تالیف: کامران غضنفری
این تهدید بسیار حساب شده و ظریف انجام می‌گیرد. تاریخ ضرب الاجل برای مخاطبان و طرف دعوا یعنی ایران، نقش رد گم کنی را دارد.»
کیه زا سپس شرح می‌دهد که آمریکائی‌ها چگونه از پوشش بازدید صلیب سرخ از گروگان‌ها، برای جمع آوری آخرین اطلاعات در مورد محل استقرار آنها استفاده می‌کنند:
«روز چهاردهم آوریل [25 فروردین] ، دو نماینده‌ی صلیب سرخ بین‌المللی اجازه‌ی ملاقات با گروگان‌ها را کسب می‌کنند. این ملاقات ـ که نشانه‌ی روشنی است از تمایل دولت ایران به نرمش ـ بعد از توافق سفارت ایران و صلیب سرخ جهانی در مورد اجرای چهار شرط زیر انجام می‌گیرد:
1- ملاقات با تمام گروگان‌ها  2- جمع آوری همه‌ی مشخصات آنها  3- مطلع کردن خانواده‌هایشان از وضعیت جسمی‌شان  4- تعهد قطعی در مخفی نگه داشتن اطلاعات مربوط به این ملاقات
اما این ملاقات سبب می‌شود که نمایندگان صلیب سرخ یعنی جاسوسان آمریکائی ، از نگهداری همه‌ی گروگان‌ها در داخل سفارت اطمینان حاصل کنند.»
روز پانزدهم آوریل (26 فروردین)، برژینسکی در یک مصاحبه تلویزیونی از «تقویت روز افزون پایگاههای شوروی» در مرزهای ایران در ارتباط با «بالا رفتن تشنج بین ایران و عراق» صحبت می‌کند و حتی در رابطه با «خطر تجزیه‌ی ایران» که موجب از دست دادن «تمامیت ارضی» آن خواهد شد، اخطار می‌کند این هشدارها و اخطارها به منزله‌ی آماده سازی زمینه‌ی روانی لازم در داخل آمریکا، برای مداخله‌ی نظامی آمریکا علیه ایران صورت می‌گیرد.
عصر شانزدهم آوریل، در اتاق بررسی موقعیت (اتاق وضعیت) در حضور کارتر ، یک جلسه تشکیل می‌شود که دو ساعت و نیم به طول می‌انجامد. کارتر در مورد این جلسه چنین می‌گوید:  «من به ویژه تحت تأثیر ژنرال جیمزوات، ژنرال فیلیپ گاست و سرهنگ چارلز بکویث که رهبری عملیات را داشتند، قرار گرفتم. در طی توضیحاتی که به طور دقیق از عملیات دادند، ابهام‌هائی که درنحوه‌ی اجرای طرح وجود داشت، مرتفع شد. از این رو ضمن قبول و تایید کامل طرح به آنها دستور دادم که آن را به مرحله‌ی اجرا درآورند.»
روز دوم اردیبهشت 1359، یک گروه دیگر از سازمان صلیب سرخ جهانی از گروگان‌ها بازدید کرد. آن گونه که بعداً مشخص شد، مأموریت واقعی آنها، تایید محل نگهداری اغلب گروگان‌ها در داخل مجتمع سفارت بود.
مجله‌ی تایم در شماره‌ی پنجم ماه مه 1980، در طی مقاله‌ای با اشاره به این بازدید و ملاقات می‌نویسد:
« یک گروه از صلیب سرخ جهانی در ملاقات با گروگان‌ها، مشخص نموده بود که تمام پنجاه گروگان گرفتار شده در سفارت، کماکان در محوطه به سر می‌برند. طراحان آمریکایی نقشه نجات، همچنین دریافته بودند که از تعداد نگهبانان اطراف سفارت کاسته شده است».
معصومه ابتکار، در کتاب خود به نامه‌ای اشاره می‌کند که حدود دو هفته قبل از انجام حمله‌ی آمریکا، از جانب یک فرد ناشناس برای دانشجویان مسلمان پیرو خط امام ارسال شده بود و طی آن به جزئیات طرحی اشاره شده بود که قرار بود آمریکا آن را به مورد اجرا بگذارد:
«دو هفته قبل از این واقعه (حمله‌ی‌ طبس)، در اوخر فروردین نامه‌ای از شخصی دریافت کردیم که ادعا می‌کرد از طرفداران انقلاب ایران است و پیدا بود دارای اطلاعات خوبی است. در دوران اشغال سفارت چنین پیام هائی غیر عادی نبود. پیامهای تلفنی، تلگرام و نامه‌های زیادی دریافت می‌کردیم که در باره‌ی توطئه، کودتا و خطرات قریب الوقوع به ما هشدار می‌دادند. اکثر این پیامها را به عنوان شایعه کنار گذاشته و معتقد بودیم از گروگان‌ها به خوبی محافظت و تدابیر امنیتی شدیدی اجرا می‌شود. البته این نامه را آن قدر جدّی گرفته بودیم که آن را به شورای انقلاب ارجاع دادیم، اما بعداً موضوع را کاملا فراموش کردیم. پس از واقعه‌ی طبس، به یاد آن نامه افتادیم و نسخه‌ی اصلی را در پرونده‌ها یافتیم. متن کامل این نامه چند روز بعد در تعدادی از روزنامه‌های تهران به چاپ رسید.»
نویسنده‌ی نامه‌ی مذکور که اظهار داشته بود این اطلاعات را از یک افسر اطلاعاتی ارتش اسرائیل دریافت کرده، جزئیات طرحی را بیان می‌کند که دولت آمریکا با کمک رژیم صهیونیستی و هماهنگی با برخی از کشورهای منطقه، قصد داشت آن را به اجرا درآورد. متن نامه چنین است :
« من چند سال در ایران کارکرده و شاهد جنایات وحشیانه و فساد بی رویه رژیم شاه بوده ام و به علت داشتن احساسات دوستانه نسبت به ملت ایران تصمیم گرفتم که این نامه را برای شما و شورای انقلاب اسلامی بنویسم.
هدف از این نامه افشای اهداف و نقشه‌های بی شرمانه دولت آمریکا و اسرائیل علیه ایران است. لازم به یاد آوری است که من این مطالب را از یک افسر اطلاعات ارتش اسرائیل دریافت کرده ام :
1 ـ شورای امنیت ملی آمریکا سرگرم طرح نقشه ای نظامی به منظور آزادی گروگان های سفارت آمریکا در تهران می باشد. بر طبق این نقشه که قسمتی از آن در خارج و بخشی از آن در ایران قرار است انجام گیرد گروه ویژه مشترکی با همکاری سازمان جاسوسی اسرائیل به وجود آمده است. در تاریخ 22 نوامبر 1979 در جلسه ی مشترکی با شرکت عزروایزمن وزیر دفاع اسرائیل، سفیر آمریکا در تل آویو و وابسته ی نظامی آمریکا ، جزئیات همکاری اسرائیل در این عملیات روشن گردید. در این جلسه تصمیم گرفته شد که از افسران و طراحان برنامه حمله به فرودگاه انتبه نیز استفاده شود.
منابع در دفتر روزنامه موجود است