سرویس ورزشی-
باید این حقیقت تلخ را پذیرفت که وزنه برداری ایران یک سیر نزولی و نگران‌کننده را در پیش گرفته و متاسفانه بسیاری به واسطه ارتباطات پشت پرده چشم خود را بر روی واقعیت‌های این رشته ورزشی بسته‌اند.
نتایج اخیر وزنه برداری ایران، زخمی را سر باز کرد که سالها بر بدنه این رشته دیده می‌شد؛ عنوان چهارمی در قهرمانی آسیا، برای کشوری که هنوز حلاوت قهرمانی‌های پولاد مردانش در سال‌های دور از یاد نرفته است، خود به تنهایی گویای مشکلات عدیده در این رشته ورزشی است که طی حدود یک دهه اخیر در این رشته اتفاق افتاده و عجیب آنکه برخی رسانه‌ها و خبرگزاری‌ها در برابر آن سکوت اختیار کرده و حتی در مواقعی به تعریف و تمجید از مسببان آن پرداخته‌اند!
بی توجهی مدیران این رشته به انتقادات اهالی دلسوز وزنه‌برداری و عدم پاسخگویی آنان و مهم‌تر از آن، رفتار منفعلانه وزارت ورزش، دست به دست هم داده تا رشته پر افتخار سال‌های گذشته از روزهای خوب خود فاصله بگیرد. در این میان پیکان انتقادات مدتهاست که به سمت و سوی مدیریت فدراسیون وزنه‌برداری نشانه رفته است؛ مدیریتی که به غیر از برخی اطرافیان ذی نفع آن، دیگران چندان از آن رضایت ندارند.
اینکه کار و بار یک رشته افتخارآفرین در سطح جهانی و المیپک به جایی برسد که در مصاف با رقبای آسیایی اش تسلیم شود، ناشی از روزمرگی فدراسیونی می‌شود که به رغم هشدارهای سال‌های اخیر کارشناسان و پیشکسوتان مبنی بر پشتوانه‌سازی، مسابقات رده پایه که سنگ بنای یک تیم ملی پر قدرت می‌تواند باشد را در بدترین فرم ممکن برگزار کردند و نتیجه این اهمال همان می‌شود که می‌بینیم و باید برای کسب سهمیه المپیک و مدال آوری در هر عرصه‌ای چشم به تنها بازماندگان عصر طلایی مان یعنی «کیانوش رستمی» و «سهراب مرادی» بدوزیم و...
رضازاده:وزنه برداری مشکلات زیادی دارد
حسین رضازاده رئیس‌پیشین فدراسیون وزنه برداری در گفت‌و‌گویی با مجله کیهان ورزشی در این باره عنوان داشت: برای من این پرسش وجود دارد که؛ چه اتفاقی افتاده که ورزشکار طلایی المپیک، در آسیا دوم می‌شود؟ همین موضوع را که بررسی کنید به جاهای خوبی می‌رسید. افت وزنه برداری ایران به دلیل بی‌توجهی مدیران آن به امر مهم پشتوانه ‌سازی است. «کیانوش» و «سهراب» از چه زمانی مطرح شدند؟ زمانی که ما به رده‌های پایه اهمیت دادیم. وی افزود: مسابقات اخیر قهرمانی آسیا به ما نشان داد که وزنه برداری کشورمان مشکلات زیادی دارد. ما در وزنی طلا گرفتیم که المپیکی نبود. مثلا چینی‌ها در 55 کیلو وزنه بردار نداشتند چون وزن المپیکی نبود. ازبک‌ها در 109 کیلوگرم که وزن المپیکی است دو وزنه بردار خوب دارند که رکورد هم زدند. اینها نشان می‌دهد که کشورهای دیگر برای آینده برنامه دارند و ما هیچ برنامه‌ای نداریم. مردم می‌پرسند چه بر سر وزنه برداری آمده است چون خاطراتی خوبی از قهرمانان اسبق این رشته دارند. باید به مردم بگوییم که ریشه این مشکلات در «مدیریت وزنه برداری» است. رئیس‌فدراسیون خودش را به عنوان داور معرفی می‌کند و نمی‌گذارد داورهای خوب کشورمان راهی مسابقات شوند. ایشان اعتقادی به آینده نگری ندارد. حتی خارجی‌ها متعجب بودند که ایشان چرا خودش را به عنوان داور معرفی می‌کند!
تقسیم وزنه برداری به خودی و غیرخودی
کورش باقری سرمربی تیم ملی وزنه برداری کشورمان در المپیک 2012 نیز در این باره گفت: این برای اولین بار نیست که آقای «علی مرادی» برای وزنه برداری ایران مشکل درست می‌کند. ایشان در سال 2006 هم که کنار رفت چیزی از وزنه برداری باقی نگذاشت! در دوره ایشان، چه بلایی سر لیگ جوانان آمد؟ این مسابقات در حد محلات هم نبود. رکوردهای پایین وزنه‌برداران هشدار می‌داد که روزهای بد در راه است. مگر چه کسانی قراربود بیایند و جای قهرمانان قبلی را پر کنند؟ همان نوجوانان و جوانان. وی خاطرنشان کرد: آقای «علی مرادی» وزنه برداری ایران را به خودی و غیر خودی تقسیم کرد. در همین مسابقات اخیر قهرمانی آسیا، یک خانم را به همراه تیم اعزام کردند که سمت ایشان مشخص نبود. سؤال بنده این است که این خانم با چه عنوانی اعزام شد؟ مشاور بود؟ سرمربی بود؟ در دیگر بخش‌ها هم همین اتفاق افتاد، یعنی افرادی که طرف ایشان بودند و به فلان رئیس‌هیات رای داده بودند به کار گرفته شدند!
مرادی یادآور شد: وزنه برداری به یک خانه تکانی اساسی نیاز دارد. سه ماه مانده به المپیک و سهمیه ما روی هوا است. وزارت ورزش هم که خوابش برده و این مسایل را نمی‌بیند. حتی نمی‌دانند که آقای «علی مرادی» دو سال است که غیر قانونی بر وزنه برداری ریاست می‌کند! منظورم اتفاقات مجمع انتخاباتی بود که باید به دور دوم می‌رفت. ضمنا ایشان بازنشسته هم هستند.
پانزوان: گوش شنوایی نیست
سید‌هادی پانزوان دیگر پیشکسوت وزنه برداری نیز منتقد شرایط این فدراسیون است. او نیز در گفت‌و‌گویی با کیهان ورزشی یادآور شد: همان روزهای اولی که آقای «علی مرادی» در راس فدراسیون قرار گرفت، به مسئولین ورزش هشدار دادم که ایشان وزنه برداری را نابود می‌کند اما گوش شنوایی وجود نداشت. بنده آن حرف را زدم چون با روش‌های ایشان آشنا بودم. ایشان سیستمی دارد که «آماده خور» است و خودش نمی‌تواند کاری را به درستی به سرانجام برساند.
وی افزود: طی 6، 7 سال اخیر ایشان کدام قهرمان را به ورزش ایران تحویل داده است؟ همین «سهراب مرادی» و «کیانوش رستمی» که الان تنها بازمانده‌ها هستند از دوران قبل ایشان ساخته شدند. خدا پدر آقای «بهرام افشارزاده» را بیامرزد که وزنه برداری ایران هر چه دارد از ایشان است. نمی‌دانم وزارت ورزش از چه چیزی می‌ترسد که به آقای «مرادی» کاری ندارد. فدراسیون ایشان همه چیز را خراب کرد. آقای وزیر، چرا در قبال اتفاقات وزنه برداری سکوت کرده‌اید؟ چرا وقتی می‌دانی ایشان صلاحیت مدیریت ندارد به فدراسیونش بودجه می‌دهی و بعد هم حسابرسی نمی‌کنی. در این سالها حتی یک میله برای وزنه‌برداری نخریده‌اند. بروید تحقیق کنید و ببینید امکانات استان‌ها در چه حدی است. از بحث امکانات بگیرید تا نیروی انسانی، آقایان هیچ آورده‌ای برای این رشته نداشته‌اند. وزنه برداری ایران به سبب نوع نگاه و مدیریت این آقایان فرسوده شده است.
سیر نزولی وزنه برداری
تیمی که در دوره قبلی قهرمانی آسیا در چین، نایب قهرمان شده بود و دو سال قبل‌تر در آسیایی ترکمنستان هم روی سکوی قهرمانی ایستاد، حالا جایی در میان 3 تیم برتر قاره ندارد؛ اتفاقی بی‌سابقه در 10 سال اخیر و البته کم سابقه از سال 2000 تا امروز.
باید این حقیقت تلخ را پذیرفت که وزنه برداری ایران یک سیر نزولی و نگران‌کننده را در پیش گرفته و متاسفانه بسیاری به واسطه ارتباطات پشت پرده چشم خود را بر روی واقعیت‌های این رشته ورزشی بسته‌اند. جالب است که پس از این ناکامی بزرگ تعداد نقدها، مصاحبه‌ها یا گزارش‌ها در ارتباط با این موضوع به تعداد انگشتان یک دست نیز نمی‌رسید؛ شاید اگر متولیان وزنه برداری به جای آنکه تمرکزشان را معطوف به ساکت نگه داشتن رسانه‌ها می‌کردند، روی اصل موضوع که همان ارتقای فنی وزنه‌برداران است وقت می‌گذاشتند، شرایط متفاوت از امروز بود.