شرق در تحلیلی به قلم ابوالقاسم دلفی(سفیر سابق ایران در فرانسه) و با عنوان «چه انتظاری از مذاکرات وین می‌توان داشت؟»، نوشت: آیا می‌توان به نتیجه روند شتاب گرفته مذاکرات برجام تحت پوشش کمیسیون مشترک و بازگشت آمریکا به موافقت‌نامه هسته‌ای در چارچوب آنچه جمهوری اسلامی ایران برای خود تصویر کرده است، امیدوار بود؟
جو بایدن رئیس‌جمهور جدید آمریکا، قبل از ورود به کاخ سفید به دفعات اظهار داشته بود که آمریکا مجددا به برجام بازخواهد گشت اما بعد از ورود به دفتر کارش، بازگشت آمریکا را مشروط به این کرد که تهران پیش از آن به تعهدات خود جامه عمل پوشانده باشد. تعهداتی که در پاسخ به خروج یک‌طرفه ایالات متحده از موافقت‌نامه و برقراری تحریم‌های بین سال‌های 2021-2017 از سوی ترامپ، نادیده گرفته شد.
طی ماه‌های اخیر و به دنبال زمزمه‌های بازگشت آمریکا به برجام و تعیین شروطی از طرف واشنگتن، جمهوری اسلامی ایران در موارد مختلفی اصول مبنایی خود برای بازگشت آمریکا به برجام را در فرصت‌های مختلف و مقتضی تبیین کرده است که در درجه اول شامل عدم مذاکره مستقیم با آمریکاست و سپس تاکید بر اینکه آمریکا برای بازگشت به برجام نیاز به هیچ‌گونه مذاکره‌ای ندارد. محور بعدی مطروحه از سوی ایران تاکید بر این موضوع بوده است که اصول مندرج در برجام همان‌گونه که هست قابل مذاکره مجدد نیست ضمن آنکه توان موشکی و اقتدار منطقه‌ای ایران نمی‌تواند موضوع هیچ‌گونه مذاکره‌ای قرار گیرد.
ایران طرح‌هایی مانند انجام اقدامات گام به گام ارائه شده از سوی طرف‌های برجامی برای بازگشت آمریکا به موافقت‌نامه‌ هسته‌ای را با مواضع اعلامی خود منطبق ندانسته و آن را غیرمفید و غیراجرایی ارزیابی کرده است.
از طرفی براساس پاره‌ای اظهارنظرهای داخلی، ظاهرا برجام از بن‌بست خارج شده است. اگر این برداشت از انجام گفت‌وگوهای کمیسیون مشترک برجام در سطوح مختلف گرفته شده باشد، علی‌الظاهر نباید به عنوان عنصر جدیدی تلقی شود که بن‌بست‌شکن بوده باشد.
شرق در پایان می‌نویسد: با نگاه به توضیحات ارائه شده و مواضع طرف‌های مورد منازعه در برجام، جای این سوال وجود دارد که آیا آمریکای بایدن با برداشت از موافقت‌نامه‌ای که به زعم واشنگتن دارای اشکالات فراوانی است، دچار تردیدی جدی، برای بازگشت به برجام نشده است؟ ضمن آنکه رغبت و مواضع طرف دیگر این منازعه هم، به دلایلی که گذشت منعکس‌کننده جسارت و شجاعت لازم برای عبور از پستی و بلندی‌های این منازعه نیست.
نویسنده به اصطلاح دیپلمات شرق توضیح نداده که وقتی دولت آمریکا حاضر نیست به تعهدات نقض شده خود برگردد، شجاعت ایران برای عبور از پستی و بلندی‌ها دقیقا چه معنایی می‌دهد؟ در حالی که در پسابرجام و حتی پیش از روی کار آمدن ترامپ، تحریم‌های ضد ایرانی توسط دولت دموکرات اوباما در قالب تحریم‌های ویزا، آیسا و سیسادا گسترش یافت و دولت فعلی نیز بر حفظ همان تحریم‌ها اصرار دارد، کوتاه آمدن از حقوق خود، نامش شجاعت است یا حماقت و خیانت؟! اگر مراد، مذاکره مجدد است، که مذاکره برای مذاکره معنا ندارد. اگر هدف از مذاکره توافق است، که توافق موجود است و آمریکا از روز اول آن را زیر پا گذاشته است.