چرا صهیونیست‌ها از قتل‌عام فلسطینی‌ها واهمه‌ای ندارند؟
جنایت در حاشیه امن
جعفر بلوری
اشاره:
وقتی در کشوری حقوق انسانی یا حتی حیوانی نقض می‌شود، یا حتی مثلا مجرم یا جنایتکاری طبق قوانین موجود در آن کشور اعدام می‌گردد، آن کشور از سوی مجامع جهانی، موسسات مختلف فعال در زمینه حقوق بشر، رهبران کشورهای غربی و ... مورد بازخواست قرار گرفته و تحت فشار قرار می‌گیرد، به ویژه وقتی این کشور، با غرب اختلاف دیدگاه داشته باشد.
اگر این کشور به این هشدار‌ها توجه نکند نیز، پای سازمان ملل و تحریم و تبلیغات گسترده رسانه‌ای و ... به مسئله باز شده و کار برای کشور مذکور کمی سخت می‌شود. بنا بر این معمولا چنین کشورهایی برای در امان ماندن از آماج فشار‌ها و تبلیغات، تلاش می‌کنند یا حقوق دیگران را نقض نکنند، یا قوانین موجود در کشورشان را بنا به خواست منتقدان تغییر دهند یا اقدامات خود را در خفا و دور از چشم کشور‌ها و سازمان‌های بین‌المللی انجام دهند. در اینجا بین کشور‌ها نیز اختلافی وجود ندارد و این کشور می‌تواند در آسیا، آفریقا، اروپا یا حتی آمریکا باشد.
رژیم صهیونیستی در این بین اما یک استثنا است. این رژیم بدون کوچک‌ترین نگرانی بزرگ‌ترین جنایات را علیه بشریت انجام می‌دهد و از انتشار آن نیز هیچ ابایی ندارد. پرسش اصلی این است که، چرا این رژیم به راحتی با راه اندازی قتل عام‌های وحشیانه، خود را در معرض نفرت و انزجار جهانی قرار می‌دهد؟ چرا اسرائیل نگران عواقب این جنایات و واکنش‌های مردمی و جهانی نیست؟
برای پاسخ به این سوال، ابتدا مروری می‌کنیم بر جنایات این رژیم در جنگ فعلی غزه و واکنش‌های گسترده و بی سابقه مردمی در سطح جهان و پس از آن دلایلی که می‌تواند پاسخی برای این سوال ما باشد را تشریح خواهیم کرد.
سرویس خارجی کیهان
جنایات 2014 رژیم صهیونیستی در غزه به حدی گسترده است که تقریبا هیچ کس نتوانسته در برابر آن سکوت کند الا همان مدعیان همیشگی حقوق بشر و دموکراسی یعنی دولت‌های غرب و سازمان‌های بین‌المللی و...
رژیم صهیونیستی طی سی و چند روز نزدیک به 2000 نفر از مردم این باریکه را به خاک و خون کشیده است و طبق گزارش‌های رسمی و غیر رسمی، اکثریت این قربانیان، زن و کودک و غیر نظامیان هستند.
تحمل این جنایات وقتی سخت‌تر می‌شود که بدانیم همین چند روز پیش اسناد محرمانه‌ای منتشر شد که نشان می‌دهد، سازمان ملل نیز با همکاری‌های خود با رژیم صهیونیستی،تلاش کرده، این جنایات کم رنگ جلوه داده شده و تل آویو در این سازمان محکوم نگردد. طبق اسنادی که ویکی لیکس، اخیرا منتشر کرده، بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، در جنگ 22 روزه غزه (سال 2009) طی گفت و گو‌هایی که با مقامات آمریکایی و هیئت اسرائیلی حاضر در سازمان ملل داشته، با آن‌ها همکاری‌های مخفیانه‌ای برای جلوگیری از محکومیت جنایات اسرائیل در غزه داشته است.
سانسور اخبار مربوط به این جنایات در رسانه‌های غربی نیزمزید بر علت شده تا تحمل درد و رنج و مظلومیت ساکنان غزه، باز هم سخت‌تر شود. این روز‌ها با وجود سانسور گسترده اخبار غزه در رسانه‌های غربی اما، به لطف شبکه‌های اجتماعی و برخی رسانه‌های مستقل، گوشه‌ای از این جنایات منتشر شده و همین اندک واقعیت منتشر شده باعث خروش ملت ها در پنج قاره جهان گردیده است. طی چند هفته گذشته، روزی نیست که در کشورهای مختلف جهان، تجمع و تظاهراتی علیه رژیم جعلی صهیونیستی برگزار نشود.این درحالی است که در برخی از این کشور‌ها مثل فرانسه، برپایی تجمع ضد صهیونیستی ممنوع اعلام شده است!
محکومیت ها منحصر به مردم عادی نشده، و می‌توان انبوهی از هنرمندان، سیاستمداران و مقامات سابق و فعلی کشورهای مختلف، پزشکان، اصحاب رسانه، استادان دانشگاه، دانش آموزان و ... را در این تجمعات و اعتراض‌های ضد صهیونیستی مشاهده کرد.
از نامه تاثیر گذار پزشک نروژی راجع به اوضاع وحشتناک حاکم بر غزه که خطاب به باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا نوشته شد تا تجمعات پزشکان، هنرمندان و شخصیت‌های مختلف در سرتاسر جهان که سعی کردند با استفاده از موقعیت اجتماعی و شهرت خود، گوشه‌ای از مشاهدات یا شنیده‌های خود از این وضع را به گوش جهانیان برسانند.
«برایان انو» خواننده و هنرمند مشهور انگلیسی یکی از این هنرمندان است که به تازگی با انتشار نامه‌ای، به این جنایات اعتراض کرده است. وی با اشاره به وجود سانسور در رسانه‌های غربی درباره جنایات اسرائیل در غزه، ماجرای پیوستن خود به کمپین جهانی ضد صهیونیستی را این‌گونه تعریف می‌کند:
پس از اینکه به صورت اتفاقی یک عکس از جنایات اسرائیلی ها در غزه را می‌بیند، چنان متحول می‌شود که تاب و توان از وی گرفته شده و خود را موظف به واکنش به آن می‌بیند.
«برایان انو» طی نامه‌ای اعلام می‌کند که نتوانسته سکوت کند و به این نتیجه رسیده که باید ناگفته ها را گفت.
آن عکس مربوط به مردی است که در یک کیسه پلاستیکی، مقداری گوشت حمل می‌کند. اما وقتی دقیق‌تر می‌شوی می‌بینی، این گوشت جسد پاره پاره شده فرزند 4 ساله اوست. برایان می‌گوید، برای چند لحظه تصور کردم آن مرد فلسطینی من هستم و آن جسد نیز پسرم است...
وی از مشاهدات پیشین خود (سال 2013) در سفری به سرزمین‌های اشغالی هم نوشته: پیش از این هم کتک خوردن بچه‌های فلسطینی در راه مدرسه را از سوی صهیونیست ها دیده و این که ساکنان فلسطینی اسرائیل ناچار به کشیدن حصار شده‌اند تا از پرتاب کثافت و دستمال توالت به سمت خانه هایشان جلوگیری کنند ...
ترجمه بخشی از این نامه تاثیر گذار بدین شرح است:
«امروز من تصویر مرد فلسطینی را دیدم که یک کیسه نایلونی پر از گوشت دستش بود. وقتی دقیق‌تر شدم دیدم محتوای این کیسه، جسد پسر او است که در حمله اسرائیل به بیمارستان غزه با استفاده سلاح‌های پیشرفته به این روز افتاده بود... حتما می‌دانی این سلاح جدید چیست؟ تعداد زیادی دارت‌های تیز فلزی که بسته بندی شده است تا در زمان مناسب با شلیک به طرف انسان ها گوشت آن‌ها را پاره پاره کند ...
نام پسر این مرد محمد خلف النوازرا بود... او فقط 4 سال داشت...
من با دیدن این صحنه ناگهان به این فکر افتادم که ممکن بود یکی از بچه‌های من در این پلاستیک و در دست من باشد... و تا مدنی طولانی این فکر آزارم می‌داد و اندوهگین بودم.
بعدهاتصور کردم که شاید سازمان ملل اسرائیل را متهم به جنایت جنگی در غزه کند اما یادم افتاد، آمریکا از بررسی این مسئله جلوگیری کرده است...
واقعا در آمریکا چه خبر است؟ من می‌دانم که در آمریکا اخبار به شکل سانسور شده منتشر می‌شود و شما چیز زیادی در باره طرف دیگر ماجرا نمی‌شنوید اما به خاطر عیسی مسیح کاری بکنید. واقعا دیدن حقیقت در غزه کار سختی نیست.
در ادامه نامه نویسنده اوضاع فلسطین و ظلم‌هایی که اسرائیل به مردم فلسطین می‌کند را برای دوستان و همکاران خود شرح می‌دهد و در انتها از آن‌ها می‌خواهد به عنوان کسانی که صاحب موقعیت اجتماعی هستند، لا اقل به هزینه شدن مالیات و پول مردم آمریکا در اسرائیل اعتراض کنند. وی در انتها نتیجه می‌گیرد که حمایت از اسرائیل مثل حمایت از «کوکلاس کلان ها» است. (کوکلاس کلان یکی از فرقه‌های نژاد پرست آمریکایی بودند که سیاهان را زنده زنده می‌سوزاندند).
ژن آدم کشی
کودک کشی، اگرچه در ژن صهیونیست هاست و سابقه طولانی دارد اما این بار و در جنگ 2014 غزه گویا این جنایت ها کمی متفاوت است. این تفاوت را می‌توان هم در وسعت و هم در عمق این جنایات دید وهم درمیزان محکومیت‌های مردمی و سکوت مجامع جهانی. کشته شدن نزدیک به 2000 نفر که حدود 80 درصد آن‌ها غیرنظامی و زن و کودک هستند، در عرض یک ماه، شوخی نیست.
واقعا این همه بی پروایی در انجام جنایت از سوی صهیونیست ها از کجا سرچشمه می‌گیرد؟ چرا صهیونیست ها نگران عواقب و فشارهای افکار عمومی جهان نیستند و چنین آشکارا دست به نسل کشی می‌زنند؟
1- به نظر می‌رسد، یکی از دلایلی که باعث شده صهیونیست ها بی‌پروا اقدام به نسل کشی در غزه کنند این است که هیچ نگرانی بابت توبیخ، تنبیه یا تحریم شدن ازجانب سازمان ملل و کشورهای غربی ندارند. آمریکا فقط یکی از 5 کشور دارای حق وتو است که در کنار فرانسه و انگلیس به طور قطع و یقین مانع از تصویب قطعنامه علیه صهیونیست‌ها خواهد شد. رژیم صهیونیستی به خوبی از این امر آگاه است لذا نگرانی از این بابت ندارد.
2- همان‌طور که بالا اشاره شد، آدم کشی در ژن صهیونیست هاست و اصولا رژیم صهیونیستی با جنایت متولد شده است. به عبارتی صهیونیسم، حاصل جمع جنایت و کشتار است و بدون انجام چنین اقداماتی، اصولا موجودیت آن با خطر مواجه می‌شود.
3- یکی دیگر از حقایقی که می‌تواند پاسخی برای سوال ما باشد، مربوط می‌شود به «انزوای» این رژیم.
انزوای رژیم صهیونیستی موضوعی نیست که فقط دشمنان اسرائیل آن را مطرح کنند. در همان نخستین روزهای آغاز جنگ جاری در غزه، بیل کلینتون، رئیس جمهور اسبق آمریکا به این انزوا اشاره کرد وگفت: اگر تل آویو مذاکرات صلح با فلسطینیان را دنبال نکند، منزوی‌تر خواهد شد. این نخستین بارنیست که غربی ها به انزوای صهیونیست ها اذعان می‌کنند. بنابر این به نظر می‌رسد، این رژیم برای مطرح ماندن در دنیا، نیاز به ماجراجویی دارد. ماجراجویی‌هایی که به هر قیمت ممکن (ولو رسوایی و محکومیت‌های جهانی) باعث جلوگیری از انزوای بیشتر شود.این در حالی است که به نظر می‌رسد، ارتکاب چنین جنایاتی، این رژیم را بیشتر منزوی می‌کند.
4- در شهرک‌های صهیونیستی، تبلیغات گسترده‌ای علیه فلسطین و مقاومت می‌شود. بخشی از این تبلیغات سیاسی و بخشی مذهبی هستند. حتما درباره فتواهای عجیب و نژادپرستانه خاخام ها زیاد شنیده‌اید. خاخام‌ها می‌گویند در بین فلسطینیان چیزی به نام «غیرنظامی» وجود ندارد و نباید حتی به مرغ و خروس‌های آن‌ها هم رحم کرد. چنین تبلیغاتی طبیعتا باعث افزایش انزجار و تنفر در میان شهرک نشینان صهیونیستی شده است. زجر کش کردن فلسطینیان از سوی شهرک نشینان که هر از چند گاه خبرهایی درباره آن منتشر می‌شود، دقیقا حاصل چنین تبلیغاتی است. انتشار برخی تصاویر که طی آن فلسطینیان به طور وحشیانه و با تنفر مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند نیز نتیجه همین سیاست ها است.
بنابر این، می‌توان یکی دیگر از پاسخ‌های احتمالی سوال خود را در این نقطه یافت. نسل کشی چنین افرادی، قطعا باعث خوشایندی صهیونیست‌ها می‌شود، به ویژه وقتی آن را با مسئله حیاتی مثل امنیت گره بزنیم. صهیونیست ها مدام تبلیغ می‌کنند، با کشتار مردم فلسطین، امنیت را برای شهرک نشینان به ارمغان می‌آوریم. چندی پیش تصاویری منتشر شد که نشان می‌داد، بعد از فرود هر فروند موشک بر سر ساکنان غزه، گروهی از صهیونیست ها که در حال تماشای این صحنه هستند، هورا کشیده شادی می‌کنند! صهیونیست ها معتقدند، با نسل کشی فلسطینیان است که به آرامش می‌رسند! رهبران سیاسی رژیم صهیونیستی از این مسئله حتی در تبلیغات انتخاباتی خود استفاده می‌کنند. یعنی هر کس بیشتر قتل عام کند، بیشتر برای امنیت اسرائیل تلاش کرده پس مستحق حاکمیت بر این سرزمین است! این استراتژی 66 سال است که از سوی صهیونیست‌ها دنبال می‌شود.
اما مرور تاریخ نشان می‌دهد، هیچ حکومتی با جنایت و خونریزی نتوانسته به حیات خود ادامه دهد حتی اگر از حمایت‌های صاحبان قدرت و ثروت برخوردار باشد.