در حالی که جهان درگیر ویروس کرونا است و اقتصاد کشورها زمین‌گیر شده، چین به توسعه اقتصادی خود با سرعتی سرسام‌آور ادامه می‌دهد که پدیده‌ای عجیب و قابل توجه است. بر اساس گزارش روز دوشنبه اداره ملی آمار چین، تولیدات صنعتی این کشور طی چهار ماه اول سال جاری میلادی نسبت به مدت مشابه آن در سال قبل 8/9 درصد رشد کرده است.
داده‌های اداره ملی آمار چین همچنین نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری در دارایی‌های ثابت چین در چهار ماه اول سال جاری، 9/19 درصد رشد داشته است. گفتنی است، سرمایه‌گذاری در دارایی‌های ثابت چین، شامل سرمایه صرف شده در زیرساخت‌ها، املاک، ماشین آلات و سایر دارایی‌های فیزیکی است. طبق داده‌های اداره ملی آمارچین، رقم سرمایه‌گذاری در دارایی‌های ثابت چین طی چهار ماه اول جاری، ۱۴.۳۸ تریلیون یوان (حدود دو تریلیون 240 میلیارد دلار آمریکا) بوده است.
به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی، بر اساس این آمار، سرمایه‌گذاری توسط بخش دولتی در این مدت 6/18 درصد افزایش داشته است، در حالی که سرمایه‌گذاری در بخش خصوصی، ۲۱ درصد افزایش
یافته است.گفتنی است، چین اکنون نزدیک به ۲۰ درصد جمعیت جهان را دارد. در واقع از هر پنج نفر در دنیا، یک نفر چینی است. چین حدود ۱۸ درصد از اقتصاد جهان را در اختیار دارد. این سهم به زودی به بیش از ۲۰ درصد خواهد رسید.
اتفاق مشابهی در چینِ دوران پسا-مائو نیز رخ داده است. بزرگ‌ترین قحطی تاریخ بشر در زمان مائو اتفاق افتاد؛ اما پس از آن و در پی مرگ مائو، بزرگ‌ترین فقرزدایی در طول تاریخ بشر را هم چین رقم زد. اگر چین از یک اقتصاد فقیر دولتی بسته و متمرکز، توسعه نیافته و عقب‌افتاده به یک اقتصاد بازار محور، باز، غیرمتمرکز در حال گذار، برخوردار از رشد مستمر و شتابان و در نهایت ابرقدرت اقتصادی رسیده است، این در همان دوران پسا-مائو کلید اولیه خورد. با مرگ مائو‌، موتور اقتصادی چین به طور شگفت‌آمیزی سرعت می‌گیرد و از ۱۹۷۶ به بعد، درآمد سرانه از 1000 دلار به بیش از ۱۶ هزار دلار می‌رسد. امید به زندگی نیز که در سال ۱۹۷۶ حدود ۶۶ سال بود، بعد از گذشت چهار دهه (دقیقا ۴۲ سال) به ۷۷ سال رسید. به عبارت دیگر، چین ۱۸۰ سال از دست رفته را به سرعت جبران می‌کند.
حتی در دوران صدارت مائو بر چین، دستاوردهای سلامت به‌عنوان یک کالای عمومی از مرزها فراتر رفته و به همین دلیل، شاخص امید به زندگی چین رشد قابل توجهی یافته است. اما طی این سال‌ها رشد اقتصادی که محدود به مرزهای جغرافیایی است، از مرز چین عبور نکرده و عملا درآمد سرانه این کشور از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۷۶ تغییر قابل توجهی نمی‌کند.