به مناسبت نخستین سالگرد شهادت هادی باغبانی
شهید شاهد شر شیطان
حسین کارگر
هادی باغبانی هنرمند جوان عرصه مستندسازی بود که در حین تولید فیلم مستندی در سوریه به شهادت رسید. او قصد داشت تا با زبان هنر، شیطان را رسوا کند، اما با شهادت -این هنر بزرگ مردان خدا- ره صد ساله را یک شبه طی کرد؛ هم به در نقطه اوج حقیقت ایستاد و هم با خون خود، به جای هزاران فریم تصویر، و صدها فیلم، چهره شرور باطل را رسوا ساخت. هم از این رو، شهید هادی باغبانی به عنوان تأثیرگذارترین هنرمند عرصه مستند در سال 92 شناخته می شود.
شهید هادی باغبانی در سال 1362 در روستای دار بدین روشن بهنمیر، از توابع شهرستان بابلسر متولد شد. وی دارای مدرک کارشناسی در رشته علوم ارتباطات اجتماعی از دانشگاه بوعلی تهران بود و به خاطر علاقه ای که به کار مستندسازی داشت، در همین زمینه نیز مشغول فعالیت شد. در کارنامه فعالیت های این هنرمند، همکاری با اتحادیه رادیو تلویزیونهای اسلامی، صداوسیما، حوزه هنری و روایت فتح، ثبت شده است. با شروع درگیری در کشور سوریه، باغبانی از سوی مرکز مستندسازی حقیقت به آن کشور اعزام شد تا به ثبت وقایع بپردازد. وی روز 28 مرداد سال قبل، در مناطق حاشیهای شهر دمشق توسط گروهک تروریستی و تکفیری موسوم به جبهه النصره به شهادت رسید. پیکر این شهید در گلزار شهدای امامزاده ابراهیم(ع) شهرستان بابلسر به خاک سپرده شده است. شهید باغبانی دارای یک دختر چهار ساله با نام رضوانه است.
سید علی فاطمی، مستندساز و همکار شهیدباغبانی در گفتوگویی با روزنامه کیهان، هادی باغبانی را «ارتش یک نفره» توصیف کرده و گفته بود: هادی "کارگردان تصویربردار" بود و این قابلیت را داشت؛ می فهمید سوژه چیست، می فهمید موضوع چیست، به دوربین و تشکیلات آن مسلط بود. قاب و زاویه نور را درک میکرد. میشد که یک نفری برود یک جایی یک کاری را پوشش دهد و با محتوایی که قابل خروجی گرفتن باشد برگردد.
او همچنین درباره علت حضور شهید باغبانی در بحران سوریه به عنوان مستندساز، بیان کرده بود: «هادی مطلقا نگاه تکلیفی داشت. مطلقا وظیفه خودش می دانست که بیاید و این کار را انجام دهد. فقط هادی نبود، همین الان هم دوستان زیادی هستند. ما مدتهاست که میرویم و خیلی ها دلشان می خواهد به سوریه بروند. اوضاع آنجا هم طوری نیست که بگویند جاه طلبی وادارت کرده بروی. نه پول می دهند، نه جایزه و نه پست و مقام. عمده بچههایی که به سوریه میروند گمنام هستند؛ برخی حتی اسمشان را در تیتراژ فیلمها نمیزنند. هادی رفته بود که واقعیتها را تصویر کند. تکلیف را درک کرده بود و می خواست به این روش به مردم جهان بفهماند؛ به این شکل که آگاهی مردم جهان را افزایش دهد و این آگاهی باعث اعتلای حق شود.»
روحش شاد و راهش مستدام باد!