بازگشت جامعه به قرون وسطی «بدون برق هسته‌ای»(نگاه)
در حالی که این روزها قطع برق سراسری از سویی و وابستگی کامل زندگی مخصوصاًً در شهرها به برق باعث مختل شدن زندگی بسیاری از شهروندان و هم میهنانمان شده است، به‌نظر می‌رسد اقدام به افزایش تلاش‌ها برای توسعه صنعت و انرژی هسته‌ای و نیاز مبرم به استفاده از برق هسته‌ای در کشور بیش از بیش احساس می‌شود.
این روزها گرمای هوا در حال شدت گرفتن است و نه تنها در کشور ما بلکه در کشوری در آمریکای شمالی مانند کانادا هم افزایش دما به حدی رسیده که تلفات روزانه بسیار بالایی را به نام خود ثبت می‌کند.
در کشورما نیز امسال و بر اساس هشدار کارشناسان احتمال شکسته شدن رکورد گرمای هوا وجود دارد و همزمان با روند رو به رشد گرما در روزهای اخیر قطعی برق سراسری بلای جان بسیاری از شهروندان شده است.
دولت یازدهم و دوازدهم که بارها و بارها نشان داده است کوچک‌ترین تدبیر و دوراندیشی برای هیچ‌یک از امور مردم به خرج نمی‌دهد امسال نیز اوج خلاقیت در مدیریت انرژی را به خرج داده است و بدون آنکه تلاشی برای تامین یا افزایش منابع انرژی نماید به راحتی اقدام به قطع برق در مناطق و شهرهای مختلف می‌نماید تا این‌بار هم بار و زحمت بی‌تدبیری‌ها دولت را بر گردن مردم و شهروندان بیندازد.
هرچند بر طبق ادعای وزارت نیرو برنامه قطعی احتمالی برق هم بر اساس مناطق منتشر شده است، ولی بر اساس مشاهدات شهروندان این برنامه عملاً با توجه به مشخص نبودن مرز بین محلات و خیابان‌ها و حتی کوچه‌ها و کلی بودن، کوچک‌ترین کمکی به شهروندان در برنامه‌ریزی آنان و غافلگیر نشدن توسط اداره برق نمی‌دهد.
در این دوران که زندگی بسیاری از افراد مخصوصاًً شهرنشینان کاملاً وابسته به برق است از درب‌های کنترلی پارکینگ و آسانسور گرفته تا اینترنت و تبادلات مالی و... عملاً با این روش ابتکاری دولت تدبیر و امید شهروندان هر منطقه هفته‌ای چندبار شاهد رفت و برگشت به دوران قرون وسطی خواهند بود در شرایطی که مشخص نیست تا کی ادامه خواهد داشت.
گفتنی است اگر قرار بود با این فرمان مدیریتی پیش برویم و بنابر آن «آفتاب تابان برجام» فعالیت‌های هسته‌ای را طی 15 سال با محدودیت شدید انجام دهیم و کشورهای نوکیسه منطقه مانند عربستان، امارات، قطر و ترکیه و... مشغول ساخت و توسعه نیروگاه‌های هسته‌ای بودند، چند سال بعد وضعیت بحرانی برق این روزهای کشور با تشدید چند برابری به بحرانی جدی‌تر تبدیل می‌شد و آن‌وقت مجبور بودیم برای 2 ساعت روشنایی بیشتر برق، دست به دامان کشورهای همسایه شویم و طعم گلابی برجام را آن‌وقت بچشیم.
مسعود بهرامی‌زاده