در زمان امام صادق(ع) شرایط اقتصادی تغییر کرد و نرخ خوار و بار ترقی کرد و قحطی و گرانی به وجود آمد. حضرت به خادم خود معتب فرمود؛ چقدر آذوقه و گندم ذخیره موجود دارید؟ عرض کرد: زیاد داریم، تا چند ماه ما را بس است. فرمود: همه آنها را ببر و در بازار به مردم بفروش. گفت: اگر بفروشم دیگر نخواهم توانست گندمی تهیه کنم! امام صادق(ع) فرمود: لازم نیست، ما هم مثل سایر مردم روز به روز از نانوایی تهیه خواهیم کرد، و دستور داد از آن به بعد خادم نانی که تهیه می‌کند نصف جو و نصف گندم باشد. یعنی از همان نانی باشد که اکثر مردم استفاده می‌کردند. حضرت فرمود: من تمکن دارم به فرزندان خود در این سختی و تنگدستی نان گندم بدهم، اما دوست دارم خداوند ببیند من با مردم مواسات می‌کنم.(1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
1- بحارالانوار، ج 11، ص 121