دکتر محسن پرویز، نویسنده و منتقد ادبی و دبیر انجمن قلم در گفت‌وگو با فارس بیان کرد: در سال‌های دهه ۷۰، فعالان حوزه انقلاب اسلامی در نشر و در بین مؤلفان و مترجمان کم نبودند؛ اما همه آنها پراکنده بودند و هرکس در جایی مشغول فعالیت بود. گاهی وقت‌ها در برابر ناراستی‌ها و کژی‌هایی که از برخی افراد نفوذی و برخی از شاغلان در مسئولیت‌های خاص می‌دیدند، ممکن بود سروصدایی هم بکنند و اعتراضاتی هم صورت بگیرد؛ اما طبیعتاًً این صداها آن‌گونه که باید، شنیده نمی‌شد.
وی افزود: در حوزه مؤلفان و مترجمان و آفرینندگان آثار، انجمن قلم وقتی تأسیس شد، ما به‌عینه تأثیر آن را از همان روزهای اول شاهد بودیم. وقتی اخبار سال ۱۳۷۸ را نگاه کنید، می‌بینید که اولین عکس‌العمل را pen society از خود نشان داد و گفت این‌ها عضو ما نیستند. همان موقع ما هم اعلام کردیم که اصلاً قصد عضویت در مجموعه‌ای که خط‌دهنده آن کسانی هستند که ما با دیدگاه‌شان موافق نیستیم، نداریم و ما چنین ادعایی مطرح نکردیم. یعنی انعکاس تأسیس جمعی از نویسندگان در داخل کشور، چنان به‌سرعت فراگیر شد و احساس خطر کردند که بلافاصله عکس‌العمل نشان دادند و تلاش‌کردند بگویند این‌ها از ما نیستند.
پرویز تصریح کرد: اگر مواضع BBC و VOA را بررسی کنیم، می‌بینیم به‌طور جدی احساس خطر کردند و متوجه شدند که چه اتفاقی در حال رخ‌ دادن است. فهمیدند دوران پراکندگی و جدایی نیروهای انقلاب سر آمده و این افراد می‌توانند در کنار هم قرار گیرند و قدرت مضاعفی ایجاد کنند. به لطف الهی، در عرصه عمل هم مواضع روشن و شفاف انجمن در موارد حساس تأثیرگذار بود و جاهایی که انجمن ورود پیدا کرد و تلاش کرد که اصلاح انجام شود، اصلاحات مدنظر تا حد زیادی انجام شد. بعد از تأسیس مجمع ناشران و انجمن کتابفروشان انقلاب اسلامی، تا حد زیادی توانستیم خلأها را پر کنیم و تأثیرگذار باشیم و به گمان من، جای فعالیت بیشتر برای همه ما وجود دارد.