روزنامه اجاره‌ای آرمان ضمن حمایت از اظهارات روحانی در جمع سفرا که منتقدان مذاکرات را ترسو و بزدل خوانده و آنان را به جهنم حوالت داده بود، به بررسی «استراتژی رئیس‌جمهور از بیان جمله انتحاری» پرداخت و نوشت: روحانی از خود هزینه می‌کند تا ترمزی باشد در برابر آسیب زنندگان به منافع ملی و تخریب‌چی‌های طیفی‌نگر و از طرف دیگر میزان درایت و ایستادگی حامیان واقعی تا همراهان شعاری را محک بزند.»
آرمان توضیح نداد که کجای اهانت به منتقدان دفاع از منافع ملی است؛ ضمن اینکه این روزنامه متوجه نبوده که اگر منتقدان «تخریب‌چی» هستند بنابراین افراطیون لانه کرده در دولت خرابکاران و تخریب‌گران اصلی هستند.
روزنامه شبه اصلاح‌طلب در ادامه تحلیل خود می‌نویسد: روحانی پشت این گفتار نیز سخن گفته و تأکید می‌کند «در یکی دو روز گذشته عده‌ای هیاهو و سروصدا به راه انداختند به دوستان و اعضای دولت می‌گویم بعضی اوقات باید شرایطی پیش بیاید تا همه هرچه در دل دارند، بیرون بریزند و در چنین شرایطی می‌توان رسانه‌ها، یاران ضعیف و قوی، موافقین و مخالفین واقعی را بهتر شناخت.»
آرمان با تیتر «اشراف بر سرّ درون حامیان شعاری» اضافه کرد: فیءالواقع می‌توان مهم‌ترین دستاورد این کنش و واکنش ناگهانی و البته هوشمندانه روحانی را شفاف‌سازی در اردوگاه حامیان و خودی‌های دولت دانست چراکه تکلیف تخریبچی‌های نامنعطف و تهاجم‌نگر از همان ابتدا مشخص بوده و تغییر رویکرد آنان امری دور از تصور است. در این میان اما دولت لازم دارد که سره از ناسره را شناخته و بداند که در بزنگاه‌های حساس و خطیر چه کسان و افرادی و چه طیف‌ها و رسانه‌هایی نه شعاری که با شناخت و آگاهی و میل و رغبت درونی نسبت به تحقق آرمان‌ها و اهداف گفتمان اعتدال گام برمی‌دارند. این نکته بدیهی و مبرهن است که حضور در قدرت جاذبه داشته و عده‌ای در طول یک سال گذشته برای رسیدن به اهداف طیفی و فردی دیگرگونه خود را جلوه‌گر کرده و در قالب فاتحان روز شنبه برای مصادره به مطلوب دولت گام برداشته‌اند و اکنون وقت بازشناسی این افراد و رسانه‌هاست. کسانی که چون منفعت‌نگر هستند و قرابت فکری و اصالت رفتاری ندارند در بزنگاه‌های حساس نمی‌توانند همسو و همنفس با دولت باشند و در نهایت نه همراه و یاری‌سان که باری اضافه بر دوش دولت خواهند بود. ضعف رسانه‌ای دولت در طول مدت سپری شده هم بی‌گمان در همین چارچوب می‌گنجد.
نکته بامزه در اقدام روزنامه آرمان این است که در کنار متهم کردن روحانی به اقدام انتحاری، تیتر اول خود را به این عبارت (از پورنجاتی) اختصاص داد که «تندروها زود به سیم آخر زدند- استیضاح فرجی دانا رأی نمی‌آورد.»
طنز ماجرا آنجاست که همین آقای پورنجاتی در مجلس ششم و به هنگام معرفی فرجی‌دانا به عنوان وزیر پیشنهادی علوم از سوی دولت اصلاحات (به جای معین) با وزارت فرجی‌دانا مخالفت کرده و گفته بود: قرار بر این است که یک شخصیت ‌Neuter  (یعنی خنثی) از نظر سیاسی انتخاب شود که مسائل حل شود، کدام مسائل حل شود؟ ما باید مسئله را بشناسیم، برای مسئله راه‌حل پیدا کنیم. آقای دکتر معین بتی نیست که ما پای او سینه بزنیم! اما اگر نمره 15 است وزیری انتخاب کنید که 13 باشد! نه وزیری که از جهات مدیریتی، سیاسی، تدبیر و پذیرش مقبولیت زیر10!... من در سوابق ایشان (آنهایی که می‌خواهند ارزشی تصمیم بگیرند عرض می‌کنم) ندیدم آقا! سابقه قبل از انقلاب را نمی‌خواهم، شاید سن ایشان اقتضاء نمی‌کرده. اما بعد از انقلاب، در ریزنامه‌شان چیزی که ارائه داده‌اند... در اول عرایضم از مولا علی- ع- برای شما خواندم. موقعیت و شأن است «تقدیم الاراذل و تأخیر الافاضل» اینکار را نکنیم. این تذهبون من به دولت عرض می‌کنم، واقعا کجا داریم می‌رویم؟ من از محیط دانشگاه‌ها اطلاع دارم، حقیقتا بسیاری از دانشگاهی‌های دلسوز، انقلابی، نه آنهایی که دنبال مسائل چنان و آنچنانی هستند، نه کسانی که اصولگرا هستند، نگرانند و نگرانی آنها هم بنظر من نگرانی قابل قبولی است. این در تراز دولت جمهوری اسلامی ایران نیست... مدارک متعددی دارم و وارد جزئیات نمی‌خواهم بشوم، خدای ناکرده نمی‌خواهم شبهه ایجاد کنم. مسائلی هست که یک مقداری لااقل ایجاد سوال می‌کند، ما بعضی از این موارد را بررسی کردیم یا اینکه تخلفات یا شبه تخلفاتی که ممکن است انسان در دوره مسئولیت داشته باشد.