سرویس ورزشی-
هفته گذشته و درآستانه دیدار نهایی فوتبال باشگاه‌های آسیا طبق معمول و روال شناخته شده شاهد اظهار نظرهای حمایت‌آمیز و
وعده و وعیدهای مدیران ارشد ورزش و برخی از مسئولان بلند پایه مملکت بودیم.حتی وزیر ورزش اعلام کرد:« درصورت قهرمانی پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا رئیس‌جمهوری پاداشی را به این تیم اختصاص می‌دهد.» متاسفانه پرسپولیس مصاف فینال را در حالی که بازی پایاپایی را هم با حریف کره‌ای به نمایش گذاشته بود (۱-۲) واگذار کرد وفوتبال ایران از تصاحب یک افتخار روحیه بخش محروم ماند... طبق معمول بعد از هر اتفاق این چنینی بعد از چند روزی هیاهو و تحلیل غلط و درست، منصفانه و مغرضانه و هیاهو...تب ماجرای ناکامی تازه فوتبال ایران در آسیا فروکش کرد و... باز روز از نو روزی از نو.  در حالی که انتظار اهالی ورزش همین تیم پرسپولیس و امثال آن این است که آن حرف‌های دلگرم‌کننده مبنی بر حمایت و وعده و وعید از جانب مسئولان بلند پایه مانند شخص آقای رئیس‌جمهور، مجلس، وزارتخانه‌، فدراسیون و... از فوتبال و از ورزش فراتر از حرف عملا ادامه داشته باشد. بی‌تردید بزرگترین حمایت از ورزش این است که هرکسی که در این باره مسئولیت دارد، از دولت و رئیس‌دولت گرفته تا مجلس وتا وزیر و فدراسیون و... وظیفه اش را درکمال امانتداری و دلسوزی و تعهد انجام دهد. به قول سرمربی ایرانی (و به کوری چشم مشتی بی‌وطن هویت باخته وعقب مانده‌های پرمدعایی که نه ایران می‌شناسند و نه مردم و تاریخ و فرهنگ درخشان آن را ولی یکسره از تریبون‌های رسمی والبته بی‌درپیکری علیه ایران و ایرانی سمپاشی می‌کنند) موفق تیم پرسپولیس (قبل از بازی)،  حمایت این نیست که وقتی نزدیک فینال شویم از ما حمایت شود. ما از همان بدو ورود به ایران پس از صعود به فینال لیگ قهرمانان دو بازیکن مان جدا شدند که امکانش وجود داشت که با مدیریت بهتر این اتفاق رخ نمی‌داد. شما شاهد بودید که چه اتفاقات عجیب و غریبی برای پرسپولیس افتاد.حمایت باید در آن زمان رخ می‌داد. همچنین به گفته حمید مطهری، دستیار گل محمدی(بعد از بازی فینال)« ... از هواداران بابت باخت عذر خواهی می‌کنم اما آنها بدانند که شرایط سختی داشتیم. پس از بازگشت ما از قطر بعد از صعود به فینال، اتفاقات زشتی برای ما افتاد و متاسفانه گروه قبلی مدیریتی تا جایی که توانستند به تیم ما ضربه زدند... آخرین اتفاق و تیر خلاصی که در این دو، سه هفته اخیر متوجه شدیم جدایی بشاررسن بود که هیچ یک از اعضای کادر فنی از آن خبر نداشتند و این موضوع جز بی‌کفایتی و خیانت به باشگاه پرسپولیس نیست.»  همان‌طور که بالاتر عرض شد حمایت واقعی، پاداش و صدقه سری و دادن وعده و وعید در آستانه بازی فینال نیست. حمایت واقعی، درست عمل کردن به وظیفه است. جدی گرفتن مسئولیت و احترام عملی نه شعاری و انتخاباتی و تبلیغاتی به مردم است. وقتی مسئولان دولت در انتخاب وزیر ورزش، هرکسی دم دستشان رسید را به مجلس معرفی می‌کنند و وقتی مجلس در‌باره رای اعتماد دادن به وزیر ورزش حساسیت و وسواس لازم را ندارد و« دیمی و رفاقتی» رای می‌دهد و... نتیجه اش می‌شود همین بی‌سروسامانی و آشفته بازار مدیریتی در ورزش و باشگاه‌های دولتی و بی‌صاحبی و دلال سالاری در فوتبال! نتیجه این می‌شود که حمید مطهری از  
« بی‌کفایتی و خیانت» مدیران شکایت می‌کند. بارها در این ستون با این بیان الکن و قلم نارسا از قول امام جعفرصادق(ع) نوشته‌ایم که فرمود« از نظر من فرقی ندارد که کار مردم را به دست ناشی بسپارید یا خائن‌، چون نتیجه آن یکی است»! و این داستانی است که در ورزش ما به ویژه در دوره مدیریت فعلی مکرر اتفاق می‌افتد و ریشه و دلیل بسیاری از ناکامی‌ها و شکست‌های ورزش از جمله باخت پرسپولیس در بازی اخیر را اینجا باید جست‌وجو کرد. مقصر،‌هافبک یا دفاع پرسپولیس نیست که پنالتی می‌دهد، بزرگترین و نام آورترین مدافعان دنیا هم پنالتی می‌دهند.‌مقصر، پرسپولیس نیست که می‌بازد بهترین تیم‌های دنیا هم می‌بازند‌، برد وباخت، طبیعت ورزش و فوتبال است. مشکل اصلی و مقصر درجه اول ناکامی‌های سریالی و اغلب ناسزاوارانه ورزش ما نبودن کار، دست کاردان است. مقصر این باخت‌ها کسانی هستند که ورزش را جدی نگرفته و به احساسات میلیون‌ها علاقه‌مند ورزش بی‌احترامی می‌کنند و به همین دلیل هم درباره مدیریت ورزش دغدغه و حساسیتی ندارند و آن را به دست هرکسی می‌سپارند. نتیجه این می‌شود که به جای اینکه در روزهای مانده به فینال، در حالی که باند ضدایرانی رخنه کرده در (AFC)که بعضا شناسنامه ایرانی هم دارند، یکسره در کار ضربه زدن و حاشیه ‌سازی برای نماینده ایران هستند؛ پرسپولیس به جای اینکه حمایت شود و حداقل تضعیف نشود، به خاطر بد عملی وبی کفایتی از درون ضعیف می‌شود و...!! و نتیجه نهایی هم همان است که در بازی فینال چهره بست. آری، حمایت واقعی و صادقانه از ورزش‌، وعده و وعیدها ی قبل از بازی نهایی نیست؛ بلکه حمایت واقعی از ورزش (وهر چیز دیگری) انجام به موقع وظیفه است.
تعارف نداریم نه خائن دنبال انجام صحیح وظیفه است زیرا در لباس دوست به دنبال ضربه زدن وتضعیف و خیانت است، و نه ناشی حتی اگر خواهد، می‌تواند به وظیفه اش عمل کند چون کار را نمی‌شناسد و اصلا نمی‌داند وظیفه‌اش چیست که آن را انجام دهد! پس بزرگترین حمایت از ورزش- اگر راست می‌گوییم و اراده اصلاح داریم- گرفتن کار از دست عوضی آمده‌ها و ناشی‌های بی‌کفایت و سپردن آن به دست شایسته‌های با کفایت است. راست و دروغ ادعاها اینطور جاها برای همگان روشن می‌شود!