره می‌کنند و برایش خط و ربط تعیین و سیاستگذاری می‌کنند و...
حاکمیت همین افراد کوچولو با افکار کوچکتر در ورزش است که موجب شده ابعاد زیبا و فرهنگی و پهلوانی و اخلافی ورزش کاملا در محاق قرار بگیرد و همه چیز در نتیجه گرایی خلاصه شود. وقتی چنین شد حسن روشن و حسن روشن‌ها اصلا نباید توقع احوالپرسی از چنین جماعتی داشته باشند.
وقتی این آدم کوچولوهای کوته‌فکر در ورزش جولان دهند، حضور امثال علی دایی‌ها که شهرت و محبوبیت ملی و جهانی دارند، باید هم کنار گود و حتی کمی هم آن طرف‌تر از کنار گود ورزش بنشینند؛ از سوی دیگر باید مجموع آرای علی کریمی در مجمع فدراسیون فوتبال به عدد «۱۰» هم نرسد... آن وقت از هیچ‌چیز که در این ورزش بی‌صاحب اتفاق می‌افتد، نباید تعجب کرد و... فقط باید به حال ورزش مستعد و بالقوه توانای کشورمان افسوس خورد.