سید «حسن نصرالله» به مناسبت سالگرد شهادت سپهبد حاج «قاسم سلیمانی»، در گفت‌وگویی اختصاصی با شبکه «پرس تی‌وی»، اظهار داشت: مکتب حاج قاسم یعنی خطرپذیری، مرگ هر لحظه او را تهدید می‌کرد. اما او همواره در خط مقدم بود و من همیشه در این موضوع با او مخالفت می‌کردم. همواره سعی می‌کردم حاج قاسم را به پشت خط مقدم بیاورم، اما هیچکدام از ما نتوانستیم او را وادار به این کار بکنیم.
رهبر حزب‌الله لبنان گفت، یکی از نعمت‌های الهی که در زندگی نصیبم شد، آشنایی با حاج قاسم سلیمانی و رابطه برادری، دوستی میان ما بود. من همیشه حاضر بودم جان خود را فدای حاج قاسم کنم. یک روز بعد از پایان نمازم، عزرائیل، فرشته مرگ، در ذهنم متجلی شد و به من گفت که می‌خواهم به ایران بروم و جان حاج قاسم را بگیرم. اما گفت که خدا یک استثناء قرار‌داده و می‌تواند جان من را بگیرد و گرفتن جان حاج قاسم را به تاخیر بیندازد. داشتم فکر می‌کردم که چه جوابی به عزرائیل بدهم که قاطعانه به او گفتم: جان مرا بگیر و حاج قاسم را فراموش کن.
به گزارش فارس، نصرالله شهید سلیمانی را پرورش یافته مکتب امام خمینی(ره) توصیف کرد و گفت: «تقریبا ۲۰ سال از اولین ملاقاتم با حاج قاسم و آغاز روابط ما می‌گذرد. او کسی بود که همیشه به دیدار دوستان خود می‌رفت و به سخنان مبارزان خود گوش می‌داد و در عین حال، خود در میدان مبارزه حاضر بود. این ویژگی باعث می‌شود که او در مدیریت و فرماندهی، از امتیاز ویژه‌ای برخوردار باشد.»
دبیرکل جنبش حزب‌الله لبنان افزود، او تنها به اسناد مکتوبی که از سوی مقامات به دستش می‌رسید، اکتفا نمی‌کرد و به میدان جنگ قدم می‌گذاشت و با چشم خود، شرایط را مشاهده و با افراد در سطوح مختلف، گفت‌وگو می‌کرد. این یکی از ویژگی‌های مکتب حاج قاسم سلیمانی است که در میان سران نظامی، روش مرسومی به شمار نمی‌رود. البته در ایران تمامی فرماندهان بزرگ در دوران دفاع مقدس به دیدار سربازان و مبارزان می‌رفتند، اما این مسئله تنها در ایران صدق می‌کند و در خارج از ایران مشاهده نمی‌شود.
نصرالله ادامه داد، حاج قاسم از قدرت بالایی در تحمل مشکلات و روزهای سخت برخوردار بود. برای مثال، در جنگ ۳۳ روزه رژیم صهیونیستی (سال )۲۰۰۶، او از تهران به دمشق می‌آمد و با ما تماس می‌گرفت و می‌گفت که می‌خواهد به ضاحیه جنوبی بیاید. من به حاج قاسم گفتم: «منظور شما چیست؟» این کار ممکن نبود. تمامی پل‌ها و خیابان‌ها بسته شده بودند، هواپیماهای اسرائیلی به هر هدفی حمله می‌کردند و یک وضعیت جنگی کامل حکم‌فرما بود. کسی نمی‌توانست به بیروت یا ضاحیه بیاید. اما حاج قاسم اصرار داشت و می‌گفت: «اگر شما خودرویی را نفرستید، خودم به تنهایی می‌آیم.» او اصرار داشت و در نهایت، به لبنان آمد.
سید مقاومت لبنان افزود: «در جنگ ۳۳ روزه، حاج قاسم کمک زیادی به ما کرد. فرماندهان عراقی ما می‌گفتند که او همیشه در مبارزه علیه تکفیری‌های داعشی، در خط مقدم نبرد و در کنار نظامیان عراقی و سوری بوده است. این یکی دیگر از ویژگی‌های شخصیتی حاج قاسم است. بنابراین، می‌توانیم بگوییم که مکتب حاج قاسم نشات گرفته از مکتب امام خمینی(ره)، رهنمودهای رهبر انقلاب اسلامی آیت‌الله خامنه‌ای و تجربه دفاع مقدس است.»
رهبر حزب‌الله لبنان می‌گوید، وقتی حاج قاسم از تهران به لبنان بازگشتند، پیامی را از رهبر انقلاب اسلامی برای ما آوردند که با دست‌خط خود ایشان یعنی حاج قاسم نوشته شده بود. مضمون این نامه بدین گونه بود که «این جنگ خیلی سخت و شدید خواهد بود» و در آن زمان، آیت‌الله سید علی خامنه‌ای فرمودند که جنگ ۳۳ روزه رژیم صهیونیستی شبیه جنگ خندق (احزاب) است، جنگی که در آن، مدینه محاصره شده بود و روزهای سختی به پیامبر، یارانش و مردم شهر مدینه گذشت. رهبر انقلاب همچنین، به آیاتی از قرآن کریم در رابطه با جنگ خندق اشاره کردند که «جان‌ها به گلو رسید و به وعده خدا، گمان‌های گوناگون بردید». ایشان همچنین تاکید کردند که ما پیروز این جنگ سخت و سهمگین خواهیم بود.
سید حسن نصرالله عنوان کرد، بسیار خوشحال بودیم که رهبر انقلاب اسلامی با اطمینان از پیروزی ما سخن می‌گفتند، در حالی که تمام دنیا می‌گفتند که چگونه ممکن است حزب‌الله بتواند در برابر آمریکا، اروپا، غرب و دیگر کشورهای عربی که از رژیم صهیونیستی در این جنگ حمایت می‌کردند، مقاومت کند. رهبر انقلاب گفتند که ما پیروز این جنگ خواهیم بود و ما می‌بایست استوار و ثابت‌قدم می‌ماندیم و به خدا توکل می‌کردیم. این یک پیش‌بینی بسیار مهم توسط رهبر انقلاب اسلامی آیت‌الله سید علی خامنه‌ای بود و از آن مهم‌تر، ایشان گفتند که ما بعد از پیروزی در این جنگ، به یک قدرت منطقه‌ای بدل خواهیم شد و هیچ قدرتی در منطقه، یارای مقابله و پیروزی بر ما را نخواهد داشت.
سید حسن نصرالله در پایان بحث خود در مورد سردار شهید سلیمانی عنوان کرد، زمانی که با دوستان خود صحبت می‌کردیم، به آنها می‌گفتم که حاج قاسم از چنین جایگاه بالایی نزد من برخوردار است. یکی از دوستانم از من پرسید که چرا چنین عقیده‌ای نسبت به حاج قاسم داری؟ به او گفتم که به دو دلیل؛ نخست به دلیل دوستی، مودت، برادری و احساسی که میان ما وجود دارد و دوم آنکه، من معتقدم که او بیشتر از هر فرد دیگری به اسلام، مسلمانان، امت و مقاومت خدمت کرد. در اینجا تنها بحث احساس مطرح نیست، بلکه من به این مرد و وجود او در چنین سطحی اعتقاد دارم. او چنین جایگاهی در قلبم دارد.