براساس آیات قرآن، انسان در دنیا خودش ماهیت اخروی خودش را می‌سازد که می‌خواهد متاله و خدایی و فرشته باشد یا اینکه می‌خواهد حیوان یا گیاه یا سنگ باشد. هر فرد انسانی نوع منحصر به فردی است که چنین قابلیت عظیمی را داراست که از اسفل السافلین تا احسن التقویم را با خود داشته باشد.
از نظر قرآن، وقتی انسان هر کار خوب و بدی می‌کند، آثار آن نه تنها در بیرون بلکه در درون او ظاهر می‌شود و موجب می‌شود تا خصوصیاتی در انسان پدید آید که زیبا یا زشت است. این حقیقت و چهره‌ای که انسان با اعمال خویش می‌سازد، شاید برای اکثریت مردم در دنیا دیدنی نباشد، اما در آخرت برای همگان قابل رویت می‌شود؛ زیرا کالبد زیبای انسان در قیامت با توجه به اعمال خوب و بد تغییر می‌کند.
پس آن کس که انسان حیوان شده با آن کس که انسان خدا شده از ظاهر و سیمایش مشخص است. همان طوری که سیاهی و روشنایی چهره این‌اشخاص، حقیقت آنان را نشان می‌دهد، همچنین اعضا و جوارح آنان نیز حقیقت وجودی‌شان را به نمایش می‌گذارد و دیگر نیازی نیست که از کسی بپرسند که این فرد در دنیا چه کاره بوده است؛ زیرا «انسان گرگ» با چهره و اعضا و جوارح گرگی خودش ، رسوا می‌شود و همان اعضایش علیه او گواهی می‌دهد که در دنیا چه گرگ درنده‌خویی بوده است؛ خدا می‌فرماید: حَتَّى إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ؛ دشمنان خدا در محشر برای دوزخ گرد می‌آیند و  چون به آنان رسند گوششان و دیدگانشان و پوستشان به آنچه می‌کرده‌اند، بر ضدشان گواهى دهند. (فصلت، آیه 20)
قرآن می‌فرماید که در آن روز برخی به جای بینی همانند فیل، خرطوم خواهند داشت: سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ؛ به تحقیق بر خرطوم آنان نشانه و داغ می‌گذاریم.(قلم، آیه 16) این افراد گناهانی کرده‌اند که تاثیر آنها تبدیل عضو انسانی بینی به
خرطوم است.
این گناهان عبارتند از: تکذیب حق ، تساهل و تسامح در اجرای قوانین خدا، سوگند بسیار خوردن، فرومایگی و اهانت، عیب جویی، خبرچینی، پشت سر گویی، مانع خیربودن، گستاخی، پست کاری، افسانه شماری دین و حقایق آن.(قلم، آیات 8 تا 15)
پس انسان باید مواظب باشد که با این نوع گناهان، بینی‌اش به شکل خرطوم در می‌آید و در قیامت با داغ دوزخ رسوا می‌شود بی‌آنکه نیازی به پرسش و پاسخ از نوع گناه باشد؛ زیرا عمل ،چهره ملکوتی‌اش را چنان می‌سازد که رسوای عام و خاص
خواهد شد.