پیشدستی در سلام کردن
یکی از شاگردان امام که بیش از دوازده سال در محضر‏‎ ‎‏ایشان بود، می‌گوید: به جرأت می‌توانم بگویم که هیچ گاه‏‎ ‎‏نشد که من در مسیر رفت و آمد، امام را زیارت کنم و‏‎ ‎‏ایشان در سلام کردن پیشدستی نکرده باشند.‏
گاهی اوقات در هنگام دیدنشان فاصله ما حدود ده‏‎ ‎‏الی پانزده متر بود و من احتمال می‌دادم که اگر سلام کنم،‏‎ ‎‏ایشان نشنوند، تصمیم می‌گرفتم فاصله که کمتر شد سلام‏‎ ‎‏کنم، ولی ایشان همیشه قبل از اینکه من اراده کنم، سلام‏‎ ‎‏می‌کردند. با وجود تمام فضیلت‌هایی که حق تعالی در‏‎ ‎‏وجودشان قرار داده بودند، این چنین متواضع ‏‎ ‎‏بودند.
* آیت‌الله مرتضی تهرانی- پا به پای آفتاب – ج 2 – صفحه 323.