جولان غریبه‌های بی‌هنر در پست‌های کلیدی (ضربه آزاد)
سرویس ورزشی -
اگر نگوییم همه، اما برای خیلی از علاقمندان ورزش این سؤال مطرح است که جای و جایگاه امثال علی دایی در این ورزش و فوتبال کجاست؟ این سؤال وقتی برای چندمین بار در اذهان متبادر می‌شود که هر چند وقت خبری در فضای ورزش و فوتبال کشورمان بلکه فراتر از مرزها در‌باره ستارگان ورزشی ایران که در کروفر و هیاهوی غریبه‌ها و آویزان‌ها، از ورزش کنار رفته‌اند، می‌پیچد و چند روزی مثل یک شوک روحی عمل و همگان را از خواب غفلت بیدار می‌کند. آخرین مورد در این باره داستان گلزنی رونالدو مهاجم سرشناس تیم ملی پرتغال مقابل فرانسه بود که بالاخره باعث شد تا او با رکورد 109 گل ملی علی دایی مهاجم نام آشنای فوتبال ایران برابری کند. حتما علاقمندان به ورزش وفوتبال از باقی قضایا و ردویدل شدن پیام‌های دلنشین و پرمعنا میان این دو گلزن آگاه هستند و... که ما در اینجا قصد پرداختن و تحلیل آن را نداریم.
حرف امروز ما یکی از حرفهای همیشگی ماست. وقتی در ورزش یا رشته‌ای مثل فوتبال فردی با جایگاه و سابقه علی دایی، بدون رودربایستی و بی‌تعارف» بیکاره» یا بهتر بگوییم « هیچکاره» باشد و در عوض از سروکول این ورزش و فوتبال کسانی بالا و پایین بروند و صاحب پست و منصب و امضا و...باشند که یک میلیونیوم علی دایی هم دارای کارنامه و سابقه و مشروعیت نیستند، بدون هیچ توضیح و تحلیلی این نتیجه حاصل می‌شود که ورزش ایران گرفتار نامحرمان و غریبه‌ها شده است. وقتی امثال علی دایی که از سوابق و افتخارات ملی و باشگاهی او همه اهالی ورزش اطلاع دارند و یک چهره بین‌المللی ورزش ایران است، در این ورزش کوچکترین نقشی ندارند و تمام تلاش هم بر این است که عرصه را بر آنها تنگ و تا می‌شود آنان را بیشتر از صحنه دور کنند، چه نیازی به اثبات این واقعیت تلخ که ورزش ایران به بیراهه می‌رود؟
بارها نوشته ایم که آن کسانی که می‌گویند درمیان ورزشی‌ها، مدیر پیدا نمی‌شود و خود ورزشی‌ها قادر به اداره و رتق و فتق امور ورزش نیستند، وباید از بیرون و افراد غیر ورزشی کمک گرفت وافراد سیاسی را به کار مدیریت ورزش گماشت یا عامدانه بی‌انصافی می‌کنند و اطلاعات و تحلیل غلط به مردم و مسئولان می‌دهند و... تا وضعیت فعلی ادامه داشته باشد و غریبه‌های بی‌هنر و پرمدعا بر ورزش حکومت کنند و چهره‌های ناب و اصیل ورزش خانه نشین و منزوی باشند. یا اینکه ورزش را اصلا نمی‌شناسند و با چم و خم ورزش ایران و به اصطلاح جامعه‌شناسی آن بیگانه هستند و از سر ناآگاهی چنین حرف‌ها و نظراتی را ابراز می‌دارند و... به نظر ما و بدون اغراق، با این عملکرد غلط و شیوه‌های ناکارآمدی که علی الخصوص دراین 5،6 سال اخیر به اسم» مدیریت در ورزش» دیده ایم، هر فرد ورزشی با حداقل تجربه مدیریتی بهتر از این جماعت مثلا وزیر و مدیر و رئیس‌و...عمل می‌کرد! علاوه‌بر این باز بدون اغراق همان‌طور که در ورزش کشورمان، ورزشکار و استعداد و مربی وکارشناس و... فراوان داریم، بدون تردید چهره‌هایی هم داریم که به خوبی و ماهرانه، می‌توانند از پس مدیریت ورزش برآیند و خیلی‌خیلی‌خیلی بهتر از این افراد تحمیل شده و ناآشنا با ورزش و قلق‌های خاص آن، به ورزش سروسامان و در مسیر پیشرفت به آن شتاب بیشتری بدهند.
از آن کسانی که این نظر را قبول ندارند سؤال می‌کنیم آیا اگر برای مثال علی دایی به عنوان وزیر معرفی و مشغول به کار شود، نمی‌تواند بهتر از خیلی از کسانی که در دوره‌های مختلف خاصه زمان فعلی سکان مدیریت ورزش را به دست گرفته‌اند، ورزش را اداره و مدیریت کند؟! ما که معتقدیم می‌تواند وخوب هم می‌تواند. این رفتار و عملکردی که در بیشتر مقاطع و دولت‌های مختلف به اسم مدیریت در ورزش دیده وتجربه کرده‌ایم به ویژه مدیریت فعلی، مدیریت نبوده، روز مرگی و وقت گذرانی بوده است!