حداقل توقع جامعه ورزش از رئیس‌جمهور آینده
سرویس ورزشی-
تا برگزاری سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری کمتر از دوهفته باقی مانده و چند روزی است که فعالیت‌ها و برنامه‌های تبلیغاتی نامزدهای ریاست جمهوری در اینجا و آنجا، خاصه رسانه ملی آغاز شده و هریک با استفاده از فرصت‌هایی که در اختیار دارند برای معرفی و ارائه برنامه‌ها و انتشار ایده‌های خود در‌باره حوزه‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی، سیاست خارجی و...تلاش می‌کنند.
اهالی ورزش هم مثل سایر اقشار و گروه‌های اجتماعی در گیرودار اظهارات و فعالیت‌های تبلیغاتی نامزدهای صندلی ریاست پاستور، به دنبال شنیدن و آگاه شدن از برنامه‌های این آقایان در حوزه ورزش هستند البته تاکنون نکته قابل توجه و موضوع جالبی در این باره از زبان نامزدهای محترم مطرح نشده و بیشتر بحث‌های ایشان حول موضوع اقتصاد و حل تنگناهای معیشتی و مبارزه با فساد، می‌چرخد که الحق هم اولویت امروز کشور در همین جاست.داخل پرانتز عرض کنیم که حتی ریشه بسیاری از مشکلات ورزش در موضوع فساد همه‌جانبه و دلالی افسار گسیخته است که عمده گرفتاری‌های معیشتی مردم را سبب شده است.
با این همه این توقع اهالی ورزش هم انتطار بجا ودرستی است که افرادی که خود را برای ریاست وتکیه زدن بر منصب بسیار مهم و سرنوشت ساز ریاست جمهوری نامزد کرده‌اند، در افکار و برنامه‌های خود برای ورزش هم سهم و جایگاهی قائل شوند و به مطالبات و خواسته‌های طرفداران آنکه بخش قابل توجهی(اکثریت) از مردم ایران را شامل می‌شوند، اعتنا کنند. راستی آن است که ورزش ایران از دوره‌های مختلف مدیریتی و در نزد اکثر دولت‌ها از اهمیت لازم و کافی بر خوردار نبوده و از رهگذر این واقعیت متاسفانه لطمات و خسارات زیادی نه فقط به ورزش که به روح واحساس وباور نسل جوان وارد آمده است. در حالی که دشمنان و بدخواهان این سرزمین برای پیشبرد اهداف شوم و خبیث خود در نسل جوان ما -که در میادین مردان و آوردگاه‌های مهیب، بزرگترین مدافعان انقلاب اسلامی و سرزمین عزیز ایران بوده‌اند- طمع کرده‌اند و می‌خواهند از هر طریق- حتی ورزش- که شده این نسل را از هویت و فرهنگ وباور وایمان و مردم و وطن خود جدا کنند و میان آنها فاصله افکنند، واقعا جای تعجب و تاسف است که مسئولان رده بالای مملکت از این مهم، این نسل و این دشمنی‌ها و مخاطرات غافل بوده و برای ورزش، به سهم خودش، حداقل برنامه را نداشته باشند و آن را به دست نامدیران و عوضی آمده‌ها وباندهای دلالی و شارلاتان صفت‌ها و جریانات هرهری مسلک و... رها کنند، تا آنها هم با عملکرد غلط و منفعت جویانه خود باعث دلسردی و نومیدی و سرخوردگی اهالی ورزش به ویژه نسل جوان شوند و عملا مطابق میل و خواست بدخواهان خبیث این سرزمین بازی کنند.
ما هم مثل اهالی ورزش در این مملکت زندگی می‌کنیم و مشکلات و اولویت‌های امروز جامعه ایران را- که به جرم عزتخواهی و استقلال‌طلبی و برپای خود ایستادن، زیر فشار خناسان قرار گرفته است- می‌دانیم، اما همان‌طور که بالاتر اشاره شد انتظار می‌رود دولت آینده در‌باره ورزش، منفعل عمل نکند و تماشاچی نباشد و طبق روال، به ویژه در این دوره، فقط پول و بودجه از کیسه بیت‌المال برای ورزش در نظر نگیرد بدون اینکه در این باره حساس باشد که این پول را به چه کسی می‌دهد و نظارتی هم در این باره نداشته باشد.
حداقل توقع جامعه ورزش از رئیس‌جمهور و دولت آینده این است که در تعیین افراد برای تصدی مناصب حساس و بالای ورزش مثل «وزیر ورزش»، وسواس لازم را به خرج دهد و با احترام به جمعیت میلیونی حامی ورزش آن را دست « هرکسی» نسپارد و موازین و ملاک‌های مدیریتی را در‌باره وزیر آینده ورزش رعایت نماید. تردیدی نیست که اگر راس هرم ورزش درست و صادقانه عمل کند اثرات مثبت آن در کلیت جامعه ورزش سر ریز خواهد شد...